Ομιλίες

Παρουσίαση του βιβλίου του Παύλου Χρήστου ''Η γνωσιολογική πρόκληση στον στρατηγικό ρεαλισμό και από την απόλυτη στην τοπική στρατηγική''

Αγαπητές όλες και όλοι,

Τον Παύλο Χρήστου τον γνώρισα προσωπικά λίγο πριν από δύο χρόνια, λόγω της κοινής μας εμπλοκής στο Έτος Κύπρου.

Ως τομεάρχισσα Άμυνας του Κόμματός μου της, τότε, Δημοκρατικής Αριστεράς, γνώριζα τον Πτέραρχο Χρήστου, για τον οποία είχα άριστη εικόνα ως άνθρωπο και αξιωματικό.

Εκτίμησα τόσο την ευρυμάθεια και την πολυγραφότητά του στα θέματα στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής, τη συνθετική του σκέψη, όσο και τη διάθεσή του να αφουγκράζεται διαφορετικές απόψεις, αλλά και την ικανότητά του να τις συνθέτει.
Υπό αυτήν την έννοια θέλω να τον ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να δηλώσω ότι νοιώθω τιμή που κλήθηκα για άλλη μια φορά να πω δυο λόγια για το νέο του βιβλίο.

Στην καθημερινή πραγματικότητα θεωρούμε ότι ο κόσμος αποτελείται από διάφορα αντικείμενα με διαφορετική θέση στον χώρο και στον χρόνο. Το ίδιο συμβαίνει και στην επιστήμη, και δη, σε αυτή της Στρατηγικής που ο Παύλος πραγματεύεται στο βιβλίο, αγγίζοντας ευρύτερους προβληματισμούς της Θεωρίας της Γνώσης, της Επιστημολογίας και της Φιλοσοφίας της Επιστήμης.

Η επιλογή της στρατηγικής εξαρτάται από την εκτίμηση της κατάστασης και την αντιστοιχία του σκοπού με τα μέσα. Ο «καθαγιασμός» των θεωρητικών οντοτήτων, λόγω της τάσης του ρεαλισμού να τυποποιεί και να «εμπραγματώνει» οντότητες, συμβάλλει στην «αποκαθήλωσή» τους, και η διαμάχη δεν αφορά στην ύπαρξη ή τη χρήση αυτών των οντοτήτων, αλλά στο είδος τους. Δεν απορρίπτονται, δηλαδή, θεωρητικές οντότητες επειδή δε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, αλλά επειδή υποστηρίζονται άλλες κατηγορίες αυτών. Οι ριζοσπαστικοί αντιρεαλιστές ακολουθούν την ίδια τακτική, «αποικοδομούν» ορισμένες θεωρητικές οντότητες και οικοδομούν άλλες.

Δε θα αποφύγω τον πειρασμό να κάνω λόγο, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της Στρατηγικής στο οποίο ο φίλος Παύλος αναφέρεται, για τις διεθνείς συγκυρίες που παρατηρούμε γύρω μας, με αποκορύφωση και αφορμή τις διεθνείς εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα μετά τα πρόσφατα γεγονότα στο Παρίσι.

Όπως είναι φυσικό, βλέπουμε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και ο ΟΑΣΕ, των οποίων η χώρα μας είναι μέλος, να αναπροσαρμόζουν αυτήν την περίοδο τη στρατηγική και πρακτική τους στα νέα δεδομένα της διεθνούς πολιτικής και γεωπολιτικής συγκυρίας. Η υποστήριξη του ρόλου της χώρας και η μεγιστοποίηση των πλεονεκτημάτων από τη συμμετοχή της σε αυτούς τους οργανισμούς αποτελεί βασική αρχή και επιδίωξη της εθνικής μας στρατηγικής, και η πολιτική που ασκείται ως προς το παραπάνω οφείλει να έχει ως στόχο συνδυασμένες ενέργειες στον χώρο της διπλωματίας, ώστε να ισχυροποιείται ο σταθεροποιητικός και ειρηνευτικός ρόλος της χώρας στην ευρύτερη περιοχή, με κύριο ζητούμενο να εξασφαλίζεται παράλληλα η ασφάλεια της χώρας από την εκάστοτε απειλή. Και η έννοια της απειλής δεν είναι στατική, μονοδιάστατη, ακίνητη στο χρόνο και συμβατική.

Έχουμε λοιπόν βιαίως και επισήμως εισέλθει στην περίοδο αντιμετώπισης της ασύμμετρης τρομοκρατικής απειλής, όχι μόνον ως χώρα αλλά προφανώς και ως μέλος όλων των παραπάνω οργανισμών. Παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τη χάραξη ενός αρχικού κοινού αντικειμενικού σκοπού, που είναι η πάταξη του ISIS, αλλά και παράλληλα τη σύγκρουση των διαφορετικών Στρατηγικών, όχι μόνον των προαναφερθέντων οργανισμών με άλλους ή άλλες δυνάμεις με στρατηγικούς στόχους και συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή (πχ Ρωσία), αλλά επίσης και τη σύγκρουση των εθνικών στρατηγικών χωρών μέσα στους ίδιους αυτούς τους οργανισμούς (πχ Τουρκία ως μέλος ΝΑΤΟ). Επιπροσθέτως, παρατηρούμε την επιθυμία ισχυροποίησης της θέσης της ΕΕ και των συμφερόντων της, με μια σχεδόν ad hoc απόπειρα δημιουργίας ενός «ευρωστρατού», που θα υλοποιεί την πολιτική της ΕΕ σε στρατιωτικό επίπεδο και με βάση την ΚΠΑΑ – ΚΕΠΠΑ. Μια απόπειρα όμως που εθελοτυφλεί μπροστά στα δομικά προβλήματα της ΕΕ και που σαν κοινό στρατιωτικό οικοδόμημα με τον συνεκτικό όρο «ευρωστρατός», με τις συνθήκες στους κόλπους της ως έχουν αυτήν την περίοδο, δεν μπορεί να δημιουργηθεί.

