Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεπαρμένος από αλαζονεία εξαιτίας των αποτελεσμάτων της 21ης Μαΐου, δεν μπορεί να ανεχθεί ότι οι πολίτες της Ροδόπης, τόσο οι μειονοτικοί όσο και οι πλειονοτικοί, επικρότησαν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και εξέλεξαν έναν άξιο σύντροφό μας και όχι την υποψήφια της ΝΔ.
Η ΝΔ επενδύει στο διχασμό, καλλιεργεί ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα κλείνοντας το μάτι σε εθνικιστικά ακροατήρια επιδιώκοντας να επαναπατρίσει ψήφους από τον χώρο της Ακροδεξιάς και επικαλείται εθνικούς κινδύνους, κατηγορώντας Έλληνες πολίτες ως ενεργούμενα ξένης δύναμης καταστρατηγώντας τη συνταγματική Αρχή της ισονομίας.
Οι δηλώσεις του Μητσοτάκη είναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτες τόσο για τη μειονότητα όσο και για την πλειονότητα και μας δίνουν μία πρόγευση για το τι περιμένει τον κάθε δημοκρατικό πολίτη σε περίπτωση παντοδυναμίας της ΝΔ
Τέτοιες δηλώσεις, οι οποίες παραπέμπουν σε αλήστου μνήμης εποχές, κάνουν την ηγεσία της Τουρκίας να τρίβει τα χέρια της καθώς την εφοδιάζουν με όλα τα απαραίτητα επιχειρήματα προκειμένου να μας σύρει, για μία ακόμη φορά, απολογούμενους ενώπιον των Διεθνών Οργανισμών και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση των Δικαιωμάτων της μειονότητας και μη σεβασμό των Συνθηκών.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός προτιμά να παραβλέπει ότι η ΝΔ έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη της μειονότητας από τις εκλογές του 2004, όπως και το ότι οι χαμηλές επιδόσεις της στις εκλογές του Μαΐου οφείλονται στην αύξηση των καταχρηστικών αστυνομικών ελέγχων στα μειονοτικά χωριά, στην φτώχεια με τα ελλειμματικά και εποχικά μεροκάματα στα καπνά, όπως και στην πλήρη αδιαφορία της για τα μεγάλα θεσμικά ζητήματα που απασχολούν την μειονότητα.
Τον Μάιο του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας από την Ξάνθη ανακοίνωνε δύο εμβληματικές πρωτοβουλίες για τη μειονότητα: την εκλογή από την ίδια των μελών της διαχειριστικής επιτροπής για τη βακουφική περιουσία, γεγονός που θα επέλυε ένα χρόνιο ζήτημα που ταλαιπωρούσε τις σχέσεις της Διοίκησης με τη μειονότητα της Θράκης. Να σημειωθεί ότι την τελευταία φορά που είχαν γίνει εκλογές για τα βακούφια ήταν πριν από τη Χούντα των συνταγματαρχών. Το δεύτερο ζήτημα ήταν η δημιουργία ενός εκλεκτορικού σώματος που θα αναδείκνυε τον μουφτή.
Η επίλυση αυτών των προβλημάτων με τρόπο δημοκρατικό και δίκαιο δεν θα ήταν μια ανέφελη πορεία. Υπήρχαν επί δεκαετίες και υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις από τους πυλώνες του «βαθέος κράτους» στη Θράκη και όχι μόνο. Τόσο το ΥΠΕΞ όσο και η ΕΥΠ επί δεκαετίες διακινούσαν το σενάριο ότι αν εκδημοκρατισθούν οι θεσμοί της μειονότητας, τότε υπάρχει κίνδυνος να μην μπορεί το ελληνικό κράτος να τους ελέγχει. Όμως, η ουσιαστική άρνηση του δρόμου της δημοκρατίας μοιραία οδηγεί σε αυταρχικές μεθοδεύσεις και κλειστά και αδιαφανή συστήματα εξουσίας που αναπαράγουν ρόλους.
Για την Αριστερά, τα δύο ζητήματα που ανέδειξε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφετηρία από την οποία το Κόμμα δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει. Όμως και σε αυτά τα δύο, κυρίως στο θέμα του εκλεκτορικού σώματος για τον μουφτή, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Οι υποστηρικτές του ελέγχου της μειονότητας θεωρούν ότι στο εκλεκτορικό σώμα πρέπει να συμμετέχουν και οι διορισμένοι από το κράτος ιεροδιδάσκαλοι. Μια τέτοια εξέλιξη θα έβρισκε το όλον της μειονότητας αντίθετο για λόγους προφανείς, με κίνδυνο την αποχή της από τη διαδικασία.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο στις σχέσεις της μειονότητας και του κράτους είναι η εκπαίδευση. Ο στόχος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς πρέπει να είναι μια πολιτική μέσω της οποίας τα παιδιά της μειονότητας θα κατέχουν και τις δύο βασικές γλώσσες, τα ελληνικά και την μητρική τους. Αυτή η πολιτική μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσω ουσιαστικά διαπολιτισμικών σχολείων, τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με ταυτόχρονη στήριξη και των σχολείων που χαρακτηρίζονται ως μειονοτικά. Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε το δικαίωμα στη μειονότητα να ιδρύσει δικά της νηπιαγωγεία, που θα διέπονται από το ίδιο καθεστώς με τα μειονοτικά δημοτικά.
Οφείλουμε επίσης να συζητήσουμε ανοιχτά και δημόσια το αίτημα για την κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας - πλαίσιο του 1997 του ΟΑΣΕ για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων. Η χώρα μας την έχει υπογράψει αλλά δεν την έχει κυρώσει από τη Βουλή.
Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ του κράτους και της μειονότητας είναι μείζονος σημασίας. Για την Αριστερά δεν μπορεί να υπάρχουν πολίτες που δεν απολαμβάνουν το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ανεκτό να καταδικάζεται η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβιάσεις δικαιωμάτων της μειονότητας στο όνομα ενός άγονου και επικίνδυνου εθνικισμού.
Γιατί η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μειονότητας αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο μας και συνεδριακή μας θέση, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποχωρήσει. Οποιαδήποτε άλλη θέση και τοποθέτηση, όχι μόνο αποτελεί προσωπική άποψη, αλλά και θέτει αυτόν που την εκφέρει εκτός του πλαισίου Αρχών του χώρου.
Ο β’ γύρος των Προεδρικών εκλογών στην Τουρκία μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα του τ/κυπριακού Τύπου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα Κατεχόμενα, όπως και στον α’ γύρο, νικητής ήταν ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου με το 58,15% των ψήφων έναντι 41,85% του Ερντοάν.
Η πλειονότητα των εφημερίδων στέκεται στο γεγονός ότι τα αποτελέσματα αναδεικνύουν μία χώρα χωρισμένη στα δύο: χαρακτηριστικός ο τίτλος της κεντροαριστερής Yenidüzen«Δύο διαφορετικές Τουρκίες», όπου επισημαίνεται ότι ο αγώνας ήταν αμφίρροπος έως το τέλος και «τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι στην Τουρκία χωρίστηκαν στα δυο, εμφανίστηκε το προφίλ δύο διαφορετικών Τουρκιών», ενώ η YeniBakisσυμπληρώνει ότι παρόλο που ο Κιλιτσντάρογλου πλειοψήφισε στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη, η Άγκυρα, η Αττάλεια, τα Άδανα και το Ντιγιάρμπακιρ, τα ποσοστά του Ερντογάν ήταν μεγαλύτερα σε επαρχίες που βίωσαν τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό όπως η Χατάι και το Αντίγιαμαν.
Η κεντροδεξιά HalkinSesiυπό τον τίτλο «Συνέχεια στον δρόμο με τον Ερντοάν» επισημαίνει ότι ο Ερτοάν έλαβε 2,5 εκατομμύρια ψήφους περισσότερες από τον Κιλιτσντάρογλου και ήρθε πρώτος σε 52 από τις 81 επαρχίες της Τουρκίας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναφορικά με την επίδραση του αποτελέσματος των εκλογών στο Κυπριακό παρουσιάζει άρθρο γνώμης του έγκριτου δημοσιογράφου Cenk Mutluyakalı, με τίτλο «Η διάσπαση στην Τουρκία, η ένσταση στην Κύπρο» όπου σημειώνει ότι «Το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στην κάλπη. Δεν το εννοώ από την άποψη της νίκης του Ερντοάν, … αλλά γιατί η χώρα κυριολεκτικά χωρίστηκε στα δύο».
Ο δημοσιογράφος ασκεί σκληρή κριτική στις αντιδημοκρατικές συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα η προεκλογική εκστρατεία «όλες οι δυνατότητες του κράτους χρησιμοποιήθηκαν υπέρ της εξουσίας», αλλά επισημαίνει ότι «πλέον θα είναι σαφές στον Ερντοάν ότι δεν τελεί υπό την έγκριση ενός στους δύο ανθρώπους που συναντά στο δρόμο», ενώ προβλέπει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος «θα έχει να αντιμετωπίσει μία πολύ πιο σθεναρή αντίσταση», αφού θα αναγκαστεί να μετριάσει το αυταρχικό του προφίλ «Δεν μπορείς να βλέπεις τη μισή χώρα ως τρομοκράτες. Πώς θα έρθετε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν ομοφυλόφιλο, με ένα μέλος του HDP; Η κοινωνική ειρήνη έχει κλονιστεί τόσο πολύ, πολλές διαφορετικές ομάδες έχουν στοχοποιηθεί. Με αυτή την αλήθεια, μια χώρα δεν μπορεί να ομαλοποιηθεί».
Αναφορικά με το Κυπριακό, ο Mutluyakalı θεωρεί ότι το καθεστώς Ερντοάν έχει χάσει την παρεμβατική του ισχύ στο νησί «Το τουρκικό εκλογικό σώμα στην Κύπρο – το οποίο περιλαμβάνει τόσο Κύπριους όσο και σημαντικό αριθμό πολιτών της ΤΔΒΚ (sic) – δεν ενέκρινε τις πρακτικές Ερντοάν», ενώ εκφράζει φόβους για την οικονομική πορεία των Κατεχομένων λόγω της άμεσης εξάρτησής τους από την Τουρκία «Νομίζω ότι το κύριο μέλημά μας θα είναι η τουρκική λίρα…Υπάρχει μια τρελή απώλεια της τουρκικής λίρας…Το 80% των καταθέσεων στις τράπεζες είναι σε ξένο νόμισμα….ακόμη και οι δημόσιοι πόροι εξοικονομούνται σε ξένο νόμισμα. Αλλά και οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ασφαλισμένοι αμείβονται με τουρκική λίρα, έτσι η αγοραστική δύναμη μειώνεται μέρα με τη μέρα, τα λεφτά στις τσέπες τους εξαφανίζονται, το επίδομα συνταξιοδότησης χάνει το νόημά του».
Εξαιτίας όλων των παραπάνω ο δημοσιογράφος θεωρεί ότι μία είναι η λύση για τα Κατεχόμενα «Ιδού, γι’ αυτό η Κύπρος χρειάζεται να απελευθερωθεί από όλες αυτές τις συνιστώσες.… Θέλουν επίσης (οι τ/κύπριοι) σεβασμό. Σεβασμός στην ταυτότητα, την προσωπικότητα, τους θεσμούς, τις αξίες και τις ελευθερίες τους… Αυτό έδειξαν και τα εκλογικά αποτελέσματα….πρέπει να προστατεύσουμε την ανεξαρτησία μας, την θέλησή μας και τις ελευθερίες μας τόσο σε επίπεδο οικονομίας όσο και δημοκρατίας. Έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό για να το πετύχουμε αυτό. Αυτοί που θέλουν να προστατέψουν την Κύπρο από την οπισθοδρομική αντίληψη στην Τουρκία είναι πολύ περισσότεροι στη χώρα μας από τους δουλοπρεπείς»
Σε δύο μέρες η χώρα πηγαίνει σε εκλογές, ταλαιπωρημένη, ακραία υποβαθμισμένη κοινωνικά, και κυρίως ανασφαλής.
Τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν αφήνουν περιθώρια ούτε για ερμηνείες, ούτε για θέσεις βάσει πολιτικο-ιδεολογικής τοποθέτησης, αφού ξεπερνούν τις όποιες διαφωνίες περί οικονομικού μοντέλου ή διαχείρισης του κράτους, όπως αυτά “επιβάλλονται” από τις διάφορες κοσμοθεωρίες. Αυτές, ανεξαιρέτως, έχουν ως θεμέλιο το δημοκρατικό πολίτευμα και το Κράτος Δικαίου, έννοιες οι οποίες έχουν καταπατηθεί και κακοποιηθεί βάναυσα την τελευταία τετραετία.
Με προεξάρχον το σκάνδαλο των υποκλοπών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά επέφεραν ένα ισχυρό πλήγμα στη Δημοκρατία, προκαλώντας παράλληλα ένα πρωτοφανές αίσθημα ανασφάλειας στην κοινωνία. Μετά τις αποκαλύψεις για τις παράνομες παρακολουθήσεις, η ανασφάλεια εντάθηκε με τον νόμο της κυβέρνησης(5002/2022) ο οποίος στερούσε από την ΑΔΑΕ το δικαίωμα ενημέρωσης των στόχων παρακολούθησης, ενώ την ίδια στιγμή ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδοτούσε βασιζόμενος στον ίδιο νόμο, επικαλούμενος μάλιστα λόγους εθνικής ασφάλειας.
Η Έκθεση της PEGA, της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι κόλαφος για την χώρα την οποία, λίγο πολύ την κατατάσσει στο επίπεδο της Ουγγαρίας του Όρμπαν. Κατανοούμε, λοιπόν, γιατί η κυβέρνηση έκανε τα πάντα προκειμένου να αποτρέψει την επίσκεψη κλιμακίου της Επιτροπής στην Ελλάδα, προκειμένου να μην υπάρξει Έκθεση, το περιεχόμενο της οποίας υποψιαζόταν προεκλογικά.
Δημοκρατία και κράτος δικαίου, λοιπόν, καταλύονται με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας, κάτι το οποίο είναι απογοητευτικό, ιδίως όταν χρησιμοποιείται από τα υψηλότερα δώματα της Δικαιοσύνης. Ακόμα δεν γνωρίζουμε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους έπεσαν θύματα υποκλοπών δημοσιογράφοι, πολιτικοί, πολίτες κ.ά, και ακόμη χειρότερα κανείς δε μπορεί να αποταθεί στο αρμόδιο όργανο για να ενημερωθεί αν παρακολουθείται ή όχι. Μία συνεχής ανησυχία και ανασφάλεια, ένας αργός και σταθερός κατακερματισμός βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Τα πράγματα παρεκτρέπονται επικίνδυνα όταν η κυβέρνηση απαντά στις αντιδράσεις με αυταρχισμό, τόσο εντός, όσο και εκτός του ελληνικού κοινοβουλίου, ιδίως όταν ψηφίστηκαν νόμοι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους, έτσι ώστε να καλύπτονται νομικά…όχι όμως ηθικά.
Η έλλειψη, και κάποιες φορές η ολοκληρωτική απουσία ασφάλειας στην κοινωνία οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια, ενώ αν συνυπολογιστεί η οικονομική δυσχέρεια, τότε η πολιτική απάντηση μίας μερίδας των πολιτών κινείται προς τη μεριά της άκρας δεξιάς, με τα όποια συνεπακόλουθα. Σε αυτό, συνεπικουρεί φυσικά ο πολιτικός λόγος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και τα έργα της. Από την άγρια καταστολή στους δρόμους μέχρι τον φράχτη στον Έβρο, η ακραία πόλωση με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά μοιάζει να είναι ότι έχει απομείνει από μία καταστροφική τετραετία.
