Ας ξεκινήσουμε με ένα ερώτημα: πώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση που επαιρόταν για το «έπος του Έβρου», το 2020, αυτή την μισάνθρωπη ντροπή, έφερε προς ψήφιση την Τροπολογία Καιρίδη-Γεωργιάδη;
Πώς από το «να έρχονται νόμιμα, όπως έκαναν οι Έλληνες το 50 και το 60», άσχετα αν αυτό αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια της δεξιάς ρητορικής να ξαναγράψει την ιστορία, αλλά αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου, έφτασε, ουσιαστικά, στο σημείο να παραδεχθεί ότι νόμιμος τρόπος μετανάστευσης δεν υπάρχει και να ακυρώσει, εν τοις πράγμασι, τον προσφιλή της όρο «λαθρομετανάστης», παραδεχόμενη αυτό που χρόνια τους λέγαμε, ότι λαθραία υποκείμενα του δικαίου δεν υπάρχουν;
Η ίδια η τροπολογία μας δίνει την απάντηση. Δεν πρόκειται για τίποτε άλλο, παρά για μία απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης να κρατήσει στη χώρα τους εναπομείναντες μετανάστες και να ενισχύσει τα δημόσια ταμεία με τις εργασιακές εισφορές των εργοδοτών. Γιατί η τροπολογία αφορά μόνο στη νομιμοποίηση της εργασίας.
Στα πολύ θετικά της τροπολογίας είναι ότι σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, οι μετανάστες θα έχουν ασφάλεια και περίθαλψη, πέραν τούτου, όμως, το Κράτος αναδεικνύεται ο μεγάλος κερδισμένος, το οποίο είναι σαφές ότι, μέσω αυτής, αναζητά εργατικά χέρια και εισφορές.
Δε παρέχει κανένα άλλο δικαίωμα από αυτά που συνθέτουν τον καμβά μίας συνεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής: οικογενειακή επανένωση, δικαίωμα στην ιθαγένεια, μόνιμη διαμονή στη χώρα και κοινωνική ενσωμάτωση.
Αντίθετα μας γυρίζει στα νομοθετικά μπαλώματα της δεκαετίας του 90, τότε που η Ελλάδα, από χώρα εξαγωγής μεταναστών, κλήθηκε να διαχειριστεί τα μεταναστευτικά ρεύματα που προήλθαν από την Ανατολική Ευρώπη, τότε που το ελληνικό κράτος πίστευε πώς αυτοί οι άνθρωποι έρχονταν να εργαστούν για λίγο και θα επέστρεφαν στις χώρες καταγωγής τους, οπότε προσπαθούσε να ρυθμίσει τις αναγκαιότητες που προέκυπταν με διάσπαρτα άρθρα και τροπολογίες.
Το 2023, όμως, η οικογενειακή επανένωση αποτελεί κεκτημένο του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και, συνεπώς από την εθνική, ενώ η Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι πολύ πλούσια επί του θέματος.
Μένει να αποδειχθεί πόσοι εργοδότες και μετανάστες θα ανταποκριθούν στη νέα ρύθμιση, η οποία οδηγεί, μεν, στη νόμιμη εργασία, αλλά και σε χαμηλότερα ημερομίσθια και σε κανένα άλλο δικαίωμα.
Οι αντιδράσεις στην τροπολογία από το ακροδεξιό ακροατήριο ήταν αναμενόμενες. Με θλίψη όμως διαπιστώσαμε, ότι το Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα Κόμμα που όταν ήταν στη Κυβέρνηση επικρίθηκε σφόδρα για τους χειρισμούς του στο προσφυγικό/μεταναστευτικό από τη ΝΔ και την Ακροδεξιά, επέλεξε να ασκήσει κριτική από τα Δεξιά, μιλώντας για «Ατζέντα Ισλαμαμπάντ», χρησιμοποιώντας θεωρίες συνωμοσίας και, ουσιαστικά, κανονικοποιώντας την ακροδεξιά ρητορική.
Η μετανάστευση, σύμφυτη με την ανθρώπινη Ιστορία, εκλαμβάνεται ως πρόβλημα τους τελευταίους αιώνες εξαιτίας του Εθνικού Κράτους, απαιτεί συνεκτικές και σοβαρές λύσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκό.
