Ομιλίες

Ομιλία στην Κυπριακή πρεσβεία για την επέτειο της τουρκικής εισβολής

Για μια ακόμη φορά ανακαλούμε απόψε στη μνήμη μας τα γεγονότα του μαύρου Ιούλη του 1974. Γεγονότα που τραυμάτισαν τη δημοκρατία και ακρωτηρίασαν την ελευθερία. Το πραξικόπημα, που από κοινού οργάνωσαν η ΕΟΚΑ Β΄ και η Χούντα, αποτελεί ντροπή για την ιστορία του Ελληνισμού και τον πολιτισμό μας και έδωσε την πρόφαση στην Τουρκία, κατά παράβαση κάθε κανόνα του Διεθνούς Δικαίου, να εισβάλει στο νησί.
Η Πρωτοβουλία Έτος Κύπρου 2014, έχει ως στόχο της την ανάδειξη, μέσω μίας σειράς εκδηλώσεων και παρεμβάσεων, της ουσίας του Κυπριακού και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης για το λαό της Κύπρου στο σύνολό του, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους.
Τη Διακήρυξη έχουν ήδη υπογράψει δεκάδες προσωπικότητες του ευρύτερου πολιτικού φάσματος, του πνευματικού κόσμου, του χώρου της Αυτοδιοίκησης, στελέχη συνδικαλιστικών, φιλειρηνικών και άλλων κοινωνικών οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Έχει ήδη αγκαλιαστεί από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και διεθνώς.
Έχει κατορθώσει να ενώσει, τόσο ανθρώπους που δραστηριοποιούνται δεκαετίες στο πλαίσιο της επικοινωνίας και της συμφιλίωσης των δύο κοινοτήτων, όσο και πολίτες που πρόσφατα συνειδητοποίησαν ότι ο δρόμος της ειρήνης περνά μόνο μέσα από τον δρόμο της ειρηνικής συνύπαρξης, της ανάδειξης των στοιχείων που ενώνουν τις δύο κοινότητες και της επίλυσης με πνεύμα σύνθεσης των όποιων αντιθέσεων δημιουργήθηκαν στην πορεία.
Πάντα με εντυπωσίαζε η φράση «Δεν ξεχνώ», τόσο χιλιοειπωμένη, χιλιογραμμένη και χιλιοακουσμένη και στις δύο γλώσσες. Ναι, η μνήμη είναι αναγκαία και πολύτιμη, όμως είναι ουσιαστική μόνο όταν χρησιμοποιείται ως οδηγός αποφυγής λαθών και όχι ως εργαλείο διατήρησης παθών που οδήγησαν στον όλεθρο.
Οι εξελίξεις στις συνομιλίες μας γεμίζουν χαρά, παρόλο που τα χρόνια που πέρασαν και που κατέστησαν το Κυπριακό ένα από τα πιο δυσεπίλυτα ζητήματα της Διεθνούς κοινότητας καθιστούν καχύποπτους και τους πλέον αισιόδοξους.
Σκόπευα να κλείσω το σημερινό χαιρετισμό μου αφιερώνοντας στον νεοκλεγέντα ηγέτη της τουρκοκυπριακής Κοινότητας, Μουσταφά Ακιντζί, το ποίημα της τ/κύπριας ποιήτριας Νεσιέ Γιασίν «Ποιο μισό;». Όμως η πραγματικότητα με πρόλαβε και με ξάφνιασε για μια φορά ευχάριστα. Σήμερα το πρωί, και για πρώτη φορά, ο τ/κύπριος ηγέτης παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για πόλεμο με θύματα τους ε/κυπρίους. Παραδέχθηκε αυτό που δεν κουράστηκαν να επαναλαμβάνουν για 41 χρόνια σε όλα τα διεθνή φόρα οι ε/κύπριοι «ότι πρόκειται για πρόβλημα παράνομης εισβολής και κατοχής».
Ελπίζω η επόμενη συνάντησή μας να συμπέσει με τη διευθέτηση του εθνικού ζητήματος στο πνεύμα της τελικής πράξης του Ελσίνκι, με λύση δίκαιη και λειτουργική στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα κατοχυρώνει μια διεθνή προσωπικότητα, μια αδιαίρετη κυριαρχία και μια ιθαγένεια.