Η Ελλάδα, λοιπόν, πώς κινείται μέσα στις δεδομένες συγκυρίες; Η εθνική Στρατηγική μας, με βάση τη θέση μας, η ευρύτερη εκτίμηση της κατάστασης, η υλοποίηση των εθνικών αντικειμενικών μας σκοπών μέσα στο πλαίσιο των οργανισμών στους οποίους ανήκουμε και οι οποίοι απετέλεσαν στρατηγική μας επιλογή στο παρελθόν, όλα αυτά, πώς συντελούνται και με ποιο σχέδιο, μπροστά στην ασύμμετρη απειλή που πυροδότησε εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα; Ποια η δυνατότητα υποστήριξης των εθνικών σκοπών μας με τα μέσα που διαθέτουμε και με τον ιδιάζοντα γεωπολιτικό μας ρόλο, όντες μέλη διεθνών οργανισμών μέσα στους οποίους το εθνικό συγκρούεται με το συλλογικό; 

Η υπεράσπιση και ισχυροποίηση των εθνικών μας συμφερόντων προϋποθέτει μια γενικότερη αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας στο πλαίσιο ενός καθεστώτος εκδημοκρατισμού της ευρύτερης περιοχής μας. Η εθνική στρατηγική και ο προσδιορισμός της υλοποίησης της υπάρχουσας πολιτικής προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς και η επιλογή στρατηγικών εταίρων για την υλοποίηση, εφαρμόζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και τα αρμόδια όργανά της και είναι καίριας σημασίας, ειδικά σε εποχή και περιοχή γεωπολιτικής δίνης. Οι ενέργειες σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι συνδυασμένες, μέρος ενός συνεκτικού σχεδίου και με έμφαση στην αξιοποίηση και μεγιστοποίηση όλων των δυνατοτήτων που μας δίνουν οι υπερεθνικοί οργανισμοί, των οποίων μέλη αποτελούμε ως στρατηγική μας επιλογή.

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και στον φίλο Παύλο να είναι γερός και δημιουργικός και να συνεχίσει να προβληματίζεται και να μας προβληματίζει δημιουργικά και γόνιμα.

Ευχαριστώ πολύ.

 

book

Ομιλία στην 3η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών (Λευκάδα, 27 Νοέμβρη). 11 συν μία προτάσεις για την αναθεώρηση του Καλλικράτη

Ο Καλλικράτης ήταν ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, που αποπνέει όμως τη φιλοσοφία μίας άλλης εποχής, με διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και διαφορετικές ανάγκες. Μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής είχαμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε και να εντοπίσουμε τις δυσλειτουργίες του, και σήμερα, με εκπεφρασμένη τη βούληση της κυβέρνησης για αναθεώρησή του, είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει μία συγκροτημένη και ενδελεχής συζήτηση ανά περιφέρεια, αλλά και στην Ένωση Περιφερειών για την αναθεώρησή του. Μία αναθεώρηση όμως που θα κοιτά γενναία στο μέλλον της Αυτοδιοίκησης και όχι στο παρελθόν, που θα ενδυναμώνει την Περιφέρεια και όχι που θα την αποδυναμώνει.
Θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω 11 συν μία προτάσεις ενόψει της Αναθεώρησης. Επιλέγω να αναφερθώ πιο αναλυτικά στην πρόταση για τη θεσμοθέτηση του συμμετοχικού προϋπολογισμού, καθώς ενώ μετρά πολλά χρόνια εφαρμογής σε πολλές περιοχές του κόσμου, στην Ελλάδα είναι ακόμη άγνωστος.


1. Αλλαγή εκλογικού συστήματος: ο περιφερειακός συνδυασμός που την β' Κυριακή παίρνει το 50+1, έχει την απόλυτη πλειοψηφία και κυριαρχία για πέντε ολόκληρα χρόνια. Αυτό, και ευτυχώς, δεν υπάρχει σε καμία κυβέρνηση. Να υπάρχει ελάχιστο ποσοστό εκλογής, ώστε να εξασφαλίζει τουλάχιστον 2 άτομα σε ένα συνδυασμό, με στόχο την ενίσχυση των συνεργασιών και την αποφυγή του κατακερματισμού των δυνάμεων προεκλογικά. Είναι αναγκαία η δημιουργία μίας νέας παιδείας συνεργασιών και συνεργασίας της τοπικής εξουσίας με την κοινωνία των πολιτών.


2. Περιφερειαρχοκεντρικό σύστημα: ο περιφερειάρχης να εκλέγεται από το Συμβούλιο και να ανακαλείται από αυτό.


3. Κατάργηση Αποκεντρωμένης, αντικατάσταση από Όργανο της διοίκησης που θα ελέγχει μόνο τη νομιμότητα. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί –καταρχάς αναγκαίοι και αποδεκτοί- αυξάνονται συνεχώς, (Πάρεδρος, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Ελεγκτικό Συνέδριο, Παρατηρητήριο κ.λπ.) εντείνουν τη γραφειοκρατία, ασκούν ελέγχους σκοπιμότητας και δημιουργούν ασφυκτικό πλαίσιο για κάθε αναπτυξιακή δραστηριότητα και κοινωνική παρέμβαση.


4. Κατάργηση χωρικών αντιπεριφερειών (ενισχύουν το αίσθημα του διαχωρισμού και διατηρούν τη συνείδηση των παλιών Νομαρχιών) και αντικατάστασή τους από θεματικές (ενίσχυση αισθήματος συνανήκειν). Θεσμοθέτηση ενός οργάνου ανά περιφερειακή ενότητα με τη συμμετοχή των αιρετών περιφερειακών συμβούλων για την εξέταση των θεμάτων της περιφερειακής ενότητας.


5. Ενδελεχής επεξεργασία διατάξεων που θεωρούνται αντισυνταγματικές, προκειμένου να οριστικοποιηθεί αν πρόκειται για διατάξεις που πραγματικά προσκρούουν στο Σύνταγμα ή χρησιμοποιείται αυτό το επιχείρημα προσχηματικά, προκειμένου η Κεντρική διοίκηση να μην παραχωρήσει αρμοδιότητες. Διατήρηση των αρμοδιοτήτων, που για συνταγματικούς λόγους δεν μπορούν να αποδοθούν στην αυτοδιοίκηση, σε περιφερειακές υπηρεσίες υπουργείων. Ενίσχυση της Περιφερειακής αυτοδιοίκησης με επιπλέον αρμοδιότητες αλλά κυρίως με πόρους.


6. Έκδοση των προβλεπόμενων Προεδρικών Διαταγμάτων και των σχετικών υπουργικών αποφάσεων του Ν. 3852/2010 που παραμένουν ανενεργά.


7. Ισχυροποίηση της συνεργασίας ανάμεσα στα δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης και υλοποίηση της δια-βαθμιδικής συνεργασίας.


8. Η συγκρότηση των οργάνων από αιρετά μέλη οριζόμενα από την πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου δεν εγγυάται την άσκηση ελέγχου στις αποφάσεις της ίδιας της πλειοψηφίας. Χρειάζεται εμπιστοσύνη και σαφείς αρμοδιότητες στα αιρετά συλλογικά όργανα και στην κοινωνία των πολτών, γι' αυτό και η Περιφερειακή Επιτροπή Διαβούλευσης, όπου συμμετέχουν οι Δήμαρχοι της Περιφέρειας, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, των επιμελητηρίων, της αποκεντρωμένης Δημόσιας Διοίκησης, των οργανώσεων και φορέων των πολιτών, έπρεπε να συγκροτείται με απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου και το βασικότερο, να μην έχει μόνο γνωμοδοτικό ή συμβουλευτικό προς το Συμβούλιο χαρακτήρα.


9. Η δημιουργία νέων θεσμών που συνδέουν τους φορείς εξουσίας της Αυτοδιοίκησης με την κοινωνία, όπως η παραπάνω Επιτροπή Διαβούλευσης, ο Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης, το Συμβούλιο Ένταξης των Μεταναστών, ήταν θετική εξέλιξη. Όμως οι νέοι θεσμοί δεν αξιοποιήθηκαν για την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών και είτε εξελίχθηκαν σε μια τυπική διαδικασία, είτε δεν υλοποιήθηκαν καθόλου. Χρειάζεται η πολιτική βούληση, ώστε να εφαρμοσθεί στην πράξη η προσφυγή στα συλλογικά όργανα, στο Περιφερειακό Συμβούλιο, για θέματα όπως τα παραπάνω, που προβλέπεται ότι ανήκουν στις αποκλειστικές αρμοδιότητες του Περιφερειάρχη.


10. Αλλαγή στον τρόπο σχεδιασμού του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που πρέπει να βασίζεται στον δημοκρατικό προγραμματισμό και να είναι κυρίαρχο και όχι, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα και στο σχέδιο, να δρα συμπληρωματικά στα κοινοτικά προγράμματα. Το ΠΔΕ θα πρέπει να αποκτήσει αυτόνομο χαρακτήρα και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, για την κάλυψη των αναγκών της χώρας, ενώ ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις δε θα πρέπει να υποκαθιστούν τις εθνικές δημόσιες επενδύσεις, αλλά να λειτουργούν προσθετικά σε αυτές.


11. Νομοθετικές ρυθμίσεις αλλά και τη μεταφορά των ανάλογων πόρων και αρμοδιοτήτων προς την Περιφέρεια, ώστε να διαχειριστεί αποτελεσματικά το ζήτημα των προσφύγων.


12. Θεσμοθέτηση του Συμμετοχικού Προϋπολογισμού. Η ανάγκη ενίσχυσης των συμμετοχικών διαδικασιών μοιάζει πλέον να αποτελεί κοινά αποδεκτή διαπίστωση.