Ήδη, από το 2008, το «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο», παρόλες τις αδυναμίες του, λόγω του γεγονότος ότι αντικατόπτριζε τον τρόπο που οι ευρωπαϊκές ελίτ φαντασιώνονταν τον ιδανικό μετανάστη, υπογράμμιζε τη συμβολή της διεθνούς μετανάστευσης στην οικονομία και τη δημογραφία της γερασμένης Ευρώπης: «Η διεθνής μετανάστευση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία γιατί συνιστά παράγοντα ανθρώπινων και οικονομικών ανταλλαγών», «μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών - μελών που χρειάζονται μετανάστες λόγω της κατάστασης στις αγορές εργασίας τους ή για δημογραφικούς λόγους».
Μεταναστευτική πολιτική χωρίς ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών, χωρίς διαυγείς και σύμφωνες με τις προδιαγραφές που προκύπτουν από τις διεθνείς συμβάσεις, πολιτικές ασύλου, χωρίς τη βασική προϋπόθεση της οικογενειακής επανένωσης και της κοινωνικής ένταξης, χωρίς την απομόνωση και την καταδίκη σκοταδιστικών και φασιστικών φωνών, δεν μπορεί να υπάρξει.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, το πρόσφατο συμβιβαστικό κείμενο των ευρωπαϊκών θεσμών είναι άκρως απογοητευτικό, καθώς καθιστά τη διαδικασία ασύλου, ακόμη πιο δύσκολη και περίπλοκη και πλέον, η Ευρώπη-φρούριο, ενδύεται, έτι περαιτέρω, με θεσμικό μανδύα. Η μετεγκατάσταση δεν έχει προτεραιότητα και δεν υπάρχουν ειδικές διαδικασίες αλληλεγγύης για την έρευνα και διάσωση αποβίβασης, ενώ τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν το είδος της αλληλεγγύης που παρέχουν και κυριολεκτικά να εξαγοράσουν τη μετεγκατάσταση, κάτι που προσομοιάζει στη ρητορική που χρησιμοποιούμε για τα απορρίμματα, όπου ο ρυπαίνων καλείται να πληρώσει.
Επ’ αυτών των ζητημάτων οφείλει να τοποθετείται η Ευρωπαϊκή και εγχώρια Αριστερά με γνώμονα την προστασία των Δικαιωμάτων των μεταναστών και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τα παραπάνω αποτελούν μία αριστερή κριτική. Τα υπόλοιπα, πέραν της κατάντιας ενός χώρου που, διαχρονικά, υπήρξε στην πρωτοπορία της προάσπισης των Δικαιωμάτων, έχουν και κοντά πόδια, καθώς τίποτα δε συγκρίνεται με το αυθεντικό. Η «Νίκη» και ο Πρόεδρός της θα κλείνουν πάντα καλύτερα το μάτι στα συντηρητικά ακροατήρια.
Η εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή ρίχνει βαριά την σκιά της στην επικείμενη
επίσκεψη εργασίας του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ταγίπ Ερντογάν, στην Αθήνα , στις 7 Δεκεμβρίου, προκειμένου να παραστεί στο πέμπτο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) Ελλάδας Τουρκίας. Οι δύο χώρες έχουν επιλέξει διαφορετικό στρατόπεδο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ασκεί με απόλυτη συνέπια τα καθήκοντα της ως πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ υποστηρίζοντας το Ισραήλ, αγνοώντας το δίκαιο της παλαιστινιακής υπόθεσης ,
υποβοηθούμενη από την πολιτική των ίσων αποστάσεων που έχει υιοθετήσει το κόμμα της
αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση Ερντογάν προσπαθώντας να παίξει τον ρόλο της ηγετικής δύναμης του
μουσουλμανικού κόσμου υποστηρίζει την Χαμάς , κλιμακώνοντας την στρατηγική του
απρόβλεπτου και άτακτου συμμάχου εντός της Βόρειο-ατλαντικής συμμαχίας.
Πλήρη και σαφή εικόνα για τα αποτελέσματα της συνάντησης θα έχουμε μετά την
ολοκλήρωση της, όμως με δεδομένη την σημερινή γεωπολιτική κατάσταση κυριαρχεί η
εντύπωση, ότι οι δύο πλευρές, κατά πάσα πιθανότητα, θα αρκεστούν σε θέματα χαμηλής
πολιτικής, βελτίωσης των οικονομικών σχέσεων, εμπέδωσης ενός κλίματος εμπιστοσύνης και συνεργασίας χωρίς να υπεισέλθουν στα επίμαχα σημεία των ελληνοτουρκικών διαφορών.