 

april bw

Ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή - 28/6/15

Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ότι δεν χρειάζεται δημοψήφισμα ανήκει σε άλλο πολιτικό χρόνο. Τώρα η ανακοίνωση διενέργειας δημοψηφίσματος είναι μία πραγματικότητα και επ' αυτού καλούμεθα να τοποθετηθούμε.
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι απόλυτα δημοκρατική και συνταγματική διαδικασία. Από πότε η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι πραξικόπημα; Και δεν είναι πραξικόπημα η σαφής πρόθεση μέρους των θεσμών για αντικατάσταση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης από άλλη δοτή; Όπως είχε γίνει στην Ιταλία με την ανατροπή διαδοχικά των Μπερλουσκόνι, Μπερσάνι και Λέττα; Από πότε ο λαός δεν δικαιούται να αποφασίζει για κάτι που τον αφορά άμεσα; Μήπως από τότε που τον πείσαμε ότι άλλοι, πιο κατάλληλοι και αρμόδιοι μπορούν να αποφασίζουν γι' αυτόν;
Όποιος πιστεύει στην Ευρώπη του Διαφωτισμού, την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της, όποιος αντιτίθεται στην Ευρώπη η οποία ξέχασε τις ρίζες της και απεμπόλησε τους προβληματισμούς της για διεύρυνση και εμβάθυνση ως δύο παράλληλες και αναπόσπαστες διαδικασίες και πορείες για την πολιτική και οικονομική ενοποίηση ως πρόταγμα σε σχέση με την μονεταριστική πολιτική η οποία επελέγη να ακολουθηθεί, όποιος καταδικάζει την αποθεσμοποίηση της Ένωσης και την ανάδειξη των εξωθεσμικών συντηρητικών Διευθυντηρίων, όποιος μιλά στο όνομα της Ευρώπης της αλληλεγγύης και των λαών, όποιος αναδεικνύει το έλλειμμα Δημοκρατίας στο πλαίσιο της λειτουργίας των ευρωπαϊκών Οργάνων, ψηφίζει κατά της συγκεκριμένης συμφωνίας και συνεχίζει να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για την αλλαγή πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί είμαστε όχι Ευρωπαϊστική δύναμη, όπως ακούστηκε, αλλά η πλέον ευρωπαϊκή δύναμη στη χώρα. Γι'αυτό, παρά το μικρό μας μέγεθος, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι και μπροστάρηδες σε αυτόν τον αγώνα αλλαγής πολιτικής.
Όσο για αυτούς που προσπαθούν να ταυτίσουν το δικό μου ΟΧΙ με αυτό της Χρυσής Αυγής, ένα έχω να πω: όταν εγώ, ακόμα ήδη από εποχής τρικομματικής κατέθετα ερωτήσεις για τη δράση του ναζιστικού μορφώματος, κάποιοι από εδώ, έρχονταν στη Βουλή για να μου τραβήξουν το αυτί «για να μη διαταράξω τη συνοχή της κυβέρνησης». Μη μου κουνούν τώρα το δάχτυλο, γιατί αποφεύγω να απαντώ επί προσωπικού, αλλά δε διστάζω και να το κάνω όταν προκαλείται η νοημοσύνη μου. Και το κάνω κοιτώντας τους στα μάτια και όχι μέσω ψευδών διαρροών στον Τύπο.
Όσο για αυτά που ακούστηκαν περί ενότητας και εθνικής συνεννόησης. Ακούστε, συντρόφισσες και σύντροφοι: εδώ είμαστε πολιτικό κόμμα και όχι γλωσσολογικό συνέδριο. Δεν αναζητούμε όμορφα λήμματα σε λεξικά. Η ενότητα απαιτεί πολιτικές συμφωνίες και συναινέσεις ως προϊόντα πολιτικής διαλεκτικής και όχι μηχανιστικών και γραφειοκρατικών συγκολλήσεων και συμβιβασμών.
Και κλείνοντας, θυμίζω τη ρήση του Jean Monnet: "H Ευρώπη θα γίνει πραγματικότητα διαμέσου των κρίσεων και θα αποτελείται από το άθροισμα των λύσεων που θα δοθούν στις κρίσεις αυτές».