Η συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, με μια διαφορετική μορφή, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την υλοποίηση επιτυχημένων πολιτικών σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται για σύνθετη διαδικασία, η οποία σχετίζεται με την ύπαρξη των κατάλληλων συνθηκών της υποδομής και ανωδομής του κοινωνικού ιστού.
Η έννοια του Συμμετοχικού Προϋπολογισμού (ΣΠ) είναι ότι αποτελεί διαδικασία συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων φορέων της δημόσιας διοίκησης, που σχετίζονται με τους στόχους και την κατανομή τμήματος ή του συνόλου των οικονομικών πόρων σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο.
Είναι ένα εργαλείο που επιβάλλει μεγαλύτερη διαφάνεια στη διοίκηση και τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών πόρων, ενώ επιπλέον συμβάλλει με προοδευτικό τρόπο στη δημιουργία μίας νέας μορφής συνυπευθυνότητας των πολιτών μέσω της ενημέρωσής τους για τα δημόσια θέματα και της εκδημοκρατικοποίησης των πολιτικών αποφάσεων.
Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός είναι μία διαδικασία που φέρνει τους πολίτες κοντά στην τοπική αυτοδιοίκηση, τοποθετώντας την πολιτική στη δημόσια σφαίρα. Η συζήτηση για τους συμμετοχικούς προϋπολογισμούς είναι μία συζήτηση για την πολιτική με την ευρεία έννοια, είναι η συζήτηση για τον εκδημοκρατισμό, είναι η συζήτηση για μία ξεκάθαρη κοινωνικοποίηση των εργαλείων λήψης αποφάσεων.
Μορφές του εφορμόζονται σε όλο τον κόσμο (Λατινική Αμερική, Καναδά, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, στην Ισπανία στις περιφέρειες της Καταλωνίας και της Ανδαλουσίας).
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, ως βασικές ενέργειες για την πραγματοποίηση του ΣΠ, οι οποίες διαθέτουν και το χαρακτήρα Αρχών, αναφέρονται τα εξής:
Η κάθε αντιπεριφέρεια διαχωρίζεται σε επιμέρους ενότητες, προκειμένου να διευκολυνθεί η διοργάνωση των συναντήσεων και η κατανομή των πόρων.
Οι συναντήσεις, που χρηματοδοτούνται από την τοπική-περιφερειακή αρχή, διοργανώνονται καθ όλη τη διάρκεια του έτους και περιλαμβάνουν διαφορετικές παραμέτρους του προϋπολογισμού και της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, όπως: η πληροφόρηση και η ενημέρωση, οι προτάσεις πολιτικής, η διαβούλευση επί των προτάσεων, η επιλογή των πολιτικών και δράσεων και η εκλογή αντιπροσώπων.
Η δημιουργία δεικτών ποιότητας ζωής (Quality of Life Index), οι οποίοι θα αποτελέσουν την πλατφόρμα για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διαδικασία κατανομής των πόρων στις χωρικές ενότητες που παρουσιάζουν υστέρηση.
Τα χαρακτηριστικά του:
Η διοργάνωση δημόσιας διαβούλευσης μεταξύ των συμμετεχόντων πολιτών (δημοτών) αλλά και των πολιτών (δημοτών) με τις τοπικές αρχές, σχετικά με την κατανομή των πόρων και τις πολιτικές που πρόκειται να εφαρμοστούν.
Η διοργάνωση επισκέψεων των εκλεγμένων αντιπροσώπων στα σημεία που έχουν επιλεχθεί για την υλοποίηση έργων πριν την τελική ψηφοφορία, με στόχο την αξιολόγησή τους ως προς το βαθμό που απαντούν στις κοινωνικές ανάγκες.
Η διοργάνωση ψηφοφορίας των εκλεγμένων αντιπροσώπων για όλα τα έργα με δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων στο κοινό.
Η εκλογή ενός συμβουλίου, το οποίο θα αποτελείται από αντιπροσώπους των γεωγραφικών ενοτήτων της περιφέρειας και θα παρακολουθεί την υλοποίηση του προγράμματος.
Η αποστολή του εγκεκριμένου συμμετοχικού προϋπολογισμού από τους εκπροσώπους της τοπικής κοινότητας αποστέλλεται από τον περιφερειάρχη στις αρμόδιες Επιτροπές προς έγκριση. Οι επιτροπές έχουν τη δυνατότητα να απορρίψουν κάποια έργα.
Η κατάρτιση ενός ετήσιου απολογισμού με αναλυτική πληροφόρηση σχετικά με την υλοποίηση των έργων και των ευρύτερων δράσεων.
Η σύσταση επιτροπών χωρικού επιπέδου, οι οποίες θα παρακολουθήσουν το σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών.
Προτείνω τη διοργάνωση ημερίδας για το συγκεκριμένο θέμα με ανταλλαγή εμπειρίας από Ευρώπη.

 

11

Ομιλία για την ημέρα μνήμης διεμφυλικών ατόμων

Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά γι'αυτή σας την πρόσκληση για την ημέρα μνήμης και τιμής για τα διεμφυλικά άτομα που υπήρξαν θύματα διακρίσεων ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.
Τα τελευταία χρόνια συμμετέχω συστηματικά στην εκδήλωση αυτή και κάθε φορά κλείνω την τοποθέτησή μου με τα ίδια λόγια: την επόμενη χρονιά να έχουν προχωρήσει θεσμικά κάποιες από τις προτάσεις μας και τις επεξεργασίες μας. Λόγια κενά νοήματος, φρούδες ελπίδες.
Η πρόσφατη έρευνα του Fundamental Rights Agency για το τι σημαίνει να είσαι διεμφυλικός στην Ευρώπη είναι ιδιαιτέρως απογοητευτική: Ένας στους τρεις διεμφυλικούς έχει δεχθεί βία λόγω της ταυτότητάς του, με τα ποσοστά να αυξάνονται εφιαλτικά όσο μειώνεται η ηλικία και το εισόδημα.
Η ορατότητα των διεμφυλικών σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής είναι πολύ χαμηλή και αυτό παρατηρείται οριζόντια σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και σε αυτές που η Πολιτεία έχει προχωρήσει στην υιοθέτηση βασικών νομοθετημάτων.
Δυστυχώς στη χώρας μας δεν έχει υπάρξει ακόμα νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με τις διεθνείς και ενωσιακές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους, που θα επιτρέπει στα διεμφυλικά άτομα να προβαίνουν στη διόρθωση του ονόματός τους, προκειμένου να έχουν αποτελεσματική πρόσβαση στην εργασία, την ασφάλιση και τις υπηρεσίες υγείας, ούτε έχει διασφαλιστεί η δυνατότητα διόρθωσης του ονόματός τους ανεξαρτήτως των ιατρικών διαδικασιών επαναπροσδιορισμού φύλου, ώστε τα νέα έγγραφα να ανταποκρίνονται στο φύλο όπως τα ίδια τα άτομα επιθυμούν να προσδιορίζοντται. Στη χώρα μας υπάρχουν ακόμη αναχρονιστικοί ποινικοί νόμοι για την παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων.
Στο σωφρονιστικό σύστημα και τα καταστήματα κράτησης δε γίνεται σεβαστή η ταυτότητα φύλου των τρανς ανθρώπων όταν βρίσκονται σε συνθήκες κράτησης, μία πρόταση που έχει κάνει το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών ήδη από το 2013, πολύ πριν τις Συστάσεις της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων και/ή της απαξιωτικής συμπεριφοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης και το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας, πριν από λίγες ημέρες της 21χρονης τρανς γυναίκας στις φυλακές του Ληντς στην Αγγλία. Πόσο υποκριτική φαντάζει, μετά από αυτό το τραγικό γεγονός, η ανύψωση της τρανς σημαίας σε κυβερνητικό κτίριο της Μεγάλης Βρετανίας...
Η καθημερινότητα παραμένει εφιαλτική για ανθρώπους που πίστεψαν στο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, στην ελευθερία, στην αυταξία της ανθρώπινης ζωής, για όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν αυτό που η έμφυλη κοινωνική τάξη επιβάλλει.
Πολλά διεμφυλικά άτομα δυστυχώς έχουν δολοφονηθεί ή κακοποιηθεί γιατί κάποιοι αντιλαμβάνονται μέσα από τα σεξοφοβικά – ομοφοβικά προτάγματα της σιωπηλής πλειοψηφίας ότι κάθε προσπάθεια αλλαγής της κοινωνικότητας του γενετήσιου φύλου συνιστά ευθεία αμφισβήτηση των πατριαρχικών θεμελίων της κοινωνίας.
Οι κοινωνίες που δεν αφήνουν ανοικτές τις κεραίες στη διαφορετικότητα. Οι κοινωνίες που αρκούνται μόνο στη στατική παράδοση γίνονται έμφοβες ατενίζοντας με συμπάθεια τις χειρότερες φασιστικές παρακαταθήκες της ηπείρου μας.