Η παρέμβαση Σαμαρά
Οι τελευταίες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, υπενθυμίζουν ότι η σκληρή εθνικιστική γραμμή είναι εδώ. Ουσιαστικά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καθίσταται όμηρος αυτών των αντιλήψεων. Γεγονός το οποίο δεν είναι κάτι νέο, καθώς από την περίοδο της αντιπολίτευσης και με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών, η ΝΔ πρωταγωνίστησε στην καλλιέργεια ενός κλίματος βαθιά διχαστικού,ακραία αντιευρωπαϊκού, ενός κλίματος που εύκολα θα επανακαλλιεργηθεί σε περίπτωση που ληφθούν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, διαδικασία που απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις. Άλλωστε, ποιος δεν θυμάται το πλεόνασμα λαϊκισμού από πλευράς ΝΔ, όταν το 2017 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ _ΑΝΕΛ, ο τούρκος Πρόεδρος επισκέφθηκε την Αθήνα και η τότε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση για έλλειμα σοβαρής προετοιμασίας, όταν ο Ερντογάν έθιξε θέματα που αφορούν την συνθήκη της Λωζάνης.
Δυστυχώς στερεότυπα και αμφισημίες εντοπίζονται και στο κόμμα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Αυτό πιστοποιεί η συνεχής, αλλά άνευ νοήματος και ιστορικότητας, επανάληψη του όρου «πατριωτική αριστερά», το φλέρτ με το ΠΡΑΤΤΩ του τ. ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, με τις γνωστές απορριπτικές απόψεις τόσο στα ελληνοτουρκικά τόσο στο Κυπριακό ( μην ξεχνάμε ότι ο Ν. Κοτζιάς ήταν από τους βασικούς υπευθύνους για το ναυάγιο των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού στον Μον Πελεράν) αλλά και η πρόσφατη ανακοίνωση του κόμματος ενόψει της συνάντησης Μητσοτάκη -Ερντογάν . Είναι σαφής η διάθεση, η κριτική να γίνεται σε ελάσσονα ζητήματα και οι αναφορές σε προσφυγή στην Χάγη και στην τήρηση του διεθνούς δικαίου να συνοδεύεται από προϋποθέσεις που ουσιαστικά ακυρώνουν την οποιαδήποτε ευελιξία ακριβώς εντός αυτού. Είναι σαφής η διάθεση το ραγδαία μεταλλασσόμενο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ να προσεταιρισθεί αντιλήψεις, απόψεις και, κυρίως, στερεότυπα που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία.
Το νέο πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς και τα ελληνοτουρκικά.
Στον αντίποδα η ελληνική αριστερά δεν μπορεί παρά να υποστηρίξει την ανάγκη να υπάρχει μια αποφασιστική στροφή στις σχέσεις μας με την Τουρκία μέσω της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, από την εμβληματική συμφωνία των Πρεσπών, ότι μία ειρηνική
διευθέτηση δεν μπορεί να έχει νικητές και ηττημένους . Η επίλυση των διαφορών απαιτεί
ευελιξία και υποχωρήσεις , που βεβαίως δεν μπορούν να θίγουν την εθνική κυριαρχία, αλλά είναι απαραίτητες για την επίτευξη του στόχου της ειρηνικής συνύπαρξης με την γειτονική μας χώρα. Ο οδικός χάρτης προσφυγής στην Χάγη, παράλληλα με την επίλυση του κυπριακού, η βελτίωση των σχέσεων σε όλους τους τομείς είναι τα απαραίτητα ορόσημα αυτής της κατεύθυνσης.
Τα κέρδη νομοτελειακά υπερβαίνουν τις ζημιές , καθώς το πάγωμα των
στρατιωτικών εξοπλισμών και η αξιοποίηση των σχετικών πόρων στην αειφόρο ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, την Υγεία, την Παιδεία και την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους θα έχουν αισθητή θετική επίπτωση και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Το εγχείρημα δημιουργίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένου που θα αποκαταστήσει το
έλλειμα που έχει διαμορφώσει η βίαιη δεξιά μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, οφείλει να
συνδυάζεται με την προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός ισχυρού κινήματος που θα διεκδικήσει την ειρηνική συμβίωση στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και της Μεσογείου και θα συνδυασθεί με το αίτημα να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας και να λυθεί οριστικά το Παλαιστινιακό.
Ο νέος πολιτικός φορέας οφείλει να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ για
την προσκόλληση της στην πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στην ακύρωση των προσπαθειών να ασκηθεί μια πλουραλιστική εξωτερική πολιτική, όπως αυτή που ασκήθηκε την τετραετία 2015-2019, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με προσκόμματα, από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Το νέο πολιτικό υποκείμενο οφείλει να σταθεί αρωγός στη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ σύμφωνα με τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Το Κυπριακό πρόβλημα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην κρισιμότερη ίσως φάση του. Ουδέποτε προηγουμένως πέρασε τόσο μεγάλο διάστημα στασιμότητας και αδιεξόδου, την ώρα μάλιστα που το ζήτημα της οριστικής διχοτόμησης και η απαράδεκτη λύση των δύο κρατών επανέρχεται και, δυστυχώς, όχι μόνο από την Τουρκία και την τ/κυπριακή πλευρά.
Καθώς ο χρόνος περνά χωρίς εξελίξεις στο Κυπριακό, η κατοχή βαθαίνει και εμπεδώνεται. Είναι αδήριτη και επιτακτική ανάγκη να αναληφθούν εκείνες οι πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν προοπτική επανέναρξης της διαπραγματευτικής διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού.
Οφείλει τέλος, να ασκήσει κριτική στις παλινωδίες και στους δισταγμούς της κυβέρνησης να εμπλακεί σε έναν ουσιαστικό και αποτελεσματικό διάλογο με την γείτονα που θα διαμορφώσει ένα ειρηνικό μέλλον στις δύο πλευρές του Αιγαίου. 
Επίθεση στη Νέα Δημοκρατία και προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έκανε η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Β’ Πειραιά, Μαρία Γιαννακάκη, με αφορμή τον θόρυβο από τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη περί τουρκικής μειονότητας στη Ροδόπη.
«Συνεπαρμένος ο κ. Μητσοτάκης από την αλαζονεία του ευνοϊκού για εκείνον αποτελέσματος της 21ης Μαίου. δεν μπορεί να ανεχθεί ότι οι πολίτες της Ροδόπης -μειονοτικοί και πλειονοτικοί- επικρότησαν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη μειονότητα και ψήφισαν τον πανάξιο υποψήφιό μας αντί της Νέας Δημοκρατίας, επειδή συμφωνούν με όσα κάναμε στη διάρκεια της δικής μας διακυβέρνησης» δήλωσε στον Αθήνα 984 και στην Σοφία Μπερετάνου.
Υποστήριξε μάλιστα ότι με την τακτική της Νέας Δημοκρατίας διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα και ανοίγεται παράθυρο για την επιστροφή ακροδεξιών ψηφοφόρων.
«Οι χειρισμοί της Νέας Δημοκρατίας και οι δηλώσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα στη Ροδόπη θέτουν σε κίνδυνο ευαίσθητα εθνικά θέματα και κλείνουν το μάτι σε ακροδεξιά ακροατήρια με στόχο τον επαναπατρισμό ψήφων, αδιαφορώντας για το κόστος» τόνισε χαρακτηριστικά.
Σε αυτό το πλαίσιο, εκτίμησε πως η ΝΔ έχει χάσει την εμπιστοσύνη της μειονότητας ήδη από το 2004, παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ισονομίας και διερωτήθηκε: «Τώρα την θυμήθηκαν ο κ Μητσοτάκης και το κόμμα του και την παρουσιάζουν ως ενεργούμενο ξένης δύναμης για μια χούφτα ψηφαλάκια;»
Συνηγορώντας υπέρ των δηλώσεων Φίλη, η κυρία Γιαννακάκη υποστήριξε με έμφαση πως «Ουδέποτε μίλησε περί τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, αλλά για μουσουλμανική. Αυτό εξ άλλου αναφέρει και το Σύνταγμα. Τελεία, παύλα, παράγραφος…»
Ερωτηθείσα για την πολυφωνία στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και το κόστος στην κάλπη, παρέπεμψε στις δηλώσεις του υποψήφιου της Νέας Δημοκρατίας καθηγητή Ιατρικής Σπύρου Πνευματικού που αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί και να απολογηθεί υπό το βάρος των αντιδράσεων για τα απαράδεκτα λεγόμενά του περί επιλογής καρκινοπαθών ασθενών, αναλόγως του κόστους της θεραπείας για το Σύστημα Υγείας.