 

profile - blur

Ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή - 20/6/15

Καλημέρα σε όλες και σε όλους και καλή θητεία στα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής.
Η πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής είναι, ουσιαστικά, το τελευταίο μέρος που ολοκληρώνει τη συνεδριακή διαδικασία με την εκλογή Γραμματέα της Κ.Ε και Εκτελεστικής Επιτροπής.
Κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν την πολύ συγκεκριμένη ατζέντα της σημερινής συνεδρίασης με την πρόφαση της κρισιμότητας των πολιτικών εξελίξεων. Αν εφαρμόζατε το καταστατικό, μέσα σε μισή ώρα θα είχαμε τελειώσει με την εκλογή Γραμματέα και Εκτελεστικής Επιτροπής και θα είχαμε όλη την ημέρα μπροστά μας να συζητήσουμε τα κρίσιμα θέματα. Αφήστε λοιπόν, τον συνδικαλισμό. Όλοι ξέρουμε να κάνουμε.
Η απαίτηση τήρησης του καταστατικού δεν προέρχεται ούτε από τυπολαγνεία, ούτε από ιδεοληψία.
Δεν είναι ζήτημα οργανωτικό, είναι βαθιά πολιτικό, είναι το Σύνταγμά μας. Και να θυμήσω σε κάποιους ότι όταν το Κόμμα μας λειτουργούσε με καταστατικές Αρχές, αναβάλλοντας το καταστατικό συνέδριο, ήμουν αυτή που επανέφερα το ζήτημα σε κάθε Κεντρική Επιτροπή.
Στο Συνέδριο, πριν μόλις δεκαπέντε ημέρες, κατέβηκε σχετική τροπολογία, η οποία, μεταξύ άλλων, προέβλεπε και την κατάργηση της θέσης του Γραμματέα. Δεν έγινε αποδεκτή. Σήμερα προσπαθείτε να την επαναφέρετε από το παράθυρο. Λοιπόν, για να είμαστε ξεκάθαροι: το καταστατικό δεν είναι λάστιχο. Εφαρμόζεται είτε είμαστε στο 60%, είτε στο 0,1%. Και το καταστατικό προβλέπει ρητώς εκλογή Γραμματέα από την Κεντρική Επιτροπή και περιγράφει τις αρμοδιότητές του. Από την άλλη μεριά, βέβαια, δεν είναι και οι πλάκες του Μωυσή. Μόνο όμως το Συνέδριο μπορεί να το τροποποιήσει. Και το Συνέδριο τοποθετήθηκε επί του θέματος. Τελεία και παύλα.
Όπως είχα πει και στη διάρκεια της συνάντησης που είχα με τον Πρόεδρο, γιατί εγώ λέω δημοσίως τα ίδια που λέω και ιδιωτικά, ο Γραμματέας της ΚΕ δεν αποτελεί άλλο πόλο εξουσίας από τον Πρόεδρο. Και του θύμισα ότι πριν από το συνέδριο μιλούσα για δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια και δυστυχώς δικαιώνομαι πολύ γρήγορα από δηλώσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και οι οποίες πόρρω απέχουν από τις αποφασεις του Συνεδρίου. Και αυτό το Κόμμα θα το βρει μπροστά του.
Ακούστηκε ότι ο Γραμματέας ανήκει στην πλειοψηφία. Φυσικά και ανήκει στην πλειοψηφία, αφού εκλέγεται από το 50+1 της ΚΕ. Προφανώς αυτοί που το λένε όμως έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους.
Καταλαβαίνω επίσης, ότι δεν μπορείτε να συμφωνήσετε σε έναν πρόσωπο κοινά αποδεκτό και προσπαθείτε να ξεπεράσετε αυτή τη δυσκολία καταργώντας τη θέση. Δεν θα δημιουργούμε όμως καινούρια Όργανα από το πουθενά προκειμένου να ισορροπούμε μεταξύ ομάδων εδώ μέσα. Και επιτέλους, δείτε λίγο και ποια εικόνα παρουσιάζουμε, έστω σε αυτούς τους λίγους που μας παρακολουθούν ακόμα: ότι έχει αρχίσει να σαλπίζει ο παιάνας της διάλυσης, ότι είμαστε ένα μεταβατικό σχήμα.
Ας αφήσουμε λοιπόν, Πρόεδρε, τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα, τις εκκλήσεις περί ενότητας και τα «όλοι μαζί» και μην ξεκινάς τη θητεία σου με μια καταστατική εκτροπή. Γιατί δεν πρόκειται να τη νομιμοποιήσουμε με την παρουσία μας.