Πρωτοπόρες φεμινίστριες αγωνίστηκαν τον προηγούμενο αιώνα για την έννοια του φύλου. Με τόλμη μίλησαν για το κοινωνικό φύλο και τους κοινωνικούς ρόλους των γενετήσιων φύλων. Είπαν ανοιχτά όσα κρύβουν οι κάθε είδους αντιδημοκράτες ταγοί, ότι αν θες να μην αλλάξει τίποτα μιλάς για τη φύση και τους νόμους της. Μιλάς για φύσει δυνατούς, φύσει αδύναμους, για αναγκαίους προστάτες και αναγκαστικά προστατευόμενους.
Το να τολμάς να είσαι ελεύθερος φοβίζει, πόσο μάλλον να τολμάς να λες στην πλειοψηφία ότι επιθυμείς διαφορετικά από τα κοινωνικά επιβαλλόμενα καθώς πρέπει. Ο φόβος, η καταπίεση των επιθυμιών, ο κοινωνικοοικονομικός αποκλεισμός οδηγούν μαθηματικά στα μονοπάτια του ρατσισμού. Ο ρατσιστής αμφισβητεί την αξία της ανθρωπινής ζωής ,ο άλλος ως διαφορετικός ακόμα και με αλλοπρόσαλλα κριτήρια αντιμετωπίζεται ως μολυσματική νόσος. Η μόλυνση μυρίζει θάνατο. Η συζήτηση για εξυγίανση μοιάζει φυσιολογική και ο θάνατος του μολυσμένου είναι κοινωνικό χρέος. Αν κάποιοι δε μιλήσουμε, δεν αντιμετωπίσουμε αυτό το θανάσιμο σόφισμα, η διαφορετικότητα θα μας φορεθεί σαν χάραγμα εξόντωσης.
Όλοι μας πρέπει να διεκδικούμε ή να ωθούμαστε να διεκδικούμε αξιοπρέπεια στο φως της μέρας. Να δημιουργούμε συλλογικότητες όπως η δική σας. Να δημιουργούμε, να διαπαιδαγωγούμε, να προτείνουμε, να μαχόμαστε κάθε προκατάληψη, κάθε εμπόδιο , κάθε θέσφατο που μικραίνει τη ζωή μας.
Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά όλοι όσοι πιστεύουμε στη φωτεινή πλευρά της δημοκρατικής Ευρώπης οφείλουμε να συμπορευθούμε, οφείλουμε να παλέψουμε η κρίση να γίνει αφορμή για ένα ορμητικό ποτάμι θετικών μεταρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση.
Να μιλήσουμε άφοβα, να προτείνουμε, να επιδιώξουμε ανεκτικότητα και σεβασμό.
Να διακηρύξουμε ότι το φύλο είναι κοινωνικό.
Να θεσμοθετήσουμε με διακριτό τρόπο την προστασία των διεμφυλικών ατόμων σε χώρους δουλειάς, να επιτύχουμε ισότητα ευκαιριών, να επιβάλουμε σεβασμό από τον κρατικό μηχανισμό σε κάθε πτυχή του, από την εκπαίδευση μέχρι την περίθαλψη και την κοινωνική προστασία.
Ας σημειώσουμε ότι το Άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους «όπως το φύλο, η φυλή, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική ή άλλη πεποίθηση, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, η σχέση με εθνική μειονότητα, η ιδιοκτησία, η γέννηση ή άλλη κατάσταση», δεν υπάρχει δηλαδή ρητή αναφορά στην ταυτότητα κοινωνικού φύλου.
Δεν προσθέτει τίποτε στο αυτονόητο δικαίωμα των διεμφυλικών ανθρώπων να αυτοπροσδιορίζονται και να είναι οι ρυθμιστές της ζωής τους. Αλίμονο αν περιμέναμε τη βιβλιογραφία για να θυμηθούμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία.