Ελλείψει πραγματικού πολιτικού λόγου με επιχειρήματα και θέσεις, η δημοκρατική και θεσμική εκτροπή είναι το τελευταίο, αλλά και το πιο «ασφαλές» καταφύγιο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να σταθεί στο Κοινοβούλιο και να επιχειρηματολογήσει για το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών, για κάτι τόσο προφανές; Πώς θα μπορούσε να εξηγήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία για ποιους λόγους παρακολουθούνταν τόσοι άνθρωποι;
Όταν δεν υπάρχει εξήγηση τότε καταφεύγουν σε αντιδημοκρατικές πρακτικές, ενώ με αλαζονεία κουνούν το δάχτυλο σε αυτούς που τόλμησαν να αγγίξουν το βασίλειο της απάτης.
Δημοκρατία, Κράτος Δικαίου και Ανθρώπινα Δικαιώματα καταπατήθηκαν βάναυσα την τελευταία τετραετία, με αποκορύφωμα την κατάσταση στη Δικαιοσύνη. Μπορεί να επικαλούνται την ανεξαρτησία της, ωστόσο με ωμές παρεμβάσεις – αλλά και με την ανοχή της ίδιας πλην ελάχιστων εξαιρέσεων – κάνουν ότι μπορούν για να έχουν το ακαταδίωκτο.
Στις 21 Μαΐου οι Ελληνίδες και οι Ελληνίδες καλούνται να αποφασίσουν προς τα που θέλουν να κατευθυνθούν, και κυρίως με τη συμμετοχή τους να πάρουν θέση σε μία σειρά από ζητήματα. Είναι πρώτιστης και εξέχουσας σημασίας να επιστρέψει η νομιμότητα και η ομαλότητα στη χώρα και να αποδοθεί Δικαιοσύνη.
Στα ύψη παραμένει ο προεκλογικός «πυρετός» στην Τουρκία ενόψει του δεύτερου γύρου των πιο πολωτικών, ίσως, προεδρικών εκλογών στην ιστορία της χώρας. Ταγίπ Ερντογάν και Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου εντείνουν την προεκλογική τους εκστρατεία, επενδύοντας ο κάθε ένας στο αφήγημά του και το πλέον βέβαιο είναι πως στις 28 Μαΐου, μια άλλη εποχή θα ανατείλει για την Τουρκία.
Με τη βοήθεια της διεθνολόγου Μαρίας Γιαννακάκη επιχειρούμε μια ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής αλλά και μια πρόβλεψη της επόμενης ημέρας
Η Τουρκία βρίσκεται προ των πυλών μιας νέας προεδρικής θητείας Ερντογάν. Μάχη χωρίς αύριο ο δεύτερος γύρος στις 28 Μαΐου;
Η τρίτη θητεία Ερντογάν είναι πλέον ένα ισχυρό ενδεχόμενο με πολλαπλές και πολυδιάστατες συνέπειες. Αυτό το γνωρίζει τόσο ο κυβερνητικός συνασπισμός, όσο και αυτός της αντιπολίτευσης, οπότε η μάχη που δίνεται είναι μέχρι εσχάτων, με ό,τι αυτό σημαίνει σε επίπεδο επιχειρημάτων, αλλά και προεκλογικών υποσχέσεων.
Ποια εποχή ανατέλλει για την Τουρκία;
Τα ποσοστά του α’ γύρου των Προεδρικών εκλογών μας δίνουν το σαφές μήνυμα της παγίωσης της περαιτέρω συντηρητικοποίησης της τουρκικής κοινωνίας, γεγονός που φαίνεται πλέον να εδραιώνεται και να ευνοεί τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Ερντογάν ακόμη και στην πιο δύσκολη εκλογικη αναμέτρηση της καριέρας του φαίνεται να διαθέτει εφεδρείες και να αξιοποιεί κοινωνικές και πολιτικές συνιστώσες που παραμένουν δυναμικές στην τουρκική κοινωνία. Ας σημειώσουμε, όμως, ότι ο Ερντογάν βγαίνει αποδυναμωμένος σε επίπεδο μεγάλων πόλεων, γεγονός που έχει τη σημασία του.