 

2b

Ομιλία στο 4ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Το 4ο συνέδριό μας διεξάγεται σε συνθήκες κρίσιμες για τη χώρα, αλλά και το Κόμμα μας. Γι'αυτό πρέπει να αποδειχθεί χρήσιμο και για τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις.
Κάναμε πολλά λάθη, αλλά το γενεσιουργό όλων ήταν το ότι χάσαμε το πολιτικό μας στίγμα και παρουσιάζαμε μια θολή εικόνα, την αίσθηση ότι πατάμε σε δύο βάρκες.
Με αν, λέει ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ποίηση δεν γίνεται. Ταπεινά προσθέτω ότι με αν δεν γίνεται ούτε πολιτική.
Στις συνθήκες έντονης κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης και με καταφανή την κυριαρχία του αποϊδεολογικοποιημένου και διχαστικού πολιτικού σκηνικού είναι αδήριτη ανάγκη η διατύπωση μιας ειλικρινούς και καθαρής πολιτικής πρότασης. Να γίνει σαφές στην ελληνική κοινωνία για ποιο πολιτικό σχέδιο δουλεύουμε και για μένα αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την Αριστερά του 21ου αιώνα. Η Αριστερά, όπως και η χώρα, χρειάζεται ένα νέο αφήγημα.
Με πρωταρχικό σημείο την ευρωπαϊκή προοπτική. Όχι ως διατύπωση ευχής, αλλά ως πολιτική, που μαζί με δημοκρατικές και προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, διεκδικεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Με ενίσχυση του φεντεραλισμού και των ευρωπαϊκών θεσμών και μεταφορά δομών κρατικής εξουσίας σε υπερεθνικό επίπεδο.
Με τη διατύπωση και προώθηση σαρωτικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα και σε βασικούς πυλώνες στήριξης της προοπτικής της προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας, όπως είναι η Παιδεία και η Υγεία.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές προϋποθέτουν σαφή ρήξη και σύγκρουση με τα συντηρητικά στρώματα των συντεχνιών του δημοσίου τομέα και των ελεύθερων επαγγελματιών, τα οποία ενεργοποιώντας αμυντικά αντανακλαστικά αντιδρούν σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια «θίγει» την κατεστημένη δύναμη και προνόμιά τους, που είναι βασικά στοιχεία της στρεβλής και ανασχετικής πορείας της χώρας και αποτελούν τη μεγάλη δεξαμενή πελατείας του φαύλου πολιτικού κατεστημένου, παραδοσιακού ή υπό διαμόρφωση.
Το κόμμα μας οφείλει να ενισχύσει τα ταυτοτικά του στοιχεία επιστρέφοντας στην Ιδρυτική του διακήρυξη: δημοκρατικός σοσιαλισμός – αριστερός ευρωπαϊσμός – μεταρρυθμιστική στρατηγική – οικολογική εγρήγορση, αξίες που παραμένουν αναγκαίες για την κοινωνική εξέλιξη και πρόοδο, σεβασμός και ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επανακαθορισμός των σχέσεων κράτους Εκκλησίας, με στόχο τον οριστικό διαχωρισμό στη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ως εναλλακτική λύση στο υπάρχον σύστημα που βαθαίνει τις ανισότητες και συγκεντρώνει τον πλούτο στα χέρια των λίγων ισχυρών. Ο αριστερός ευρωπαϊσμός ως η απάντηση για τον προοδευτικό ρόλο της Ευρώπης σε έναν αλληλεξαρτώμενο κόσμο. Η μεταρρυθμιστική στρατηγική ως προσήλωση στον δημοκρατικό δρόμο των προοδευτικών αλλαγών αλλά και ως συνεκτικό πρόγραμμα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.

Δεν μπορεί να υπάρξει Αριστερά χωρίς ουσιαστική συμπόρευση με τον χώρο της Οικολογίας. Η οικολογική εγρήγορση ως ανάγκη έναντι μιας ανεξέλεγκτης πορείας ποσοτικής ανάπτυξης και εντατικοποίησης, που απειλεί το περιβάλλον και τον δημόσιο χώρο. Πρόκειται για δύο ρεύματα ιδεών τα οποία είναι αλληλένδετα στην πορεία για κοινωνική δικαιοσύνη και βιώσιμη ανάπτυξη. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτός είναι ένας τομέας τον οποίο αμελήσαμε. Το πείραμα που επιχειρήσαμε και πέτυχε πέρσι στις Περιφερειακές εκλογές στην Αττική, με τη συμμετοχή όλων των ομάδων των Οικολόγων, πρέπει να συνεχιστεί και να ενισχυθεί.

Οι προγραμματικές θέσεις που διατυπώσαμε σε αυτή την πεντάχρονη πορεία έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση από την εκλογική μας καταγραφή και συχνά όποιος επιδιώκει να επαγγελθεί θέσεις που να είναι ταυτόχρονα προοδευτικές αλλά και εφικτές. συναντιέται εξ αντικειμένου με τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ.
Σε αυτή την πεντάχρονη πορεία κινηθήκαμε με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, χωρίς πολιτική και κομματική ιδιοτέλεια. Κάναμε πολλά λάθη, όμως δεν προδώσαμε τις ιδέες μας.
Ήμασταν αυτοί που αναδείξαμε την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης, χωρίς να καταφύγουμε σε απολίτικες απλουστεύσεις τύπου Μνημόνιο-αντιμνημόνιο και καταδείξαμε ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να έχουν κοινωνικό πρόσημο.
Και είμαι ιδιαίτερα περήφανη, καθώς ήταν ένας από τους τομείς της κοινοβουλευτικής μου δουλειάς, που ήμασταν οι πρώτοι που σταθερά δημιουργήσαμε μέτωπο απέναντι στο μόρφωμα των νεοναζί.

Για να μπορέσουμε να προσφέρουμε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες αδυναμίες που παρουσιάσαμε στα θέματα πολιτικού στίγματος και παρουσίας που οδήγησαν στην μεγάλη ήττα. Αλλιώς δεν υπάρχει ανανέωση, δεν αλλάζει τίποτα. Οφείλουμε να κάνουμε Τομή στη συνέχεια. Οφείλουμε να απαντήσουμε τώρα σε ερωτήματα που προβάλλουν αμείλικτα.
 Ισχυρή αριστερή και προοδευτική πολιτική ταυτότητα ή εξισορρόπηση μεταξύ της συντήρησης και της προόδου; Η διάσταση της αλλαγής με δημοκρατικό πρόσημο πρέπει να διαπερνά όλες τις πολιτικές μας. Όχι αμφισημίες.
 Συμμαχίες στη βάση των στόχων και όχι το αντίστροφο
 Κόμμα γενικών διακηρύξεων και εκθέσεων ιδεών ή συνδεδεμένο με συγκεκριμένων προτάσεων για τα ζητήματα που αφορούν στη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών;
 Μηδενιστική κριτική στις επιλογές του κόμματος και πολλαπλά ατομικά μηνύματα ή κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες διατυπώνοντας στοιχειωδώς ενιαίο μήνυμα ;
 Κόμμα παραδοσιακό ή ανανεωμένο στον πολιτικό λόγο, τις μορφές επικοινωνίας και με ουσιαστικό άνοιγμα στις νεώτερες ηλικίες.

• Η ταυτότητα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Είναι ανάγκη να αναδεικνύουμε όχι μόνο τις προτάσεις μας για την οικονομία αλλά και τις αξίες και ιδέες που μας χαρακτηρίζουν και ξεχωρίζουν. α) Αντι - εθνικισμός, νέος διεθνισμός, ευρωπαϊσμός β) δημοκρατία εμβάθυνση γ) δικαιώματα, ισοτιμία, δ) ισότητα φύλων ε) κοινωνική δικαιοσύνη στ) υποστήριξη των δημοκρατικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, παντού και χωρίς στεγανά.

Πώς η ταυτότητα αυτή μας διακρίνει από τους άλλους; Και από το ΣΥΡΙΖΑ και από ΠΑΣΟΚ; Δεν ξεχνάμε ότι είμαστε δύναμη της Αριστεράς. Ανανεωτική, δημοκρατική, μεταρρυθμιστική, οικολογική και ευρωπαϊκή δύναμη. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τις ανάγκες της συγκυρίας και τις άμεσες πολιτικές προτάσεις με τα ζητήματα που έχουν σχέση με την ταυτότητα, την φυσιογνωμία μας. Ανήκουμε στην ανανεωτική και δημοκρατική αριστερά και όχι στην κομμουνιστική. Δεν είμαστε με τη σοσιαλδημοκρατία που συναινεί με τον νεοφιλελευθερισμό. Και επειδή τέτοια είναι η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μπορώ να συμφωνήσω με την ιδέα της ομοσπονδίας με ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ. Θα θέλαμε στο μέλλον η ελληνική, όπως και η Ευρωπαική σοσιαλδημοκρατία να απεγκλωβιστεί από τους δεσμούς εξάρτησης που έχει με τη συντηρητική παράταξη.

Πρέπει να κάνουμε κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ; Φυσικά και μάλιστα αυστηρή. Γιατί η κοινωνία οφείλει να είναι αυστηρή με την Αριστερά. Και εμείς αυτό το ζήσαμε στο πετσί μας.
Ξεκινώντας από τη συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τα εθνολαϊκιστικά στοιχεία, τις αντιμεταρρυθμίσεις σε νευραλγικούς τομείς όπως η Παιδεία, το ότι δεν προωθεί μεταρρυθμίσεις οι οποίες είναι πάγια αιτήματα της Αριστεράς και παράλληλα δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό αποτύπωμα, όπως η απλή αναλογική. Για τη διαπραγμάτευση; Είναι φανερό ότι οι προεκλογικές εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ευρώπη θα υποχωρήσει, αποδείχθηκαν λαθεμένες. Είναι υποχρεωμένος να προσγειωθεί στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Και αυτό είναι θετικό. Ταυτόχρονα, πόσο πολύς και πολύτιμος χρόνος χάθηκε, παίρνοντας μαζί την ευκαιρία επίτευξης μιας συνολικής συμφωνίας επί του φλέγοντος ζητήματος του χρέους, που θα επέφερε επιτέλους μια σταθερή βάση λειτουργίας του χώρας και κατ' επέκταση ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αντί μιας μεταβατικής που όπως διαφαίνεται θα υπάρξει.
Ελπίζουμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν τα φημολογούμενα σενάρια εκλογών ή δημοψηφίσματος, που δε θα είναι τίποτε άλλο από αποποίηση ευθυνών, αντί της λήψης κρίσιμων αποφάσεων
Η κριτική μας προς την κυβέρνηση προφανώς δεν δικαιώνει την νεοφιλελεύθερη, αντιαναπτυξιακή και καταστροφική για την κοινωνία πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης.

Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η ανησυχία που προκαλεί η νομιμοποίηση των εξωθεσμικών διεθυντηρίων κατ' αποκλειστικότητα συνομιλία και διαπραγμάτευση με το δίδυμο Μέρκελ-Ολάντ. Είμαστε σταθερά και αταλάντευτα υπέρ μιας ενωμένης Ευρώπης, χωρίς κράτη-οδηγούς. Πολιτικοποίηση δεν σημαίνει προνομιακή συζήτηση με διευθυντήρια αλλά συμμαχίες με κοινωνικά αντιπροσωπευτικές πολιτικές δυνάμεις και κυβερνήσεις με στόχο τη δημοκρατική αλλαγή στην Ευρώπη και την ανατροπή της κυρίαρχης μονεταριστικής πολιτικής της λιτότητας, της ευημερίας των αριθμών και όχι των ανθρώπων.

Οι συνεργασίες είναι στον σκληρό πυρήνα της πολιτικής της ανανεωτικής Αριστεράς, αλλά δεν μπορούν να είναι ποτέ αυτοσκοπός. Οφείλουν να υπηρετούν τις πολιτικές μας. Με αυτή την έννοια η θέση πως η ΔΗΜΑΡ δεν είναι δεδομένη για κανέναν, δεν αποσαφηνίζει τα πράγματα. Το σωστό είναι ότι η ΔΗΜΑΡ δεν συνεργάζεται με κανέναν αν δεν διασφαλίζεται το προοδευτικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και οι αρχές μιας τέτοιας διακυβέρνησης. Και αυτό θα το κάνει από θέση πολιτικής αυτονομίας και με βάση ένα σαφές πολιτικό σχέδιο, χωρίς αμφιταλαντεύσεις μεταξύ των τάσεων του πολιτικού σκηνικού.
Είναι ανάγκη η Δημοκρατική Αριστερά να αναδειχθεί ως δύναμη των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.
Είμαστε η Αριστερά που υποστηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική οικονομία χωρίς συμπλέγματα με τα αναγκαία πλαίσια διαφάνειας και ρυθμίσεων. Θέλουμε ένα κράτος ανταγωνιστικό προς τον ιδιωτικό Τομέα με στρατηγικό χαρακτήρα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν περίμενα να δω την πορεία των εξελίξεων για να πειστώ ότι αξίζει να συνεχίσουμε. Δεν ταλαντεύτηκα ούτε στιγμή ότι η ΔΗΜΑΡ πρέπει να συνεχίσει. Και δεν συνδέω την ανάγκη για συνέχιση της πορείας της ΔΗΜΑΡ με το αν θα αναδειχθώ επικεφαλής. Η συνέχιση της παρουσίας της ΔΗΜΑΡ έχει τη σημασία της για τις ιδέες της, τις προγραμματικές της προτάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό της. Για αυτό αξίζει να συνεχίσουμε. Ενωμένοι.
Δεν θέτω υποψηφιότητα ως πρόεδρος αλλά ως επικεφαλής μεταξύ ίσων. Δεν σας δείχνω με το δάκτυλο το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά θέλω να λειτουργήσω ως επικεφαλής της συλλογικής και συντεταγμένης λειτουργίας μας. Της μόνης λειτουργίας που μπορεί να υπάρξει μετά την λήξη της προεδρίας Κουβέλη, του οποίου η συμβολή για την ύπαρξη του εγχειρήματος της Δημοκρατικής Αριστεράς υπήρξε καθοριστική και ιστορική.
Παρακολουθώ το διάλογο για συλλογική ηγεσία, αλλά δεν την συμμερίζομαι. Αντί συλλογικής ηγεσίας, σας προτείνω τη συλλογική λειτουργία.
Σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε να ακολουθήσουμε τον δύσκολο αλλά γοητευτικό δρόμο της ανασυγκρότησης του κόμματός μας. Δρόμος που έχει ως προϋπόθεση την ριζική αλλαγή στη λειτουργία και την οργάνωσή του. Με οριζόντια διασύνδεση των μελών και ουσιαστική ενεργή συμμετοχή τους στη διαμόρφωση της πολιτικής μας, μακριά από τις κατεστημένες λογικές κάθετης ιεραρχίας, που λειτουργούν μονόδρομα ως μηχανισμοί ελέγχου και μεταφοράς της πολιτικής των κομματικών ελίτ. Το όραμά μου είναι ένα κόμμα των μελών και όχι κόμμα επί των μελών. Ένα κόμμα που δεν θα λειτουργεί στη λογική τεχνοκρατικής πολιτικής των στελεχών που αντιλαμβάνονται την πολιτική λειτουργία σαν όχημα εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών και ανέλιξης, στελεχών που προσαρμόζουν το πολιτικό σχέδιο στις προσωπικές τους επιδιώξεις. Και τέλος, ένα κόμμα σε διαρκή διαδικασία όσμωσης και ανατροφοδότησης με την κοινωνία και τη δυναμική της,

Με αυτό το όραμα σας καλώ να συστρατευθούμε στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του κόμματος με όρους αυτονομίας και πολιτικής ηθικής.

Οι ιδέες μας είναι αναγκαίες για τη χώρα. Δώστε μου δύναμη για να γυρίσουμε σελίδα όλοι μαζί.

Δώστε δύναμη στη Δημοκρατική Αριστερά. Είναι χρήσιμη για τη χώρα.

Ελάτε να γράψουμε μαζί πολλές νέες σελίδες στο βιβλίο της Ανανεωτικής Αριστεράς.

 

Operation garden

Χαιρετισμός στο Συνέδριο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος

Από την Αθήνα, και εκ μέρους του σώματος των Συνέδρων του 4ου Συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς, σας απευθύνω θερμό χαιρετισμό και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να παραστώ στις εργασίες του Συνεδρίου σας.
Πάντα τα Συνέδρια του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας έχουν ενδιαφέρον, κυρίως γιατί παράγουν πολιτική και, ακόμη και όταν επιδίδονται σε τακτικισμούς, δε χάνουν την πολιτική τους κουλτούρα, το κάνουν με σεβασμό στον αντίπαλο.
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ευτύχησαν να βιώσουν για σαράντα χρόνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης, υψηλής απασχόλησης, αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής ενσωμάτωσης και άμβλυνσης των ανισοτήτων και κυρίως διεθνούς ειρήνης. Ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στη διαμόρφωση αυτών των συνθηκών ήταν καθοριστικός. Εξέφρασε την αναγκαιότητα ενσωμάτωσης στα κοινωνικά δρώμενα ευρέων στρωμάτων των ευρωπαϊκών κοινωνιών και διαχειρίστηκε με επιτυχία την πραγμάτωσή της, αναπτύσσοντας πρωτοφανείς για τα ιστορικά δεδομένα θεσμούς κοινωνικού κράτους, με παράλληλη οικονομική ανάπτυξη και υψηλά ποσοστά απασχόλησης. Και όλα αυτά με την απαραίτητη παγίωση και διεύρυνση της φιλελεύθερης αστικής Δημοκρατίας.
Η αυξανόμενη τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχία των χρηματοπιστωτικών αγορών και των υπερεθνικών Διευθυντηρίων, με την επικυριαρχία τους επί της πολιτικής, διαφοροποίησαν πλήρως τα δεδομένα. Η κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική και ηθική κρίση, ευρωπαϊκή και παγκόσμια, καθιστά αναγκαίο τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών υποκειμένων που καλούνται να τη διαχειριστούν. Οι μέχρι τώρα αναφορές σε ιδεολογικά και πολιτικά σχήματα τίθενται, σκοπίμως ή εξ αντικειμένου, σε αμφισβήτηση.
Η σοσιαλδημοκρατία, αμήχανη, αδυνατεί να αντιληφθεί και να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα. Σε πολλές δε περιπτώσεις, αγκυλωμένη στη διαχειριστική της λογική, προσπάθησε να αντιμετωπίσει τις νέες συνθήκες αποδεχόμενη ως ιστορική αναγκαιότητα την κυριαρχία των αγορών, υιοθετώντας ακραίες νεοφιλελεύθερες πρακτικές, μη δείχνοντας τα πολυπόθητα σημάδια ριζοσπαστικοποίησης λόγω της κρίσης, πρέπει να ξαναθυμηθεί τις ρίζες της και να συνδεθεί με τις ανάγκες της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Η πολιτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των δυνάμεων αμφισβήτησης της φιλελεύθερης αστικής Δημοκρατίας, γεγονός το οποίο είναι πλέον εμφανές τόσο στη χώρα μου, την Ελλάδα, όσο και στη Γαλλία.
Η σοσιαλδημοκρατία χρειάζεται επαναπροσδιορισμό του ρόλου της στα νέα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δεδομένα. Είναι προνομιακός συνομιλητής και δυνάμει συνοδοιπόρος της σύγχρονης Αριστεράς, αλλά μόνο υπό το πρίσμα μετεξέλιξής της σε μια αριστερή σοσιαλδημοκρατία ως ανάχωμα στην εκφυλιστική πορεία που ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός της έχει επιβάλει. Και δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερη στιγμή για επαναχάραξη πορείας, από την παρούσα.
Καλή επιτυχία στις εργασίες των Συνεδρίων μας, με την ευχή οι πολιτικές μας επιλογές να μην καταστούν μια λογιστική νομοτέλεια, αλλά συνειδητές θέσεις αριστερής αντιρροπής στις υπάρχουσες συνθήκες.

 

1ρετ

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά