Τοποθέτηση, ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, στην επίκαιρη επερώτηση αναφορικά με την καταστροφή των χημικών της Συρίας

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 12 Απριλίου 2014 01:16

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το video της τοποθέτησης, κάνοντας κλικ εδώ

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κατ' αρχήν, πρέπει να πούμε το εξής. Εγώ άναυδη άκουσα την Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να αναφέρεται στο τι γίνεται επί δεκαετίες από τη μαφία η οποία χύνει χημικά και τα θάβει στη Μεσόγειο.
Οφείλω, βέβαια, να ομολογήσω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω. Έχω ακούσει άλλες δύο φορές το ίδιο «επιχείρημα» -εντός εισαγωγικών- από τον Υπουργό Εξωτερικών και Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, όπου είχαμε ενημέρωση.
Ερωτώ, λοιπόν, το εξής: Είναι αυτό επιχείρημα; Είναι επίσημο κράτος η μαφία; Να ξεκινήσουμε και συνομιλίες τότε μαζί της.
Επίσης, ενημερώνω ότι οι μαφιόζικες μέθοδοι δεν συνδέονται με συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές. Αυτό είναι μία αντίληψη, η οποία παραπέμπει σε άλλες θεάσεις της ζωής.
Από εκεί και πέρα, κύριε Υπουργέ, επειδή γνωριζόμαστε αρκετά καλά, το μόνο για το οποίο δεν μπορείτε να με κατηγορήσετε είναι για κακοπιστία. Υπάρχουν μερικά ερωτήματα, τα οποία έχουν μείνει αναπάντητα. Νομίζω ότι η επιλογή του να γίνει η καταστροφή των χημικών σε διεθνή ύδατα δεν μπορεί να είναι τυχαία με την έννοια ότι τα διεθνή ύδατα διασφαλίζουν τη μη κάλυψη από το διεθνές δίκαιο για τα ζητήματα της θάλασσας. Έτσι, δυστυχώς, καθίσταται μία θαλάσσια περιοχή ελεύθερης ζώνης. Όμως, ελεύθερης ζώνης από τι; Καθίσταται ελεύθερης ζώνης από το δημοκρατικό έλεγχο και από περιορισμούς περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς.
Είπατε στην τοποθέτησή σας ότι η συγκεκριμένη μέθοδος και καταστροφή θα γίνει εγγύτερα σε άλλες χώρες της Μεσογείου απ' ό,τι θα γίνει στην Ελλάδα και την Κρήτη.
Τώρα, πραγματικά, επιτρέψτε μου να σας πω ότι υποτιμάτε τον εαυτό σας μ' αυτό που λέτε. Η Μεσόγειος είναι μία θάλασσα η οποία είναι κοινή. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι αν συμβεί κάποιο ατύχημα –το οποίο φαντάζομαι ότι όλοι απευχόμεθα με όλη τη δύναμη της ψυχής μας- αυτό θα επηρεάσει περισσότερο την Ιταλία απ' ό,τι θα επηρεάσει την Ελλάδα ή την Αλβανία.
Επίσης, δεν απαντήθηκε το ερώτημα γιατί επελέγη τελικά ένα τόσο παλαιό πλοίο, ένα πλοίο το οποίο ανήκει στον αμερικανικό στόλο και του οποίου αποστολή είναι να μεταφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό. Από εκεί και πέρα, πρώτον, είναι πάρα πολύ ευάλωτο και σε πυρκαγιές, αλλά και σε εισροή υδάτων και ήδη εδώ και έξι χρόνια τουλάχιστον, απ' ό,τι λέει η διεθνής βιβλιογραφία –γιατί, φυσικά, εγώ δεν είμαι ειδικός- θα έπρεπε να έχει πάει για διάλυση.
Μας είπατε, λοιπόν, ότι έχει γίνει πλήρης ανακαίνιση. Γνωρίζετε, όμως, καλύτερα από εμένα ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν διασφαλίζεται καν το αξιόπλοο, πόσω μάλλον το να γίνει μία τόσο δύσκολη διαδικασία η οποία για πρώτη φορά –και σ' αυτό νομίζω ότι συμφωνήσαμε όλοι- δοκιμάζεται εν πλω και είναι σε πειραματικό και πιλοτικό στάδιο. Μάλιστα, η ανάπτυξη αυτού του σχεδίου που ήταν όμως για καταστροφή στη στεριά, τελείωσε πέρυσι το καλοκαίρι και η επιστημονική κοινότητα δεν έχει ακόμα καταλήξει σε ασφαλή αποτελέσματα.
Επίσης, η ικανότητα αυτού του συστήματος είναι να επεξεργάζεται –επαναλαμβάνω, επί εδάφους- συνεχώς και με ασφάλεια πεντακόσιους έως εξακόσιους τόνους τοξικών ουσιών και αυτό ακόμα δεν έχει αποδειχθεί ούτε καν επί εδάφους, πόσω μάλλον εν πλω που είναι μία εντελώς νέα διαδικασία, η οποία θα δοκιμαστεί τώρα σ' αυτήν την περίπτωση.
Επίσης, μας είπατε ότι καμία χώρα δεν μας ακολούθησε, όταν εμείς προτείναμε να γίνει εκτός Μεσογείου στην ανοιχτή θάλασσα και απ' ό,τι μαθαίνουμε, έξω από τις Αζόρες. Μαθαίνουμε από το διεθνή Τύπο ότι αυτό το είχε δεχθεί η Πορτογαλία.
Ξέρετε ποια είναι η απάντηση. Δεν το δέχθηκε καμία χώρα, γιατί όλες συμφωνούν –και νομίζω ότι συμφωνούμε κι εμείς- για το πόσο επικίνδυνο είναι να πλέει ένα τέτοιο πλοίο και να μεταφέρει τα τοξικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσπάθησαν, λοιπόν, αυτή η διαδικασία να συμπτυχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, προκειμένου να μην πλέει στη θάλασσα.
Επίσης, θα συμφωνήσω μαζί σας ότι αυτή η απόφαση καταστροφής –το τονίζω- των χημικών υπαγορεύθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και όχι από σκοτεινές και ανεξιχνίαστες δυνάμεις.
Όμως, η απόφαση αφορά στην καταστροφή, δεν λέει ούτε το πώς ούτε το πού, κυρίως. Και εδώ πέρα αναρωτιέμαι και θα ήθελα μία απάντηση για το αν πραγματικά εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες, προκειμένου να υπάρξει μία άλλη λύση.