Τοποθέτηση στο Συνέδριο των εργαζομένων του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι"

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2014 13:50

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, του Προέδρου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς, σας ευχαριστώ για την πρόσκληση στο Συνέδριό σας.
Κατ' αρχήν θα ήθελα να σχολιάσω κάποια σημεία που ακούστηκαν μέχρι τώρα από τους προλαλήσαντες: χαίρομαι κατ' αρχήν γιατί συμφωνούμε ότι υπάρχει φτώχεια στην Ελλάδα. Γιατί πολλές φορές, ακούγοντας στη Βουλή τοποθετήσεις βουλευτών της συγκυβέρνησης θέλω να τους ρωτήσω τι καιρό κάνει στον πλανήτη τους. Και η φτώχεια δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος ή κοινωνικός δείκτης. Η ακραία φτώχεια διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό, χτυπά τον σκληρό πυρήνα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού καταλύει στην ουσία του το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση. Δεύτερον, άκουσα μία συλλήβδην καταδίκη των μη Κυβερνητικών Οργανώσεων: θέλω να σημειώσω ότι οι ΜΚΟ είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, πολλές ΜΚΟ, στην Ελλάδα και το εξωτερικό κάνουν θαυμάσια δουλειά, έχουν αναδείξει σειρά από προβλήματα που θα αγνοούσαμε και είναι αυτές που καλούμε στις Επιτροπές της Βουλής για ακρόαση προκειμένου να διαμορφώσουμε άποψη. Υπάρχουν στρεβλώσεις; Περιπτώσεις κατάχρησης δημοσίου χρήματος; ΜΚΟ φαντάσματα, οχήματα προσπορισμού προσωπικού οφέλους; Φυσικά και υπάρχουν. Και δουλειά της χρηστής διοίκησης είναι ακριβώς αυτή. Να τις υποδείξει και να πατάξει αυτά τα φαινόμενα.
Αγαπητές όλες και όλοι,
Πάνω από 100.000 συμπολίτες μας, δεν έχουν οδηγηθεί στο περιθώριο, χάρη στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που το έχει καταξιώσει στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας.
Ένα πρόγραμμα που υλοποιείται επί πολλά χρόνια από την τοπική αυτοδιοίκηση με μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση, αφού ο θεσμός που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη, έχει αποδείξει ότι μπορεί να ασκεί με επιτυχία κοινωνική πολιτική, να λειτουργεί δομές που έχουν ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, τόσο το Βοήθεια στο Σπίτι, όσο και άλλα κοινωνικά προγράμματα, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να εφευρεθούν. Το Βοήθεια στο σπίτι είναι αυτό που προστάτευσε πολίτες ανήμπορους, ηλικιωμένους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν ή να υποστηριχθούν από το περιβάλλον τους και Άτομα με Ειδικές Ανάγκες να μην οδηγηθούν στο περιθώριο. Να ζήσουν με αξιοπρεπείς όρους χωρίς να οδηγηθούν σε νοσοκομειακά ή προνοιακά ιδρύματα. Συνέβαλε δηλαδή τα μέγιστα και στο νοσηλευτικό και ασφαλιστικό σύστημα.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οφείλεται στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία με επιμονή και σθένος διεκδικεί επί χρόνια τη συνέχισή του και την εξασφάλιση της χρηματοδότησής του. Και από το βήμα αυτό δεν μπορούμε παρά να χαρακτηρίσουμε ως θετική εξέλιξη την παράτασή του ως την 31η Δεκεμβρίου 2015, με διασφάλιση της χρηματοδότησης με 120 εκατομμύρια ευρώ και με διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας. Η Δημοκρατική Αριστερά και αυτή τη φορά, όπως έχει κάνει επανειλημμένως στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, στήριξε τη νομοθετική ρύθμιση, θεωρώντας ότι κινείται σε θετική κατεύθυνση.
Παράλληλα, θεσμοθετήθηκε και η διάδοχη μορφή του προγράμματος από τον Ιανουάριο του 2016 με δύο επιμέρους προγράμματα. Το «Κατ' οίκον φροντίδα συνταξιούχων» για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και για το «Κατ' οίκον κοινωνική φροντίδα» για τους οικονομικά αδύναμους, ηλικιωμένους, ανασφάλιστους, αλλά και για τα άτομα με αναπηρία.
Αυτό σημαίνει αφενός ότι πρέπει έγκαιρα να δούμε όλες τις λεπτομέρειες της μετάβασης στο νέο καθεστώς, ώστε να μην υπάρξουν κενά, αφετέρου να μη βρεθούμε σε νέα προβλήματα ως προς τη χρηματοδότηση.
Είναι όμως λύση η διαρκής αναζήτηση ανανέωση της χρηματοδότησης σε ετήσια βάση για ένα πρόγραμμα που έχει αποδείξει, όχι μόνο ότι καλύπτει με επιτυχία υπαρκτές ανάγκες, και προσφέρει υπηρεσίες που απαιτούνται από ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος;
Οι προοπτικές του προγράμματος πρέπει να είναι η ενίσχυση, η διατήρηση των θέσεων εργασίας, η διασφάλιση των αναγκαίων πόρων και η διεύρυνση των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και σε ανήμπορους πολίτες που ζουν μέσα στην φτώχια και των οποίων, δυστυχώς ο αριθμός έχει αυξηθεί απειλητικά.
Οι εργαζόμενες του προγράμματος εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μεγάλα διαστήματα απλήρωτες, με την ανασφάλεια αν και την επόμενη χρονιά θα έχουν δουλειά. Σε αυτές τις συνθήκες κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλεύτριες, οικιακές βοηθοί, συνεχίζουν να εργάζονται και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε χιλιάδες ηλικιωμένους και ανήμπορους συμπολίτες μας. Υποστηρίζουν ψυχικά, μεταφέρουν φάρμακα, παρέχουν νοσηλευτικές υπηρεσίες, καθαρίζουν τα μοναχικά σπίτια του παππού ή της γιαγιάς που περίμεναν αυτά τα πρόσωπα σαν όαση στην μοναξιά τους, στις πόλεις αλλά κυρίως σε μακρινά χωριά, όπου απουσιάζουν τα παιδιά, ή και τα ίδια είναι άνεργα ή πιέζονται από τη συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος.
Όλοι γνωρίζουμε λοιπόν ότι σε αυτές τις συνθήκες έχουν δείξει παραδειγματική αφοσίωση, έως και αυτοθυσία.
Η επιτυχία όλων των προγραμμάτων εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο αυτά ανταποκρίνονται στα προβλήματα των πολιτών. Για το σκοπό αυτό , θα πρέπει να αξιοποιηθεί η καταγραφή των ποιοτικών χαρακτηριστικών όσων εντάσσονται στο Πρόγραμμα (ηλικία, είδος προβλήματος, οικογενειακό περιβάλλον, φορέας ασφάλισης κ.α.).
Είναι όμως αρκετό να μιλάμε σήμερα απλώς για τη συνέχιση του προγράμματος με όρους δεκαετίας του 2000; Με άλλες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο; Είναι βέβαιο ότι οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται, επιβάλλουν να δούμε τη διεύρυνση κριτηρίων αλλά και τη συνέργεια όλων των κοινωνικών προγραμμάτων με βάση τις νέες ανάγκες που δημιουργούνται.
Με σοβαρότητα, με ρεαλισμό αλλά και με διάλογο ειλικρινή και ανοιχτό με όλους: τα συναρμόδια Υπουργεία, την Αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους με στόχο την προάσπιση του επιπέδου διαβίωσης και την προστασία της κοινωνικής συνοχής.
Φίλες και φίλοι,
Οι κοινωνικές δομές και υπηρεσίες είναι αρμοδιότητα των Δήμων. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρόλος της Περιφέρειας είναι περιθωριακός. Έχει παρατηρηθεί ότι οι φτωχότεροι Δήμοι της Αττικής και οι μικρότεροι και πιο απομακρυσμένοι της υπόλοιπης Ελλάδας, είναι ταυτόχρονα και εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα και χαρακτηρίζονται από μικρότερες διοικητικές ικανότητες υποστήριξης κοινωνικών δράσεων. Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή αυτής της πραγματικότητας παρέχοντας πόρους αλλά και τεχνογνωσία για την υποστήριξη των ασθενέστερων διοικητικά Δήμων.