Αισθάνομαι πολύ περήφανη που τέτοιες Εκθέσεις φτάνουν να συζητηθούν στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ενδεικτικό της υψηλού επιπέδου δουλειάς που συντελέστηκε ειναι το γεγονός, ότι δεν έχει κατατεθεί καμία τροπολογία.
Η Έκθεση της συναδέλφου μας κας Saidi είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και είμαι πολύ τυχερή που είχα τη δυνατότητα να την παρακολουθήσω σε όλα τα στάδια της εκπόνησής της, στο πλαίσιο της Επιτροπής Ισότητας, Μειονοτήτων και κατά των Διακρίσεων. Βάζει στο κέντρο του προβληματισμού της δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα: από τη μία την παράλληλη πορεία της ισότητας των φύλων και του εκδημοκρατισμού μιας χώρας.
Από την άλλη, θέτει εν αμφιβόλω το στερεότυπο της οργανικής και δομικής σχέσης Ισλάμ και καταπίεσης της γυναίκας. Γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για Δημοκρατία και κράτους Δικαίου, όταν ο μισός πληθυσμός καταπιέζεται σε όλες τις εκφάνσεις του βίου και της ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, ενώ παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν είναι προνόμιο μίας θρησκείας, αλλά αντιθέτως, αποτελεί στρέβλωση και εργαλείο χειραγώγησης και διαπερνά οριζόντια ολες τις θρησκείες.
Από τις απαρχές των εκρηκτικών διαδηλώσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, οι γυναίκες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διοργάνωση των συγκεντρώσεων, τη μεταφορά πληροφοριών σε διεθνή μέσα ενημέρωσης και τη φροντίδα των τραυματιών. Πολλές διαδηλώτριες υπέστησαν παρενοχλήσεις, κακομεταχείριση, συλλήψεις και βασανιστήρια, επειδή άσκησαν τα θεμελιώδη δικαιώματα της συνάθροισης και της ελεύθερης έκφρασης.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, το τοπίο αναφορικά με τα δικαιώματα των γυναικών στην περιοχή είναι ανάλογο με τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Δυστυχώς, σε ορισμένες χώρες, η κατάσταση σήμερα είναι χειρότερη από πριν. Η Αίγυπτος, βάσει στοιχείων Διεθνών Οργανισμών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, είναι η χειρότερη χώρα για να ζει σήμερα μία γυναίκα. Η Λιβύη στο χείλος του εμφυλίου. Αντίθετα, στο Μαρόκο και την Τυνησία αναπτύχθηκε ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων διάλογος αναφορικά με τα δικαιώματα της γυναίκας και τα θέματα ισότητας των φύλων, ο οποίος αποτυπώθηκε και συνταγματικά.
Φυσικά και υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν, όχι μόνο στα θέματα των γυναικών, αλλά και σε αυτά των δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων, ζητήματα που πρέπει σύντομα να ενταχθούν στην ατζέντα των αρμόδιων εμπλεκομένων αυτών των χωρών.
Ως μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μέσω της διακοινοβουλευτικής συνεργασίας, αλλά και τη συνεργασία με το "Νότιο Πρόγραμμα", προκειμένου να ενθαρρύνουμε κυβερνήσεις, κοινοβούλια, φορείς, ακτιβιστές, πολίτες αυτών των χωρών, και να τους παράσχουμε κάθε βοήθεια, πρακτική ή σε επίπεδο τεχνογνωσίας.
Οι χώρες του αραβικού κόσμου, και για λόγους γειτνίασης, ήταν ανέκαθεν σε ένα πολιτισμικό, πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο με την Ευρώπη. Οι εξελίξεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο στον ευρύτερο χωρο της Μεσογείου μας αφορούν άμεσα και οφείλουμε να τις παρακολουθούμε με διάθεση γόνιμης αλληλεπίδρασης, με σεβασμό στις Αρχές της Ισότητας και της διαφορετικότητας, στο πλαίσιο πάντα του οικουμενικού χαρακτήρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Θα ήθελα να συγχαρώ και εγώ με την σειρά μου τον εισηγητή για την εξαιρετική αυτή Έκθεση, η οποία άπτεται ενός προβλήματος που πραγματικά δύναται να λειτουργήσει ως βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της Δημοκρατίας στην ήπειρό μας.
Έρχομαι από μία χώρα, η οποία είχε δώσει τα περισσότερα κατά κεφαλή θύματα στη μάχη κατά του Ναζισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όμως, στις εκλογές του 2012, είδαμε υμνητές του ναζισμού να κάθονται στα έδρανα του ελληνικού Κοινοβουλίου, και σήμερα, μερικοί εξ΄ αυτών, ακόμη και ο ίδιος ο αρχηγός τους, να βρίσκονται προφυλακισμένοι, με βαριές κατηγορίες του Ποινικού Δικαίου να εκκρεμούν εναντίον τους.
Η έμφαση στη μάχη κατά του Νεοναζισμού πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί στο επίπεδο της πρόληψης, στο επίπεδο της εκπαίδευσης και της εγρήγορσης, στην προσπάθεια αλλαγής νοοτροπιών και ανατροπής στερεοτύπων. Ως ευρωπαίοι βουλευτές, οφείλουμε να στοχεύσουμε τις προσπάθειές μας προς την κατεύθυνση της επένδυσης σε ποιοτική και συνεχή Παιδεία, που θα χαλυβδώσει τους νέους και τις επόμενες γενιές έναντι αυτής της μάστιγας.
Γιατί όποιος συνδέει την άνοδο του νεοναζισμού μόνο με την οικονομική κρίση, διαπράττει όχι λάθος, αλλά πολιτικό σφάλμα: αποϊδεολογικοποιεί το φαινόμενο και το αποσυνδέει από τις πραγματικές του ρίζες, που είναι η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, με αιχμή του δόρατος τον εθνολαικισμό. Μόνο με την καταπολέμηση των αιτιών λοιπόν, θα εξαλειφθεί το φαινόμενο και όχι με διοικητικά μέτρα. Όμως η αντίδραση απέναντι στις ποινικά κολάσιμες πράξεις των νεοναζιστών πρέπει να είναι άμεση και άτεγκτη: η τακτική του κατευνασμού ουδέποτε απέδωσε καρπούς και η ιστορία της ηπείρου μας είναι αδιάψευστος μάρτυς.
Πριν λίγες μέρες είχαμε τη μαύρη επέτειο του ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γνωστού αντιφασίστα καλλιτέχνη, από άνανδρους φασίστες. Η μνήμη του παραμένει ολοζώντανη και οδηγός, για την υπεράσπιση, με κάθε τίμημα, των ιδανικών της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Ως Γενική Εισηγήτρια του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, σας καλώ να συμμετάσχετε και να στηρίξετε την πρωτοβουλία "Κοινοβουλευτική Συνεργασία κατά του Μίσους" και να γίνετε πρεσβευτές στα Εθνικά σας Κοινοβούλια για την πρωτοβουλία νέων ακτιβιστών να ανακηρύξουν την 22α Ιουλίου, Ευρωπαική Ημέρα για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους. Μόνο έτσι θα διαμηνύσουμε ότι η Δημοκρατία θα νικήσει, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα όπλα που οι νεοναζί δολοφόνοι προσπαθούν να καταστρέψουν: τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και τον κοινοβουλευτισμό.
Η Ευρώπη έδωσε και κέρδισε πριν από 70 χρόνια τον ιδεολογικό πόλεμο με τη φρίκη του Ναζισμού. Οι επίγονοι και οι θαυμαστές του δεν έχουν καμία θέση, ούτε στην Ευρώπη ούτε πουθενά στον κόσμο. Καθήκον μας να τους στείλουμε στη θέση που τους αρμόζει.
Κι αυτή δεν είναι άλλη, παρά ο σκουπιδοτενεκές της ιστορίας.