Αρθρογραφία

19η και 20η Νοέμβρη: Δύο μέρες αφιερωμένες στα παιδιά για να μας θυμίζουν πόσα δεν έχουμε κάνει - Άρθρο στο tvxs.gr

Η 19η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης, δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς συνδυάζεται με την αυριανή, 20η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τα οποία περιγράφονται στην ομώνυμη Συνθήκη του ΟΗΕ.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, είναι επιτακτική η ανάγκη να θυμηθούμε πως η παιδική κακοποίηση δεν έχει γεωγραφικά σύνορα, ούτε όρια ανοχής και μη.
Ανάμεσα στις επικρατέστερες μορφές της, σωματική, συναισθηματική/ψυχολογική, σεξουαλική, παραμέληση και έκθεση σε κίνδυνο, δεν υπάρχει διαβάθμιση βαρύτητας.
Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας είναι κρίσιμες και καθοριστικές για την κοινωνικοποίηση και διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και την ακολουθούν δια βίου, ενώ η οικογένεια οφείλει να αποτελεί τον «φυσικό» χώρο προστασίας για τα παιδιά, προφυλάσσοντάς τα από εικόνες και εμπειρίες βίας καθεμιάς από τις αναφερθείσες μορφές, όχι μόνο άμεσα και με θύματα τα ίδια, αλλά και από αυτές που έχουν αποδέκτες μέλη του οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως η μητέρα, και έχουν άμεση αρνητική επίδραση στον ψυχισμό του παιδιού.
Το ερευνητικό έργο αποκαλύπτει την αμείλικτη αλήθεια, πως ο οικογενειακός χώρος και συχνά μέλη του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος αποτελούν τους θύτες της ενδοοικογενειακής βίας, με το σκοτεινό αριθμό τέτοιων περιστατικών να είναι πολύ μεγάλος, λόγω του κοινωνικού στίγματος που επιφέρει και με τα ίδια τα περιστατικά να έχουν αυξηθεί δραματικά στη χώρα μας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
H Έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου Innocenti της UNICEF περιλαμβάνει ιδιαίτερα ανησυχητικά στοιχεία για το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο –τα στοιχεία όμως τα οποία αναφέρονται στην Ελλάδα, δεν είναι απλά ανησυχητικά αλλά σοκαριστικά. Μας υπενθυμίζουν με τον πλέον δραματικό τρόπο ότι η ακραία φτώχεια θίγει τον σκληρό πυρήνα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Η Ελλάδα, παρότι είναι από τις πρώτες χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης που αφορά στη βία κατά των γυναικών αλλά και εν γένει στην ενδοοικογενειακή βία, δεν την έχει ακόμη επικυρώσει ώστε να αποκτήσει νομοθετική ισχύ, παρότι η Συνθήκη αυτή αποτελεί το πρώτο νομικώς δεσμευτικό κείμενο που ορίζει τις μορφές που λαμβάνει η βία αυτών των μορφών και εισάγει ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση και πρόληψή της, καθώς και για την παύση της ατιμωρησίας των θυτών και την προστασία των θυμάτων.
Οι δύο αυτές ημέρες γίνονται δραματικά επίκαιρες σήμερα, με τα παιδιά να βρίσκονται στο επίκεντρο του προσφυγικού δράματος.
Η Europol ανακοίνωσε πως 10.000 προσφυγόπουλα έχουν χαθεί στην Ευρώπη τους τελευταίους 18-24 μήνες. Η εκτίμηση της Europol αναφέρεται σε «ασυνόδευτα παιδιά που είχαν καταγραφεί αρχικά από τις Αρχές των κρατών και στη συνέχεια ήταν δύσκολο να εντοπιστούν».
Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι πρέπει πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα να αντιµετωπίζονται ως παιδιά – υποκείµενα των δικαιωµάτων που προνοεί η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και όχι ως παραβάτες της νοµοθεσίας. Πρέπει να ενθαρρυνθούν περαιτέρω νέες µορφές φιλοξενίας των ασυνόδευτων ανηλίκων, όπως η αναδοχή, που εφαρµόζεται ευρέως στην Ευρώπη, η οποία αφήνει πίσω της την ασυλοποίηση..