Γιατί τα κατάφερε ο Ερντογάν και πού απέτυχε ο Κιλιτσντάρογλου;
Όπως δείχνουν τα ποσοστά του α’ γύρου, ο Κιλιτσντάρογλου κατόρθωσε να εξαντλήσει τη στήριξη των Κούρδων της νοτιοανατολικής Τουρκίας και να έχει μεγάλη διείσδυση στο χώρο της τουρκικής Αριστεράς. Αυτό όμως αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι, αφού του αποστέρησε παραδοσιακούς ψηφοφόρους του χώρου του, όπως κοσμικούς εθνικιστές ή ψηφοφόρους του Κόμματος της Ακσενάρ. Πιθανόν ένας άλλος υποψήφιος, ο Ιμάμογλου ή ο Γιαβάς, Δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας αντίστοιχα, να είχαν καλύτερη τύχη σε αυτά τα παραδοσιακά ακροατήρια. Από την άλλη μεριά ο Ερντογάν αξιοποίησε το συντηρητισμό του τουρκικού εκλογικού σώματος, που εν πολλοίς είναι δημιούργημα της 20ετούς διακυβέρνησής του, καθώς και την επιθυμία των επιχειρηματικών ελίτ στην ανάδυση των οποίων ο ίδιος συνέβαλε τα μάλα να μην απωλέσουν τα προνόμια που τους εξασφαλίζει η παντοδυναμία Ερντογάν.
Ρυθμιστής των εκλογών ο Σινάν Ογάν με όλα να δείχνουν στήριξη Ερντογάν. Με Ογάν και Μπαχτσελί σε μια νέα κυβέρνηση, ποια Τουρκία δημιουργείται;
Ο Ογάν συγκέντρωσε ψήφους από ποικίλες δεξαμενές της Δεξιάς. Αν προσέξουμε τα ποσοστά του θα διαπιστώσουμε ότι σε ορισμένες περιοχές, όπως στη δυτική Τουρκία, συγκεντρώνει πολύ υψηλότερα ποσοστά από τον εθνικό μέσο όρο του. Πρόκειται για ψήφους κατεξοχήν εθνικιστικές, αλλά έχει διείσδυση και σε χώρους της ισλαμιστικής συντήρησης. Κατανοούμε ότι και οι δύο αυτοί χώροι είναι προνομιακό πεδίο για τον Ερντογάν και είναι πολύ πιο εύκολο για αυτούς να κινηθούν προς τον κυβερνητικό συνασπισμό. Οι συντηρητικές αυτές ψήφοι είναι πολύφερνες και περιζήτητες ενόψει του β’ γύρου, γι’ αυτό και τις τεευταίες μέρες παρατηρούμε ότι ο Κιλιντσντάρογλου υψώνει τους τόνους σε θέματα όπως το προσφυγικό προκειμένου να προσελκύσει πιο συντηρητικά ακροατήρια.
Μία κυβέρνηση με Ογάν και Μπαχτσελί δεν προοιωνίζει τίποτα ελπιδοφόρο για την πορεία της Τουρκίας. Η απομάκρυνσή της από τη Δύση θα συνεχιστεί και ο Ερντογάν θα καταστεί ακόμη πιο απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος.
Σχέσεις Τουρκίας με Δύση και ΕΕ, ελληνοτουρκικά και Κυπριακό. Ποια η προοπτική;
Είναι σαφές ότι μία Τρίτη θητεία Ερντογάν θα σηματοδοτήσει τη συνέχεια της πολιτικής του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπου θα απομακρύνεται από τη Δύση και την ΕΕ και θα προσεταιρίζεται επιλεκτικά και κατά τα συμφέροντά του την Ρωσία, την ώρα που θα προσπαθεί να αναδείξει την Τουρκία ως ένα σημαντικό περιφερειακό παίκτη τόσο για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όσο και για τον ευρύτερο χώρο του Ισλάμ.
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια γνώρισαν στιγμές μεγάλης έντασης, οι οποίες πήραν τέλος με το δραματικό συμβάν του σεισμού.
Όσον αφορά στο Κυπριακό να σημειώσουμε ακόμη μία φορά ότι, για πρώτη φορά δεν απασχόλησε την προεκλογική εκστρατεία, αλλά απετέλεσε μέρος της συνολικής εικόνας της Ανατολικής Μεσογείου.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η εσωτερική πολιτική έχει άμεση σχέση και αντανάκλαση στην εξωτερική πολιτική. Η παραβίαση του Κράτους Δικαίου, η ανυπαρξία σεβασμού στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η καταστολή είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούν στην εξαγωγή των εσωτερικών εντάσεων
Ο πρωθυπουργός μας, τον Ιανουάριο του 23, σε μια κρίση κυνισμού και αφοπλιστικής ειλικρίνειας σε ερώτηση που του ετέθη αναφορικά με τις απ’ ευθείας αναθέσεις απάντησε: «Ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν λέω ότι όλα γίνονται πάντα με τον πιο ορθό τρόπο ή ότι υπάρχει διαφάνεια παντού!». Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή την παραδοχή είναι ότι η διαφάνεια και η ορθότητα στην υλοποίηση των διαδικασιών, λίγο πολύ είναι αφύσικη! Τρομάζει βέβαια η διαπίστωση ότι η νομιμότητα και η διαφάνεια είναι ιδανικά άπιαστα, αλλά ας μην ανακαλύψουμε εν έτει 2023 τον τροχό!
Όταν κάποιος ακούει απ’ ευθείας αναθέσεις, κατά πάσα πιθανότητα, σκέφτεται την κυβέρνηση. Και κατά εξίσου μεγάλη πιθανότητα ο νους του πάει στην κυρία Νικολάου! Η αλήθεια είναι ότι την κυρία Νικολάου δε θα έχουμε την τιμή να τη δούμε στις λίστες των υποψηφίων της ΝΔ. Αυτό να τους το αναγνωρίσουμε. Υπήρξε εκείνο το «ατυχές συμβάν» με το ΣΔΟΕ. Σύμφωνα με πόρισμα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος οι απευθείας αναθέσεις που έκανε η κα. Νικολάου κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας της ζημίωσαν το Δημόσιο κατά 1.937.948 ευρώ. Σταγόνα στον ωκεανό θα μου πεις το ποσό, μπροστά στα 8,5 δισ. των απευθείας αναθέσεων και διαδικασιών «κλειστού τύπου» μέχρι τον Ιούνιο 2022. Σε κάθε περίπτωση η πρωταθλήτρια των απευθείας αναθέσεων γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής, δε διορίσθηκε στη θέση της μέσω ΑΣΕΠ! Ήταν μια κυβερνητική επιλογή, η οποία στηρίχθηκε μέχρι τη στιγμή που η γίδα στην πλάτη της κας Νικολάου, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Ας αναφέρουμε μερικές λεπτομέρειες από τη δράση της εν λόγω κυρίας, για να έχουμε μια εικόνα. Μη μιλάμε γενικά και αόριστα. Τα παραδείγματα άλλωστε, πάντα βοηθούν στην κατανόηση.
Αξίζει να προσθέσουμε στην μακρά λίστα των απευθείας αναθέσων της κυβέρνησης Μητσοτάκη την περίπτωση των κκ Ανδρέας Κουτούπη και Ανδρέας Ροδάκου, οι οποίοι εξασφάλισαν σε λιγότερο από 40 μήνες μέσω διαφόρων εταιρειών συμφερόντων τους, σχεδόν 420 συμβάσεις αξίας 5,5 εκατ. ευρώ περίπου από το Δημόσιο. Πως τα κατάφεραν θα αναρωτηθεί κάποιος κακόπιστος. Τέτοια επιχειρηματική ευφυΐα οι δυο συνονόματοι; H απάντηση απλή: μέσα από εκατοντάδες απευθείας αναθέσεις και διαγωνιστικές διαδικασίες.
Και για την ιστορία να σημειώσουμε ότι πρόκειται για πρόσωπα στενά συνδεδεμένα με τη ΝΔ, καθώς ο κ. Κουτούπης είναι συντονιστής της Γραμματείας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της ΝΔ και ο συνεργάτης του Ανδρέας Ροδάκος εμφανίζεται δημοσίως ως φίλος του Άδωνι Γεωργιάδη. Μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά και όπως είπε και ο Μέναδρος: Όλα τα αλλάζει στη ζωή λίγη τύχη!
