Με έχει εντυπωσιάσει το μέγεθος της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα του ΣΥΡΙΖΑ. Υπερβαίνει ακόμη και την αντιπαλότητα δύο εχθρικών μεταξύ τους κομμάτων, μπροστά σε εκλογές.
Η Ζ. Κωνσταντοπούλου μιλά για πραξικόπημα που εξελίσσεται. Ο Γ. Μηλιός λέει πως η κυβέρνηση προσχωρεί σε θατσερική πολιτική. Ο Ρ. Ρινάλντι μιλά για μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Και από την άλλη, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει πως το εναλλακτικό αριστερό σχέδιο του Π. Λαφαζάνη είναι το σχέδιο Σόιμπλε (προσωπικά αν και το πιστεύω απολύτως αυτό το τελευταίο, δεν θα τολμούσα να το πω δημοσίως, τόσο βαρύ είναι). Για να απαντήσει η πλευρά Λαφαζάνη πως προκαλούν θλίψη οι δηλώσεις Τσίπρα.
Και ενώ λοιπόν εξελίσσεται ο εμφύλιος πόλεμος στον ΣΥΡΙΖΑ που οφείλεται στο γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας ήρθε σε συμφωνία με την Ευρώπη, η ηγετική ομάδα του κόμματός μας λειτουργεί σα να είχε έρθει ο πρωθυπουργός σε ρήξη με την Ευρώπη (μήπως αυτό επιθυμούσε για να δικαιωθούν οι προβλέψεις της στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ;). Έγραψε στις 23/7 ο Γ. Σιακαντάρης (που ανήκει στην ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ): «Ναι, ο κ. Τσίπρας θα πετύχει, κλέβοντας με ένα ακόμη ριφιφί τη χώρα από την Ευρώπη»… Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια.
Όπως γράφει ο Μιχ. Σαμπατακάκης στο πρόσφατο άρθρο του «Η ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ, γνωρίζοντας ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τους παίζουν και με το λογικό ενδιαφέρον επιβίωσης σε εκλογές, εκτίμησαν ότι το μέλλον τους είναι στην κεντροαριστερά. Αυτό το επένδυσαν στο συνέδριο με την άποψη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπάρξουν εξελίξεις».
Ο Θ. Θεοχαρόπουλος στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε μετά την εκλογή του (Εφημερίδα των Συντακτών 9/6) δήλωνε πως δεν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν διαφαίνεται πως θα έρθει σε ρήξη με τον αριστερισμό (παρόμοιος ήταν και ο τίτλος της συνέντευξης). Ο Θ. Θεοχαρόπουλος έπεσε έξω. Και αυτό δε θα ήταν πρόβλημα, αν δεν ήταν Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ. Παγίδευσε έτσι τη ΔΗΜΑΡ σε έναν μονομερή προσανατολισμό προς το ΠΑΣΟΚ, προς ένα κόμμα δηλαδή που η κοινωνία θεωρεί τοξικό και που θα δώσει απλώς τη μάχη του 3%. Το αστείο μάλιστα είναι πως, από ό,τι φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν ενδιαφέρεται για τα στελέχη της ηγετικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ, ενδιαφερόμενο για τη συσπείρωση του «όλου ΠΑΣΟΚ» (στις εκλόγιμες θέσεις μιας εκλογικής λίστας του, προηγούνται προφανώς, συνωστιζόμενοι μεταξύ τους, περί τους 100 πρώην Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και άρα πού να υπάρξει χώρος για άλλους).
Οι εξελίξεις στην πολιτική-κομματική γεωγραφία της χώρας και ιδιαίτερα της Αριστεράς θα είναι ραγδαίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως οδηγείται σε διάσπαση, απαλλασσόμενος από το αριστερίστικο-αντιευρωπαϊκό κομμάτι του. Αυτό θα οδηγήσει πιθανά σε εκλογές, που απ’ ό,τι φαίνεται θα τις κερδίσει ο Αλ. Τσίπρας. Η σημερινή κυβέρνησή του έχει έρθει σε συμφωνία με την Ευρώπη και η επόμενη κυβέρνησή του καλείται να την εφαρμόσει. Καλείται δηλαδή να ασκήσει μεταρρυθμιστικές πολιτικές . Δεν ξέρω αν θα μπορέσει. Όμως αυτό είναι το γήπεδο της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Διατηρούμε στο σύνολό της την κριτική που έχουμε ασκήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση από σκοπιά ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική, αριστερή ανανεωτική. Η κριτική μας αυτή έχει σχέση με την πολυετή εμφανή αμφιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρώπη.
Αν όμως, όπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ προσγειωθεί στην Ευρώπη, τότε είναι φανερό ότι θα μας βρει και εμάς εκεί, γιατί κατοικούμε σε αυτήν από παλιά.
