Χωρίς γονείς, συγγενείς ή γνωστούς, είχαν βρεθεί στο δουλεμπορικό πλοίο «Baris» 26 παιδιά μεταξύ των επιβαινόντων. Την Τρίτη 2α Δεκεμβρίου 2014 αναχώρησαν από την Ιεράπετρα για Πειραιά, ώστε με την άφιξή τους να μεταφερθούν στο Κέντρο Φύλαξης Ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα. Αμέσως έσπευσαν φίλοι να με ενημερώσουν, καθώς βρισκόμουν σε κοινοβουλευτική αποστολή στο εξωτερικό, κι αυτό γιατί λίγους μόνο μήνες πριν, ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο δράσης του ως Συνήγορος του Παιδιού, είχε πραγματοποιήσει αυτοψία στο Κέντρο Κράτησης Αμυγδαλέζας και το πόρισμά του, αυτό που φανταζόμαστε: κόλαφος.
Συγκεκριμένα, ο ΣτΠ είχε διαπιστώσει ότι ασυνόδευτοι ανήλικοι κρατούνται σε πτέρυγα μαζί με ενήλικους, είτε επειδή είναι καταγεγραμμένοι ως ενήλικες, είτε διότι, αν και έχουν καταγραφεί ως ανήλικοι, δεν επαρκεί ο αντίστοιχος χώρος για ανηλίκους, κατά παράβαση, φυσικά, των Διεθνών Συμβάσεων.
Ο ΣτΠ επίσης τόνιζε ότι γενικότερα οι συνθήκες κράτησης του Κέντρου δεν αντιστοιχούν στην ολοκληρωμένη φροντίδα, που το διάστημα κράτησης σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό κρατουμένων θα απαιτούσε. Επιπροσθέτως, σύστησε στην Πολιτεία να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά, είτε χωρισμένα από την οικογένειά τους είτε μαζί με την οικογένειά τους, τα οποία εισέρχονται στη χώρα με μη κανονικό τρόπο, δεν μπορεί να κρατούνται ούτε να παραμένουν υπό κράτηση παρά μόνον σε πολύ εξαιρετικές περιστάσεις και για το μικρότερο απαραίτητο χρονικό διάστημα, όπως επίσης και να δημιουργήσει νέες δομές υποδοχής και να αυξήσει τον αριθμό των χώρων στις ήδη υφιστάμενες υποδομές, εξασφαλίζοντας παράλληλα επαρκείς συνθήκες σε αυτές. Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά των πάρα πολλών ελλείψεων, απαράδεκτων πρακτικών και κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων του παιδιού που παρατηρήθηκαν.
Προχώρησα αμέσως σε κατάθεση ερώτησης στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου την 3η Δεκεμβρίου, με βάση όλα τα παραπάνω, προς τον αρμόδιο Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, κ. Κικίλια, κοινώς τον συνήθη απόντα από τη διαδικασία συζήτησης επίκαιρων ερωτήσεών μου σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο κ. Κικίλιας λοιπόν, σε ένα μπαράζ απαντήσεων που απέστειλε την 29η Δεκέμβρη (ναι, σωστά καταλάβατε, την ημέρα της διεξαγωγής της 3ης ψηφοφορίας για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ακριβώς πριν διαλυθεί η Βουλή), περιέλαβε και την ερώτησή μου για τα ασυνόδευτα παιδιά της Αμυγδαλέζας. Η απάντησή του; Μια ακατάσχετη φλυαρία τεσσάρων σελίδων, ευχολόγιο και συνεχείς αναφορές στις προσπάθειες που έχει προβεί για την τήρηση όλων των προβλεπόμενων, του σεβασμού της παιδικής ηλικίας, των δικαιωμάτων και των αναγκών της κλπ. Τέσσερις σελίδες γεμάτες λέξεις, αλλά κενές περιεχομένου και ουσίας. Κι αυτό γιατί σήμερα, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, διαβιβάζοντας επιστολή της Αντιδημάρχου για το Παιδί, κας Μαρίας Ηλιοπούλου κατόπιν της πρόσφατης επίσκεψής της στο Κέντρο, ενημέρωνε πως «οι ελλείψεις σε βασικά είδη υγιεινής και ένδυσης είναι τεράστιες, καθιστώντας πολύ δύσκολες τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, ενώ η έλλειψη δραστηριοτήτων δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση».
Τέσσερις σελίδες αφιέρωσε ο κ. Κικίλιας στην απάντησή του για να αναφέρει όλες του τις ειλικρινείς προσπάθειες και ευχές για νομοθετικές πρωτοβουλίες, ανεύρεση και επέκταση κατάλληλων δομών φιλοξενίας κ.ά., τη στιγμή που λείπουν ακόμη και τα ρούχα για τα παιδιά αυτά.
«Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προστασία και τη φροντίδα που απαιτούνται για την καλή διαβίωσή τους», λέει το άρθρο 24 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, αλλά δυστυχώς, ο κ. Κικίλιας δε μας τίμησε με τη φυσική παρουσία του στη βουλή για να προσδιορίσουμε επακριβώς τι εστί «καλή διαβίωση» και πώς αυτή μεταφράζεται στη χώρα μας.
Ελλάδα και ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος παρίας εναντίον κράτους δικαίου, σημειώσατε 1.