«Το θέμα με τον κ Κατρούγκλο έληξε σύντομα, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ξέρει να παίρνει αποφάσεις όπου προκύπτουν προβλήματα. Δεν είδα τα ίδια αντανακλαστικά από τη Νέα Δημοκρατία σε σχέση με την κατάπτυστη δήλωση του κ. Πνευματικού, που αποκάλυψε την κρυφή ατζέντα Μητσοτάκη για την Υγεία. Τουλάχιστον θα πρέπει να ξέρουμε τι μας περιμένει σε περίπτωση επόμενης τετραετίας του κ Μητσοτάκη και δη παντοδυναμίας της ΝΔ».
Κλείνοντας τη συνέντευξή της στο σταθμό της πόλης η Μαρία Γιαννακάκη διεμήνυσε πως «Οι αξίες και η ταυτότητα της Αριστεράς εκφράζονται από τον Αλέξη Τσίπρα, από τις συνεδριακές θέσεις του κόμματος και δεν αμφισβητούνται ό,τι και να γράφεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης» και συμπλήρωσε με νόημα ότι «εάν κάποια κομματικά στελέχη δεν τις έχουν διαβάσει μπορούν να το κάνουν ακόμη και σήμερα».
Πέραν των πρωτοφανών πυρκαγιών του φετινού καλοκαιριού και της ασύλληπτης οικολογικής καταστροφής, γίναμε μάρτυρες μίας θηριωδίας στον Έβρο, στην οποία οφείλουμε να αντιδράσουμε και να μην τη συνηθίσουμε ως μία νέα κανονικότητα.
Πρόκειται για τη στοχοποίηση των μεταναστών ως εμπρηστών, το πογκρόμ και τον εκφασισμό της χώρας που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας.
Αυτόκλητοι «πολιτοφύλακες» έμπλεοι υπερηφάνειας επεδείκνυαν τα κλουβιά μέσα στα οποία είχαν κλείσει «25 κομμάτια», όπου «κομμάτια», μετανάστες.
Την ώρα της καταστροφής, κυνηγοί κεφαλών στοχοποιούν ευάλωτους. Οι καταθέσεις των ανθρώπων αυτών σοκαριστικές «Μας έβαλαν σε ένα κλειστό καρότσι και μας έβγαλαν όλα μας τα ρούχα, μας έβγαλαν βίντεο και μας τράβηξαν φωτογραφίες. Εμείς μείναμε εκεί πολλή ώρα, ιδρώναμε και δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Ένας από αυτούς αδύνατος, περίπου 30 χρονών, με μούσι μας είπε ότι ήταν η αστυνομία, μας είπε “Police”. Μας ρώτησαν στα αγγλικά αν βάλαμε εμείς τη φωτιά. Εμείς δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα και τους χτυπούσαμε την πόρτα. Κάθε πέντε λεπτά άνοιγε την πόρτα και μας χτυπούσε. Το τρέιλερ ήταν σταματημένο. Ξεκινούσε για πέντε λεπτά και ξαναξεκινούσε [ίσως εννοεί ξανασταματούσε]. Είχε πολύ υψηλή θερμοκρασία.»
Δυστυχώς, η παραπάνω φρικαλεότητα δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Σύμφωνα με τον πρώην αντιδήμαρχο Αλεξανδρούπολης και εκδότη της εφημερίδας «Γνώμη», Γιάννη Λασκαράκη, αυτόκλητες ακροδεξιές ομάδες πολιτοφυλακής που συλλαμβάνουν και εξευτελίζουν πρόσφυγες στον Έβρο λειτουργούν τα τελευταία τριάντα χρόνια χρόνια ως «αυθαίρετοι οικιστές» του Δέλτα του Έβρου. Διαμένουν σε αυθαίρετα σπίτια, χωρίς οικοδομική άδεια και χτισμένα σε δημόσια γη και μάλιστα στο κέντρο ενός σπουδαίου υγροβιότοπου που προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar. Καμία αρχή δεν τους αγγίζει, οι δε εντολές αποβολής του δασαρχείου γράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Οι πολιτικοί που τους επισκέπτονται συχνά, τους υπόσχονται ότι δεν θα τους αποβάλλει κανείς, διότι επιτελούν «εθνικό έργο» και, μάλιστα, έχουν βραβευθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πέρα όμως από τους αυτόκλητους «φύλακες Θερμοπυλών», στη συγκεκριμένη περίπτωση ήρθαμε αντιμέτωποι και με την «πνευματική ελίτ» του τόπου, όταν καθηγητής Πανεπιστημίου και διορισμένος Πρόεδρος ενός εκ των μεγαλυτέρων Μουσείων της χώρας εξέφρασε την αλληλεγγύη του και την κατανόησή του στους «πολιτοφύλακες».
Η κλιμακούμενη ρητορική στοχοποίησης των μεταναστών έρχεται λίγες μέρες μετά τη δολοφονία ενός νεαρού άνδρα από το Πακιστάν και τη σύλληψη τεσσάρων Ελλήνων ως υπόπτων, η οποία πρέπει να διερευνηθεί υπό την οπτική του ρατσιστικού κινήτρου, στόχος του οποίου δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο θύμα, αλλά η απειλή προς όλα τα μέλη της κοινότητας στην οποία ανήκει το θύμα.
Και όλα αυτά, λίγο καιρό μετά το ναυάγιο στην Πύλο που έγινε ο υγρός τάφος εκατοντάδων μεταναστών, γεγονός που αποτελεί μία άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, το οποίο είναι η αντιμεταναστευτική και ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο.
Οι υπόνοιες εναντίον των μεταναστών ως εμπρηστές διακινούνται αριστοτεχνικά όχι μόνο από ακροδεξιά κέντρα, αλλά αποτελούν οργανωμένο κυβερνητικό σχέδιο, αφού εξυπηρετούν ένα διττό στόχο: αφ’ ενός να σπείρουν τον ρατσισμό στην ελληνική κοινωνία και αφ’ ετέρου να αποσείσουν την ευθύνη για τις πυρκαγιές από την κυβέρνηση και να καλύψουν την παντελή ανικανότητά της.
Οφείλουμε να αντισταθούμε στον εκφασισμό της κοινωνίας και στη στοχοποίηση των ευάλωτων συνανθρώπων μας. Περισσότερο από ποτέ είναι αδήριτη ανάγκη να δημιουργηθεί ένα ευρύ αντιφασιστικό μέτωπο που θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στους ρατσιστικούς σχεδιασμούς των ακροδεξιών κέντρων.
Δε θα κουραστώ να το λέω: η λύση στο προσφυγικό είναι η εξασφάλιση ασφαλούς διόδου από την Τουρκία στην Ευρώπη. Φαντάζει υποκριτικό να μιλάς για αυτούς που χάνουν τη ζωή τους στο Αιγαίο, όταν δε θέλεις να ακούσεις για κατάργηση της Οδηγίας 2001/51/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ουσιαστικά υποβάλλει τους πρόσφυγες σε ένα τεστ επιβίωσης, στο οποίο θα αναδειχθεί νικητής ο πιο νέος, ο πιο υγιής, ο πιο δυνατός, ο πιο πλούσιος. Όπως είναι υποκριτικό να κλείνεις τα μάτια στην ύπαρξη του φράχτη στον Έβρο που αποτελεί ένα μνημείο αναλγησίας.
Δεν πιστεύω σε περιούσιους λαούς, περιούσιους πολιτισμούς, περιούσιες ηπείρους: η ιστορία έχει αποδείξει, με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι ο αγώνας για τη διασφάλιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των πανανθρώπινων αξιών είναι αέναος και διαρκής: η Ευρώπη γέννησε τον Διαφωτισμό, γέννησε όμως και το Ολοκαύτωμα. Σήμερα, με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο, καλούμεθα να διαλέξουμε σε ποια πλευρά της ευρωπαϊκής ιστορίας επιλέγουμε να σταθούμε.
Ελάχιστα εικοσιτετράωρα μετά από την είσοδο στη Βουλή των πολιτικών επιγόνων της Χρυσής Αυγής, των οποίων το κομματικό γραφείο βρίσκεται στις φυλακές του Δομοκού και ο επικεφαλής του έσπευσε να ευχαριστήσει τον έγκλειστο καταδικασθέντα για σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής Οργάνωσης, Κασιδιάρη δηλώνοντας ότι ελπίζει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του, κάλεσαν τους οπαδούς τους σε αντιδιαδήλωση εναντίον εκδήλωσης της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας αποκαλώντας τα μέλη της «άρρωστους» και «ανώμαλους».
Η προεκλογική καμπάνια του Κόμματος «Σπαρτιάτες», που σημείωσαν το υψηλότερο ποσοστό τους (9,2%) στην ηλικιακή ομάδα 17-34, έγινε από τον Κασιδιάρη από τη φυλακή, με την ανοχή και την πλήρη ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, την ίδια ώρα που σε κρατούμενους φοιτητές δεν επιτρεπόταν η παρακολούθηση διαδικτυακών μαθημάτων
Η αντιδιαδήλωση δεν πραγματοποιήθηκε, εξαιτίας των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, αλλά, πριν ακόμη την ορκωμοσία της νέας Βουλής, πήραμε μία πρόγευση του τι πρόκειται να δούμε την επόμενη περίοδο αναφορικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των ευάλωτων ομάδων.
Το Κόμμα «Νίκη», η Δεξιά του Κυρίου, με όχημα τον χριστιανικό φονταμενταλισμό, έσπευσε, μετά την εκλογική επιτυχία να τροποποιήσει το καταστατικό του προκειμένου να μην προκαλέσει συζητήσεις.
Στην ιστοσελίδα του, ωστόσο, διαβάζουμε για τους Εβραίους, τους προδότες πολιτικούς, τη χρήση εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών για την ανάπτυξη εμβολίων, για την «πρωτεΐνη ακίδα του κορονοϊού Sars-CoV-2 που είναι νευροτοξική και εξασθενεί τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA».
Αναφορικά με τις αμβλώσεις: «Το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα “NIKH” χαιρετίζει με ικανοποίηση και αισιοδοξία την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. η οποία ανέτρεψε την σχετική απόφαση στην υπόθεση “Roe v. Wade”, που αναγνώρισε ως συνταγματικό δικαίωμα της γυναίκας την άμβλωση, παραβλέποντας τα δικαιώματα του κυοφορούμενου ανθρώπου. Η ως άνω ανατραπείσα, σκοταδιστική και βάναυση απόφαση, επηρέασε ιδεολογικά ολόκληρα κινήματα στην Δύση και οδήγησε στη δολοφονία εκατομμυρίων εμβρύων στον σκοτεινό βωμό της επίκλησης επίπλαστων δικαιωμάτων. Μέχρι και σήμερα είναι αμέτρητα τα κοινωνικά δράματα, με θύματα τα κυοφορούμενα έμβρυα, τις ίδιες τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες. Η Ελλάδα το 1986 προχώρησε την νομιμοποίηση των εκτρώσεων, παρασυρμένη από την ιδεολογική ηγεμονία των επίπλαστων δικαιωμάτων. Ένα νομοθέτημα-όνειδος για την Ελλάδα του Πνεύματος, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ζωής και της Αγάπης για τον άνθρωπο, το οποίο σήμανε την πνευματική και δημογραφική κατάρρευση της χώρας».
Ούτε η σεξουαλική αγωγή ξεφεύγει από το στόχαστρο του Κόμματος, καθώς «έχει αποδεδειγμένα καταγράψει ολέθρια αποτελέσματα για τον ψυχισμό των παιδιών σε όσες χώρες εφαρμόστηκε, με έκρηξη των φαινομένων κακοποιήσεων και ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ανηλίκων. Στην Ελλάδα βεβαίως καμία κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να λογοδοτήσει για το αν καλλιεργεί την αρετή ή την ανηθικότητα των πολιτών της. Ιδιαιτέρως από την τωρινή κυβέρνηση, δεν θα το αναμέναμε».
Για τη «Νίκη», η ομοφυλοφιλία είναι «μόδα της εποχής, κατ’ εξοχήν επιλογή και όχι βιολογική πραγματικότητα. Όλοι όσοι ήλπιζαν επί δεκαετίες ότι θα ανακαλύψουν το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας διαψεύστηκαν…», ενώ για τους υπερασπιστές των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων δηλώνει: «Οι εισηγητές της καθ ’όλα απαράδεκτης αυτής νομοθεσίας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι προασπίζονται τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, σήμερα μιλούν για τα δικαιώματα των «Λ» (λεσβιών) και των «Ο» (ομοφυλοφίλων). Αύριο είναι πιθανόν να ζητήσουν ρύθμιση της οικογένειας και για τους «Α» (αμφιφυλόφιλους); Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αιτηθούν την πολυγαμία; Τί πιο απλό από το «Γονέας 1» και «Γονέας 2» να τεθεί και «Γονέας 3»; Ας τοποθετηθούν ειλικρινά».
Φυσικά, όλα τα παραπάνω συμπληρώνονται και δένουν αρμονικά με την ξενοφοβία, η οποία καλύπτεται με τον μανδύα του φόβου για το μέλλον της οικογένειας (της ελληνικής πάντα) και το δημογραφικό: «Το ξερίζωμα του γηγενούς πληθυσμού της πατρίδας μας και η βίαιη υποκατάστασή του από εντελώς ξένο (από απόψεως πολιτισμού, καταγωγής, θρησκείας, γλώσσας) πληθυσμό δεν είναι καινούρια ιδέα. Επί δεκαετίες, κατά συρροήν παραβιάζονται τα σύνορά μας από παράνομους απρόσκλητους εποίκους, στους οποίους επιπλέον χαρίζεται ευτελώς η ελληνική ιθαγένεια. Οι τελευταίοι, ουδεμία σχέση έχουν με κατατρεγμένους δυστυχείς πρόσφυγες, απέναντι στους οποίους η ιερή ελληνική φιλοξενία είναι μέρος της Παράδοσής μας… Εγκαθιστούν, με τη σιωπηρή συνενοχή ή και ευλογία του πολιτικού συστήματος, σκληροπυρηνικά γκέτο στον τόπο προορισμού τους, επιβάλλοντας την ισλαμική σαρία, άκρως επικίνδυνες υγειονομικές συνήθειες, και την αδιανόητη για ευρωπαϊκές νοοτροπίες ζωή των χωρών, από τις οποίες δήθεν τρέχουν να ξεφύγουν».
Τα δύο παραπάνω νεοεισελθέντα κόμματα στη Βουλή έρχονται να συμπληρώσουν, μαζί με την altrightτου κ. Βελοπουλου, ένα πολύχρωμο θίασο που θα βαφτίζει τα μισαλλόδοξα κηρύγματα «άλλη ‘άποψη» και θα επικαλείται την ελευθερία του λόγου, την ώρα που στην κυβέρνηση έχουμε την κα Αλεξοπούλου που αγωνιά για τα αγέννητα παιδιά ή τον κ. Καιρίδη που από την κρίσιμη θέση του Υπουργού Μετανάστευσης θα μας αναλύει τη διαφορά των Ουκρανών προσφύγων που είναι λευκοί και Χριστιανοί σε αντίθεση με αυτούς που έρχονται από τα βάθη της Αφρικής και είναι αλλόθρησκοι.
Όσον αφορά στη φεμινιστική πολιτική, ο κ. Μητσοτάκης, στην πρώτη διακυβέρνησή του, αφού υποβάθμισε την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, μεταφέροντάς την από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας, τη μετονόμασε δύο φορές. Πρώτα σε ΓΓ Οικογενειακής πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και στη συνέχεια σε ΓΓ Δημογραφικής, Οικογενειακής πολιτικής και Ισότητας των Φύλων. Είναι σαφές ότι για την κυβέρνηση της ΝΔ, η βασική αποστολή της γυναίκας είναι να επιτελεί το ρόλο της παιδοποιητικής μηχανής στην υπηρεσία του δημογραφικού.
Αδήριτη ανάγκη η διαμόρφωση ενός ισχυρού αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού Μετώπου που θα διατηρήσει οξυμένα τα αντανακλαστικά μας απέναντι στη μισαλλοδοξία, το σεξισμό και το ρατσισμό. Είναι πλέον σαφές ότι οι δικαστικές αποφάσεις και τα διοικητικά μέτρα δεν αρκούν. Ο φασισμός οφείλει να πάρει την απάντησή τους στους δρόμους και τις γειτονιές και να ηττηθεί πολιτικά και ιδεολογικά.