Ίσως λοιπόν η όποια ελπίδα μας να βρίσκεται στην εκπαίδευση με την ευρεία έννοια – παρότι και εκεί πάντα θα βρισκόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με τον κυρίαρχο λόγο (και θα σπάμε και πού και πού τα μούτρα μας). Αλλά οι άνθρωποι που έχουν τα κότσια να αντιστέκονται έμπρακτα στο κυρίαρχο αφήγημα για την έμφυλη τάξη, έχουν αντεπεξέλθει ήδη σε πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις και αυτό εσείς το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα.

 

profile - blur

Ομιλία στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία (Στρασβούργο, 18-20 Νοέμβρη 2015)

Ο κίνδυνος περιστολής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας

 

Η συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας θα πρέπει σίγουρα να αναγνωριστεί, ιδίως όσον αφορά τη συνεισφορά της στην ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών. Πτυχές της δράσης της Ένωσης κατά της τρομοκρατίας έχουν συχνά αποτελέσει αντικείμενο κριτικής μη κυβερνητικών οργανώσεων εξαιτίας της λήψης μιας σειράς μέτρων, των οποίων η συμφωνία προς τα ανθρώπινα δικαιώματα συχνά αμφισβητείται. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι τη σημαντικότερη θέση στη νέα αντιτρομοκρατική στρατηγική της Ένωσης κατέχουν τα μέτρα που εμπίπτουν στον τομέα της δίωξης. Εδώ εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος της αναζήτησης γρήγορων λύσεων, που εν τέλει θα συμβάλουν σε έναν κύκλο βίας.
Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κίνδυνος λήψης αντιτρομοκρατικών μέτρων που ενδέχεται να συνιστούν προσβολή για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μεγάλος, τη στιγμή που δημοκρατικοί και δικαστικοί έλεγχοι είναι ακατάλληλοι. Η επιλογή των κρατών-μελών να θεμελιώσουν ένα σημαντικό τμήμα της αντιτρομοκρατικής πολιτικής της Ένωσης στο δεύτερο πυλώνα της Συνθήκης και συγκεκριμένα την υιοθέτηση κοινών θέσεων ως εργαλείο για τη λήψη μέτρων, όπως οι κατάλογοι τρομοκρατών ή η ανταλλαγή πληροφοριών, στερεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάθε πηγή πληροφόρησης και δυνατότητα αντίδρασης. Επιπλέον, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος περιορίζεται ακόμα περισσότερο, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των αντιτρομοκρατικών μέτρων λαμβάνεται με την εφαρμογή διεθνών δεσμεύσεων και αποφάσεων στο πλαίσιο του Ο.Η.Ε..
Οι τρομοκρατικές πράξεις σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έχουν δικαιολογία. Πρόκειται για δολοφονικές ενέργειες που στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου και υπονομεύουν κάθε αγώνα για κοινωνική αλλαγή. Αυτό όμως που θα πρέπει επίσης να γίνει δεκτό είναι ότι και οι τρομοκράτες, όπως όλοι οι εγκληματίες, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Γι' αυτό και το επιχείρημα ότι οι τρομοκράτες οι οποίοι παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των άλλων, δε θα πρέπει να αξιώνουν την προστασία των δικών τους δικαιωμάτων, οδηγεί στη λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης τα οποία αγνοούν τις βασικές αρχές των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατοχυρώνονται σε διεθνή κείμενα. Άνθρωποι συλλαμβάνονται με βάση την εθνική τους καταγωγή και θρησκεία, κρατούνται χωρίς χρονικούς περιορισμούς και χωρίς κατηγορίες εναντίον τους. Η αποτελεσματικότητα των μέτρων αυτών αμφισβητείται, ενώ είναι εμφανής η αρνητική επίδραση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι περιορισμοί που επιβάλλονται στα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να προβλέπονται από το νόμο, να διέπονται από τις αρχές της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας, να ερμηνεύονται στενά και να μην προσβάλλουν τον πυρήνα του δικαιώματος, να σέβονται την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων και να μην επιβάλλονται αυθαίρετα .
Η καταστολή από μόνη της δεν αρκεί. Παράλληλα θα πρέπει να προωθηθούν οι αρχές της δημοκρατίας και ο σεβασμός των θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα επιτρέπουν στους τρομοκράτες το σχεδιασμό των τρομοκρατικών τους επιθέσεων. Η αλήθεια, εντούτοις, είναι ότι οι τρομοκράτες κάθε άλλο παρά εκτιμούν την ελευθερία, άλλωστε λειτουργούν πιο εύκολα σε συνθήκες καταπάτησης των δικαιωμάτων ενώ η στήριξη τους γίνεται ευκολότερη . Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποτελέσουν κατευθυντήριες γραμμές στη χάραξη αντιτρομοκρατικών πολιτικών .
Η απειλή της τρομοκρατίας δε θα σβήσει σύντομα. Οφείλουμε να είμαστε σε επαγρύπνηση, προκειμένου να αποφύγουμε τον κίνδυνο να υπονομευτούν οι αξίες που θα πρέπει να διατηρήσουμε. Κάθε παρέκκλιση από την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε συνιστά τίποτε άλλο παρά οπισθοδρόμηση του νομικού μας πολιτισμού .
Αν οι προτεραιότητες για τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να αλλάζουν σύμφωνα με την επικαιρότητα ή με τη διάρκεια της προσοχής των ΜΜΕ, τότε η οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπονομεύεται. Αυτό ανοίγει τον δρόμο στον κυνισμό, τον σκεπτικισμό και, εν τέλει, την ευρύτερη έλλειψη σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η εφαρμογή διπλών μέτρων και σταθμών έδωσε βαρύτητα σε όσους επιζητούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση την οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα δικαιώματα στη ζωή, τη σωματική και διανοητική ακεραιότητα, την ελευθερία από αυθαίρετη κράτηση, την ελευθερία της έκφρασης και την ελευθερία από τον φόβο και την ανέχεια είναι τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα όλων των ανθρώπινων όντων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ενός ατόμου δεν μπορούν να θεμελιώνονται στην απώλεια δικαιωμάτων ενός άλλου ατόμου.