Πολύ έγκαιρα ο Συνήγορος του Πολίτη είχε καλέσει την Πολιτεία να εισαγάγει τις κατάλληλες νομοθετικές τροποποιήσεις στην εθνική νομοθεσία, προκειμένου να διευκολύνει την εγκαθίδρυση ενός λειτουργικού, ουσιαστικού και αποτελεσματικού συστήματος επιτροπείας για τους ασυνόδευτους ανηλίκους και τους ανηλίκους που έχουν χωριστεί από την οικογένειά τους, να εξασφαλίσει ότι για τα ασυνόδευτα παιδιά που ζητούν άσυλο ορίζεται άμεσα ένας νομικός αντιπρόσωπος, προκειμένου να διεκπεραιώσει αποτελεσματικά τη διαδικασία ασύλου, καθώς και ότι τους παρέχεται βοήθεια και προστασία, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασής τους σε δωρεάν διερμηνεία.
Ο Συνήγορος του Πολίτη επίσης σύστησε στην Πολιτεία να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά, είτε χωρισμένα από την οικογένειά τους είτε μαζί με την οικογένειά τους, τα οποία εισέρχονται στη χώρα με μη κανονικό τρόπο, δεν μπορεί να κρατούνται ούτε να παραμένουν υπό κράτηση παρά μόνον σε πολύ εξαιρετικές περιστάσεις και για το μικρότερο απαραίτητο χρονικό διάστημα, όπως επίσης και να δημιουργήσει νέες δομές υποδοχής και να αυξήσει τον αριθμό των χώρων στις ήδη υφιστάμενες υποδομές, εξασφαλίζοντας παράλληλα επαρκείς συνθήκες σε αυτές τις δομές.
Επίσης, σύμφωνα με τον Ν. 3928/2011 τα κέντρα αρχικής υποδοχής πρέπει να παρέχουν κατάλυμα για τα παιδιά πρόσφυγες, μετανάστες και τα ασυνόδευτα παιδιά, κάτι το οποίο προφανώς και δεν ισχύει με βάση τις διαπιστωμένες υποβαθμισμένες συνθήκες υποδοχής.
Τέλος, το European Network of Ombudspersons for Children (ENOC), με δημόσια θέση του, τονίζει μεταξύ άλλων τις υποχρεώσεις των κρατών για τη Μεταχείριση των Ασυνόδευτων Ανηλίκων, το Γενικό Σχόλιο ν.6 (2005) της Επιτροπής ∆ικαιωµάτων του Παιδιού του ΟΗΕ για τη μεταχείριση των ασυνόδευτων και αποχωρισµένων από την οικογένειά τους παιδιών που βρίσκονται µακριά από τη χώρα προέλευσής τους, ότι το προσωπικό που ασχολείται µε «τα παιδιά που µετακινούνται» (οι αρχές καταστολής, οι δικαστικές αρχές, οι συνεντευκτές, οι διερµηνείς, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι επαγγελµατίες υγείας, οι επίτροποι, οι νόµιµοι εκπρόσωποι, οι αστυνοµικοί και οι συνοριοφύλακες, µεταξύ άλλων) πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευµένοι για να σέβονται τα δικαιώµατα των παιδιών, να κατανοούν τις ιδιαίτερες επικοινωνιακές και πολιτισµικές τους ανάγκες και να µπορούν να ανταποκρίνονται κατάλληλα σε σηµάδια φόβου ή απελπισίας τους.
Είναι χρέος μας, ως Πολιτεία, να προστατεύσουμε τα παιδιά απέναντι σε κάθε μορφή κακοποίησης, κι αυτό δε θα συντελεστεί ούτε με ευχολόγια, ούτε με καλές προθέσεις, αλλά με συγκεκριμένα θεσμικά εργαλεία και θαρραλέες παρεμβάσεις κόντρα σε στερεοτυπικές και παρωχημένες αντιλήψεις, όπως έγινε με την ένταξη των προσφυγόπουλων στο σύστημα εκπαίδευσης.
Όλα αυτά στη χώρα που ακόμη περιμένουμε να μάθουμε τι έγινε με τα 502 από τα 661 Ρομά παιδιά του δρόμου που εξαφανίστηκαν, αφού τοποθετήθηκαν την περίοδο 1998-2002 στο κρατικό ίδρυμα για παιδιά Αγία Βαρβάρα. Περίπτωση για την οποία η αδράνεια και άρνηση των αρμόδιων Αρχών για διερεύνηση και συνεργασία με άλλους φορείς για αναζήτηση απαντήσεων και καταλογισμό πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών, μόνο εφιαλτικές σκέψεις και δέος μπορεί να προκαλεί ως προς την αδιαφορία για την τύχη ανθρώπινων ζωών, και δη, παιδιών.

 

profile-blur

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά