Συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης για το διαλυτήριο πλοίων στη Σαλαμίνα και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 07 Απριλίου 2014 22:18

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της συζήτησης, κάνοντας κλικ εδώ

ΠΡΩΤΟΛΟΓΙΑ

Κύριε Υπουργέ, με την πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού δίδεται άδεια επέκτασης στην εταιρεία «Νέα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ», προκειμένου να κατασκευαστεί διαλυτήριο πλοίων. Αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια όμως αναμένεται να έχει πολύ αρνητικές επιδράσεις, τόσο όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο όσο και την υγεία των κατοίκων της Σαλαμίνας. Αυτό προκύπτει από την αρνητική γνωμοδότηση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που υπεβλήθη από την ενδιαφερόμενη εταιρεία.
Διαλυτήρια πλοίων τα οποία λειτουργούν χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς περιβαλλοντολογικές παραμέτρους υπάρχουν αποκλειστικά σε χώρες, οι οποίες στερούνται κάθε περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας και δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε παραδείγματα. Βέβαια, γνωρίζω και θα αναφερθώ εκτενώς στη δευτερολογία μου ότι διαλύσεις πλοίων –βέβαια πολύ μικρότερου τονάζ- γίνονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες διακρίνονται για την περιβαλλοντολογική τους ευαισθησία, αλλά αυτό γίνεται κάτω από πολύ διαφορετικές προϋποθέσεις.
Ειδικότερα, όσον αφορά την περιοχή της Σαλαμίνας, πρόκειται για μία επένδυση η οποία δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα, δεν πρόκειται να δημιουργήσει βιώσιμες και ποιοτικές θέσεις εργασίας, οι οποίες θα έχουν μία εσωτερική προστιθέμενη αξία όσον αφορά την οικονομία της περιοχής, ενώ από την άλλη μεριά μία βιώσιμη ανάπτυξη θα στόχευε κυρίως στην ανάδειξη των αρχαιολογικών τόπων του νησιού, ειδικά όταν πρόκειται σε λίγο καιρό να γιορτάσουμε τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και με δεδομένο την υποψηφιότητα της Σαλαμίνας για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021.
Δεδομένου λοιπόν ότι οι διαλύσεις πλοίων αυτές καθ' αυτές πρέπει πάντα να εξετάζονται υπό το φως των περιβαλλοντολογικών όρων, με τους οποίους γίνεται η διάλυση, θα ήθελα να σας θέσω δύο ερωτήματα. Το πρώτο αφορά αν σκοπεύετε να προβείτε στις απαιτούμενες ενέργειες, προκειμένου τα διαλυτήρια πλοίων, τα οποία έχουν σταματήσει να λειτουργούν στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1980, να υπαχθούν και να πληρούν όλους τους περιβαλλοντολογικούς όρους.
Από την άλλη μεριά, θα ήθελα να μας ενημερώσετε αν πρόκειται να προβείτε σε διακρατική συμφωνία με την Τουρκία, δεδομένου ότι μπορεί στην Ελλάδα να μην υπάρχουν διαλυτήρια πλοίων, αλλά στην άλλη πλευρά του Αιγαίου –άρα μιλάμε για την ίδια θάλασσα και ας μην κλείνουμε τα μάτια- λειτουργούν στην περιοχή της Aliaga και μάλιστα κάτω από όρους και προϋποθέσεις, οι οποίες δεν μας είναι γνωστές και πρόκειται για διαλύσεις πλοίων πολύ μεγάλου τονάζ.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ

Απ' ό,τι καταλαβαίνω παρόλο που δεν ολοκληρώσατε την τοποθέτησή σας και θα κάνετε χρήση της δευτερολογία σας, όλα συνηγορούν στο ότι δεν πρόκειται να δοθεί άδεια. Υπάρχει δηλαδή και αρνητική γνωμοδότηση του κεντρικού αρχαιολογικού συμβουλίου προς το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και αντίστοιχη αρνητική γνωμοδότηση από την Περιφέρεια Αττικής.
Από εκεί και πέρα, λοιπόν, ας δούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις, γιατί πρέπει να παραδεχθούμε ότι στις παράκτιες περιοχές της Ελλάδας, όπως και στις νησιωτικές περιοχές, υπάρχουν πλήθος από πλοία, τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί και είναι ανενεργά ή ασύμφορα, είτε γιατί οι νηογνώμονες τα κρίνουν ως μη άξια να κυκλοφορούν στις θάλασσες, είτε γιατί οι εταιρείες για διαφόρους λόγους, τους οποίους όλοι φανταζόμαστε, βγάζουν αυτά τα πλοία εκτός παιχνιδιού.
Είναι, λοιπόν, ένα πραγματικό πρόβλημα, για το οποίο πρώτοι εμείς που υποστηρίζουμε ότι ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον, πρέπει να αναζητήσουμε λύση, γιατί από τη μία μεριά όλα αυτά τα ανενεργά πλοία, τα οποία μένουν δεμένα στις προκυμαίες καταλαμβάνουν ένα χώρο χρήσιμο για τα πλοία τα οποία κυκλοφορούν και από την άλλη μεριά, μοιραία, αφού κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, κάποια στιγμή βουλιάζουν και είναι μία βόμβα για το περιβάλλον, η οποία βρίσκεται στο βυθό της θάλασσας.
Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά πιστεύουμε ότι πρέπει να ρίξουμε το βάρος την ανακύκλωση και όχι στη διάλυση. Γιατί οι λαμαρίνες μετά από τη διάλυση, ναι μεν ανακυκλώνονται, αλλά υπάρχουν πολλά μέρη σε ένα πλοίο, μηχανικά ή σωστικά ή άλλα, τα οποία μεταπωλούνται. Και βέβαια πρέπει να παραδεχθούμε ότι σε καιρό ύφεσης στην παγκόσμια οικονομία παρατηρούμε ότι ο αριθμός αυτών των πλοίων, τα οποία έχουν αποσυρθεί, αυξάνει με πολύ σημαντικούς ρυθμούς. Αν λοιπόν ένα πλοίο δεν μπορεί να επισκευαστεί και να ξαναμπεί σε λειτουργία, η διάλυση οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι είναι μονόδρομος.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν πάρα πολλά πλοία τα οποία έχουν κατασχεθεί από τις λιμενικές αρχές για διαφόρους λόγους, αλλά είναι τόσο περίπλοκο το νομικό καθεστώς που δεν μπορεί να προχωρήσει ο πλειστηριασμός και αυτά τα πλοία να μπουν ξανά σε λειτουργία. Θυμίζω -για παράδειγμα- τα καράβια, τα οποία βρίσκονται και στην Καλαμάτα και στο Κερατσίνι.
Μιλήσατε για τον Κανονισμό 1257 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ακόμη δεν έχει τεθεί σε ισχύ και δεν έχει γίνει εσωτερικό Δίκαιο σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σας ρωτώ λοιπόν: Πότε σκοπεύουμε αυτόν τον Κανόνα να τον εφαρμόσουμε στο εσωτερικό μας Δίκαιο; Από εκεί και πέρα, νομίζω –και θα συμφωνήσετε μαζί μου- ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε καμία συζήτηση, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε καμία διαβούλευση αναφορικά με τα διαλυτήρια πλοίων, χωρίς να είναι ο Κανονισμός 1257 της Ευρωπαϊκής Ένωσης κομμάτι της εσωτερικής νομοθεσίας.