 

12270368 952035571556670 1877401822 n

Τοποθέτηση για το προσφυγικό

Η προσφυγιά και η μετανάστευση είναι σύμφυτες με την ιστορία του ανθρώπου. Εκλαμβάνονται ως προβλήματα τα τελευταία διακόσια χρόνια, όταν το αστικό κράτος χτίστηκε πάνω στο Έθνος-κράτος.

Η πολιτική του zero migration που είχε ως στόχο η Ευρώπη τα προηγούμενα χρόνια αποδείχθηκε μία φενάκη και αυτό καταδεικνύεται από την υπογραφή του «Ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης και Προσφύγων» το 2008, το οποίο εκπονήθηκε από συντηρητικές κυβερνήσεις όπως αυτές των Μέρκελ, Σαρκοζύ.

Μεταξύ των άλλων, στο Σύμφωνο υπάρχει η παραδοχή ότι μέχρι το 2050 η γερασμένη Ευρώπη θα χρειαστεί 40 εκ. μετανάστες. Βέβαια, έχει σαφή κριτήρια επιλογής και χαρακτηριστικών αυτών, είναι οι μετανάστες που φαντασιώνεται η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, άρα ουσιαστικά μιλά για «πορρώδη» σύνορα (ούτε κλειστά ούτε ανοικτά). Το πιο ενδιαφέρον σημείο βέβαια, το οποίο δεν κατέστη δυνατό να το εκμεταλλευτεί τότε η κυβέρνηση και το οποίο θα πρέπει, το έχω πει πολλές φορές, να το αναδεικνύει η ελληνική πλευρά, είναι ότι κάνει λόγο για ενιαία πολιτική ασύλου: όμως αυτό λογικά και νομικά έρχεται σε αντίθεση με την ύπαρξη του Δουβλίνο ΙΙ. Άρα κάθε τέτοια συζήτηση, η οποία είναι ουσιαστική και χρήσιμη, απαιτεί προηγούμενη κατάργησή του.

Δυστυχώς αποδειχθήκαμε Κασσάνδρες όταν, σε αυτήν εδώ την αίθουσα, σημειώναμε ότι η πρωτοβουλία της Γερμανίας να προχωρήσει σε αναστολή εφαρμογής όρων του Δουβλίνο ΙΙ, έπρεπε να συνοδεύεται με θεσμική της πρωτοβουλία σε επίπεδο ΕΕ, έτσι ώστε η μονομερής ενέργειά της να μη βασίζεται μόνο σε καλές προθέσεις, αλλά να αποκτήσει πανευρωπαϊκό εύρος. Πολύ σύντομα η Γερμανία έκλεισε τα σύνορά της.

Και το πιο σημαντικό: η άρση εφαρμογής του Δουβλίνο ΙΙ αφορά σε αυτούς που έχουν κατορθώσει να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Φαντάζει υποκριτικό να μιλάς για αυτούς που χάνουν τη ζωή τους στο Αιγαίο, όταν δε θέλεις να ακούσεις για κατάργηση της Οδηγίας 2001/51/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ουσιαστικά υποβάλλει τους πρόσφυγες σε ένα τεστ επιβίωσης στο οποίο θα αναδειχθεί νικητής ο πιο νέος, ο πιο υγιής, ο πιο δυνατός, ο πιο πλούσιος. Όπως είναι υποκριτικό να κλείνεις τα μάτια στην ύπαρξη του φράχτη στον Έβρο, τον οποίο ως αντιπολίτευση, και ορθώς, ονόμαζες μνημείο αναλγησίας.

Αυτό που συμβαίνει στο Αιγαίο δεν είναι τραγωδία: τραγωδία είναι μία φυσική καταστροφή που προκαλεί δεκάδες χιλιάδες θύματα. Αυτό που συμβαίνει στο Αιγαίο είναι το χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων που φέρουν την υπογραφή της πολιτισμένης Ευρώπης του Διαφωτισμού.

Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σοκαριστικά και ας κάνουμε οι Ευρωπαίοι ότι τα αγνοούμε:

Το ένθετο της Ηaberturk "Haberturk Pazar" της Κυριακής αναφέρει :

- Πρώτος σταθμός των προσφύγων είναι η Ελλάδα. Μέχρι σήμερα οι άντρες της τουρκικής Ακτοφυλακής έχουν ανακόψει την πορεία 50χιλ προσφύγων.

- Το 2015 έχουν περάσει από την Τουρκία στην Ελλάδα 390 χιλ πρόσφυγες. Ο αντίστοιχος αριθμός το 2014 ήταν 43 χιλ.

- Μόνο τον Σεπτέμβριο, από την Τουρκία στην Ελλάδα πέρασαν 153 χιλ πρόσφυγες.

- Την τελευταία εβδομάδα πέρασαν το Αιγαίο 9,5 χιλιάδες πρόσφυγες. Αριθμός ρεκόρ που έρχεται να διαψεύσει, κα Περιφερειάρχη, τις προσδοκίες σας για κάμψη των ροών λόγω του χειμώνα. Αντίθετα, θα αυξηθούν, γιατί όταν επιδεινώνονται οι καιρικές συνθήκες πέφτει η τιμή των κομίστρων. Και αυτοί που έρχονται θα είναι και οι οικονομικά πιο αδύναμοι.

- Οι διακινητές κοστολογούν τη μεταφορά των ενήλικων προσφύγων σε 1200 δολ ανά ενήλικο, και σε 600 δολ τα παιδιά. Το ποσό αυτό αφορά απόσταση μόνο 8 χλμ από Τουρκία σε Ελλάδα.

- Η μεταφορά από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά κοστίζει 1000 ευρώ με μικρό πλεούμενο και 2000 ευρώ με ασφαλές σκάφος.

Προτείνει ο κ. Κουμουτσάκος να επεκταθούν οι περιπολίες της FRONTEX και επί του τουρκικού εδάφους για να συλλαμβάνονται οι λαθροδιακινητές. Δε μας λέει όμως τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον όλεθρο. Εκτός και αν θέλετε να τους εγκλωβίσετε στην Τουρκία. Αυτό θέλετε; Πείτε το καθαρά.

Το κεντρικό πρόβλημα παραμένει και αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο μετά την τελευταία Σύνοδο: έλλειψη πολιτικής, περίσσευμα διαχείρισης. Δεν αρκεί να αντιλαμβάνεσαι ότι το Δουβλίνο ΙΙ είναι «απαρχαιωμένο», οφείλεις να προτείνεις αντικατάσταση ή ολική κατάργησή του. Και εδώ επιτρέψτε μου έναν προβληματισμό: προσωπικά αμφισβητώ σφόδρα την οποιαδήποτε δυνατότητα εφαρμογής των όρων του Δουβλίνο ΙΙ σε ζητήματα προσφύγων. Και δυστυχώς είναι μία παγίδα στην οποία έχουν εμπλακεί πολιτικοί έμπειροι, δεξιοί και αριστεροί. Και αφήνουν χώρο σε πονηρές πολιτικές οι οποίες αποσκοπούν στη συρρίκνωση της απόδοσης της ιδιότητας του πρόσφυγα. Δεν είναι πρόσφυγας ο Αφγανός ή ο Νιγηριανός ομοφυλόφιλος που η επαναπροώθησή του θα σημάνει βέβαιο θάνατο; Τι θα γίνει με αυτούς που ανήκουν στις γκρίζες ζώνες ή με τους αδυνάτους επιστροφής;

Με το θέμα της Συρίας να χρονίζει, τις επικείμενες εκλογές στην Τουρκία, την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε συνεχή περιδίνηση και το Χαλιφάτο παρόν, οι προσφυγικές ροές στο μέλλον θα αυξάνονται και η διαχείρισή τους θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Έγραφα πριν από έναν μήνα σε άρθρο μου, ότι αν δε χαραχθούν τώρα πολιτικές μακρόπνοες, πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον θα επιλεγούν λύσεις υπό το κράτος του πανικού, που δεν θα αντίκεινται μόνο στις Διεθνείς Συμβάσεις, αλλά και θα βάλλουν τον σκληρό πυρήνα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Δυστυχώς τα γεγονότα με επιβεβαίωσαν πολύ γρήγορα. Γιατί τι άλλο, πέρα από βάναυση καταστρατήγηση όλων των σχετικών συμβάσεων, είναι η πρόταση για δημιουργία κέντρων φιλοξενίας 50.000 ατόμων; Η δε ιδέα σύνδεσης δημοσιονομικής χαλάρωσης με το προσφυγικό/μεταναστευτικό είναι ό,τι πιο χυδαίο και επικίνδυνο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Αυτοί που την σκέπτονται δεν αναλογίζονται τις εγκληματικές συνέπειες, τόσο στην καταπάτηση των Δικαιωμάτων αυτών των Ανθρώπων, όσο και τον κίνδυνο να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου του εθνικισμού και του λαϊκισμού.

Ειδική μέριμνα θα πρέπει να υπάρξει για τα ασυνόδευτα ανήλικα, τα οποία προστατεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Και εδώ να σημειώσω ότι η προστασία προσφύγων και ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι συμβατική υποχρέωση μιας χώρας, όπως αυτή προκύπτει από τις διεθνείς συμβάσεις και τη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς.

Τονίστηκε πολλές φορές ότι το θεσμικό και νομικό πλαίσιο που αφορά στις δυνατότητες δράσεις της Περιφέρειας είναι νεφελώδες και ασαφές. Αυτό ακριβώς όμως μπορεί να αποδειχθεί και ως κινητήριος μοχλός, αφού η Περιφέρεια μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτή την ασάφεια και να λειτουργήσει ως ομπρέλα δημοτικών δράσεων και επισπεύδουσα δύναμη. Οφείλει να ξεκινήσει πρόγραμμα ενημέρωσης, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ξενοφοβία και ο ρατσισμός.

Χαιρετίζουμε την πρόταση της Περιφερειάρχου για ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας που θα δώσει ουσιαστικές, διακριτές και αποτελεσματικές αρμοδιότητες στην Περιφέρεια μαζί με τους αναγκαίους πόρους. Την καλούμε μάλιστα να φέρει προσχέδιο για διαβούλευση σε προσεχές Συμβούλιο.

Η Περιφέρεια Αττικής οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μέσω του Κογκρέσου των Περιφερειών του Συμβουλίου της Ευρώπης (νομίζω ότι ήταν από τα θέματα που συζητήθηκαν στη φθινοπωρινή Σύνοδο της προηγούμενης εβδομάδας, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας ενημερώσει η Περιφερειάρχης), μέσω της αρμόδιας Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της σωστής χρήσης της Τράπεζας Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία μπορεί να έχει μικρό προϋπολογισμό, αλλά έχει δημιουργηθεί μόνο για θέματα προσφύγων και μετανάστευση.

 

10402798 813994311955175 7597655840605403741 n

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά