- Λεπτομέρειες
-
Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2022 15:50
Αριστερά και Δικαιώματα.
ή αλλιώς Dance me to the end of love
Αν σημειώνουμε στον τίτλο το εμβληματικό κομμάτι του Λέοναρντ Κοέν είναι για να υπενθυμίσουμε την
τραγική σπορά του, όπως λέει ο ίδιος, την φούγκα του θανάτου. Για να θυμίσουμε σε όλους, όλες και όλα
ότι τα δικαιώματα δεν είναι κάτι σταθερό και αναλλοίωτο, αλλά υπόκειντα,ι δυστυχώς, στην πολιτική
συγκυρία. Σήμερα είναι ορατό σε κάθε καλόγνωμο, αριστερό, οικολόγο, σοσιαλδημοκράτη, δημοκράτη,
πολίτη της χώρας ότι τα δικαιώματα, ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά, υποχωρούν ραγδαία. Η χώρα μας
πλέον σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών, αλλά και σε ρεπορτάζ έγκυρων Μέσων του εξωτερικού
λοιδορείται εξαιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης. Οι 19 γυναικοκτονίες αλλά και οι απανωτές
καταγγελίες γυναικών για σεξουαλική κακοποίηση αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση, τους
μηχανισμούς του κράτους, αλλά και από τα συστημικά Μέσα ως περίπου φυσικό και αναπόδραστο
φαινόμενο και το θύμα διαπομπεύεται. Τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας μένουν απλώς ένας κενός
λόγος και ο καθημερινός ρατσισμός σε βάρος τους αυξάνεται. Τα δικαιώματα της μειονότητας της
Θράκης είναι για την κυβέρνηση γραμμένα σε άγραφο χαρτί. Τα εργασιακά δικαιώματα συντρίβονται από
την λαίλαπα των αντεργατικών νόμων. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι,
οι νεόπτωχοι, αποστερούνται βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων τους. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε
ότι η ακραία φτώχεια θίγει τον σκληρό πυρήνα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι το Δικαίωμα σε
μία αξιοπρεπή διαβίωση. Και ο πολίτης που χάνει την πρόσβαση του στα κοινωνικά δικαιώματα μοιραία
βλέπει να αφυδατώνονται και τα ατομικά και τα πολιτικά του δικαιώματα. Η αποδυνάμωση του Ε.Σ.Υ
αλλά και η διάλυση του δημόσιου σχολείου υπονομεύουν καίρια το κράτος πρόνοιας. Η αστυνομοκρατία,
η δίωξη των δημοσιογράφων που δεν είναι αρεστοί στην κυβέρνηση, θυμίζουν όλο και περισσότερο όχι
ένα δημοκρατικό κράτος, αλλά μια πολιτεία που σταδιακά ουρμπανοποιείται. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οδεύει
προς το 3ο Συνέδριο του. Ένα συνέδριο κομβικό για την περαιτέρω πορεία του. Στη συνείδηση των
πολιτών έχει καταγραφεί ως ο κατ’ εξοχήν πολιτικός χώρος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα, όπως
απέδειξε και στα χρόνια της διακυβέρνησης, όταν, ασφαλώς, θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Είναι
όμως αδιαμφισβήτητο ότι έφερε στο δημόσιο διάλογο ζητήματα τα οποία θεωρούνταν ταμπού και με
σειρά νομοθετημάτων έδωσε ορατότητα σε πολίτες που στερούνταν θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Ενόψει του συνεδρίου μας οφείλουμε με σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις να δώσουμε φωνή σε αυτούς που
δεν έχουν. Στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, στα ΑΜΕΑ, στα μέλη της L.G.B.T.Q+ κοινότητας,
των φυλακισμένων, στην μειονότητα της Θράκης, στις γυναίκες, στους ΡΟΜΑ, να δηλώσουμε με
σαφήνεια τις προθέσεις μας για την δημόσια υγεία και δημόσια παιδεία, να καταργήσουμε κάθε
αντεργατικό νόμο, να διώξουμε την αστυνομία από τα ΑΕΙ, να ξεκινήσουμε τον πραγματικό
εκδημοκρατισμό κυρίαρχων δομών του κράτους, όπως π.χ. της Αστυνομίας, να προχωρήσουμε
θαρραλέα στον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία. Να θυμηθούμε ότι η μεγάλη μας άνοδος
ξεκίνησε και με την σύνδεση μας με τα κοινωνικά κινήματα εκείνα που ζητούσαν ζωή και αξιοπρέπεια.
Να επαναβεβαιώσουμε ότι τα δικαιώματα είναι ταυτοτικό στοιχείο της δικής μας Αριστεράς. Να
καταθέσουμε μια συγκεκριμένη πρόταση για την στεγαστική πολιτική. Γιατί σήμερα ένας εργαζόμενος
αυτής της χώρας πρέπει να δώσει πάνω από το μισό μηνιαίο εισόδημα του για στέγαση. Είναι λοιπόν
καθήκον μας να απευθυνθούμε με ανοιχτή καρδιά στους πολίτες για όλα αυτά τα θέματα. Γιατί η
ενασχόληση με τα δικαιώματα δεν μπορεί να θεωρείται μια εξεζητημένη ενασχόληση κάποιων περίεργων
στο Κόμμα, ούτε να αποτιμάται με στυγνή ψηφοθηρική λογική, αλλά βιωμένη, ματωμένη πραγματικότητα
της δικιάς μας Αριστεράς, κτήμα και βασική συνιστώσα των συζητήσεων κάθε ΟΜ στον προσυνεδριακό
διάλογο.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μετά το καλοκαίρι του 2019 και τη διαδικασία της διεύρυνσης, ελέω και
της πανδημίας η οποία μας αποστέρησε από τη δυνατότητα της συχνής παρουσίας και κομματικής
συζήτησης στις Οργανώσεις, οι πλείστοι έχουν παραμείνει με την ιδεολογική και πολιτική συγκρότησή
των χώρων από τους οποίους προέρχονται και πόρρω απέχουμε από την πολιτική όσμωση,
τουλάχιστον στα θέματα τα οποία αποτελούν παρακαταθήκη και δεν επιδέχονται αστερίσκους και
υποσημειώσεις για όποιον αναγνωρίζει τον εαυτό στο χώρο της Αριστεράς. Οφείλουμε να αναδείξουμε
με δύναμη αυτά τα ζητήματα κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου και να τα υπερασπίσουμε
στο Συνέδριο. Να μην διστάσουμε να συγκρουστούμε με κατεστημένες αντιλήψεις, να δηλώσουμε τον
ανειρήνευτο αγώνα μας απέναντι στον φασισμό, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, την πατριδοκαπηλεία, , την
μιλιταρολαγνεία, όσο αντιδημοφιλή και αν τα θεωρούν κάποιοι, ακόμη και μέσα στο Κόμμα.
Ενημέρωση 
