H πρόταση που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιλαμβάνει δύο κύρια μέρη το πρώτο αφορά τεχνικά ζητήματα όπως την λειτουργικότητα και διασύνδεση του σιδηροδρομικού δικτύου εντός ΕΕ, την ασφάλεια στο δίκτυο και τη σύσταση ενός πανευρωπαϊκού οργανισμού σιδηροδρόμων (ERA), το δε δεύτερο αφορά κυρίως πολιτικά ζητήματα, όπως το άνοιγμα της αγοράς και στην ουσία προτείνει πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, αλλά διαχωρίζει την υποδομή από την εκμετάλλευση και επιδιώκει υποχρεωτική διαγωνιστική διαδικασία για υπηρεσίες δημόσιας υπηρεσίας (π.χ. Γραμμές σε προβληματικές και απομακρυσμένες περιοχές) και για το τροχαίο υλικό.
Γίνεται μία σαφής προσπάθεια να συντονιστεί η ΕΕ για το σιδηροδρομικό της δίκτυο. Η συμμετοχή των κρατών-μελών περιορίζεται και με τη σύσταση του νέου οργανισμού μπαίνουν ενιαίοι όροι ανάπτυξης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι μεταφορές με τον σιδηρόδρομο στην ΕΕ υπολείπονται κατά πολύ των δυνατοτήτων του και εξαιτίας του πολυκερματισμού των πολιτικών των κρατών μελών. Για παράδειγμα η χώρα μας είναι εξαιρετικά πίσω στο ζήτημα της ανάπτυξης των σιδηροδρομικών δικτύων. Η εγκατάλειψη των τρένων υπήρξε μια συνειδητή επιλογή των προηγούμενων πολιτικών σχεδιασμών στέρησε τη χώρα από πολύτιμες υποδομές, θέσεις εργασίας αλλά και διαφορετική οπτική οικονομικής ανάπτυξης.
Με την παρούσα πρόταση συντελείται ένα επιπλέον βήμα οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ. Ενισχύεται η διαφάνεια, η ενδοεπικοινωνία, ο συντονισμός αλλά και βάζει τέλος στο ζήτημα αν η ίδια υποδομή (αυτή καθεαυτή) των δικτύων είναι προς πώληση.
Σε μια περίοδο κρίσης όπως σήμερα δίνεται η ευκαιρία στη χώρα να αναπτύξει νέες πτυχές της οικονομίας της. Είναι φανερό ότι και μόνο η ανάπτυξη των σιδηροδρομικών δικτύων σε περιοχές όπως η Δυτική Ελλάδα που δεν υπάρχουν, είναι έργο στρατηγικής επένδυσης που αλλάζει ολόκληρη τη χώρα και τη συνδέει με όλη την Ευρώπη.
Ο σιδηρόδρομος ένα μέσο κατεξοχήν οικολογικό και αναπτυξιακό μπορεί να γίνει νέος μοχλός υγιούς επιχειρηματικότητας που μπορεί να αφορά πέρα από την προσφορά των συγκεκριμένων υπηρεσιών αλλά και τουρισμό, πρωτογενή τομέα, βαριά βιομηχανία, νέες θέσεις εργασίας, σπάσιμο της απομόνωσης και νέα κοινωνικότητα.
Υπάρχουν βέβαια οι ενστάσεις στο ζήτημα της συμμετοχής των κρατών μελών όπου γίνεται σαφές ότι υποσκελίζονται από το πανευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως αυτός ο κατακερματισμός είναι αυτός που οδήγησε στην μη πλήρη ανάπτυξη των δικτύων. Έχουμε μια ενιαία αγορά όπου στο θέμα των μεταφορών έχουμε τεράστιες διαφορές ακόμα και εντός της ευρωζώνης. Στη χώρα μας π.χ ακόμη παλεύουμε για την πλήρη ηλεκτροδότηση του σιδηροδρομικού δικτύου ή να μην έχουν πλήρη διασύνδεση με σιδηροδρομικό δίκτυο σημαντικά λιμάνια της χώρας.
Η θέσπιση υποχρεωτικών διαγωνισμών σε όλα, από τις υπηρεσίες μέχρι τα υλικά ενισχύει την διαφάνεια, την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών. Ο φόβος ότι η χώρα επιβαρύνεται με νέα κονδύλια για την συντήρηση και την ανάπτυξη των δικτύων είναι προσχηματικός. Είναι η νεοφιλελεύθερη άποψη ότι τα πάντα είναι προς πώληση. Προσπαθεί να θέσει υπογείως την άποψη ότι η υποδομή είναι περιουσία προς πώληση, πράγμα βέβαια που με σαφήνεια αντιστρατεύεται η παρούσα πρόταση. Αν ο κατακερματισμός οδήγησε σε στασιμότητα τους σιδηρόδρομους στην Ευρώπη, με την χώρα μας να είναι από εκείνες που συστηματικά τους απαξίωναν, η πώληση των υποδομών θα δώσει τη χαριστική βολή σε μια σημαντική ευκαιρία ανάπτυξης με οικολογικό πρόσημο.
Κλείνοντας θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε δύο σημεία:
1. Αναφορικά με τη διαθεσιμότητα τροχαίου υλικού, και χωρίς να μπω στην ουσία γιατί και σε αυτό θα είχα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις και να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου, θεωρώ ότι είναι ανέφικτο να εφαρμοστεί από μία χώρα σαν την Ελλάδα με δημοσιονομικά προβλήματα, η οποία οφείλει να τηρήσει προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και περιστολής των δημοσίων δαπανών.
2. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στην ΕΕ υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας κρατών (στο σύνολό τους επτά) που έχουν σιδηροδρομικά δίκτυα απολύτως συμβατά, τόσο στον σχεδιασμό, όσο και στην κατασκευή και την λειτουργία. Πρέπει πολύ προσεκτικά να εξετάσουμε τι απαιτεί η εναρμόνιση μαζί τους και πως αυτή μπορεί να γίνει προς όφελος των επιβατών και με το μικρότερο κόστος.
Στην οικονομική κρίση μοναδική απάντηση είναι η μεγέθυνση και ανάπτυξη. Η επανεκίνηση της οικονομίας θα επιτευχθεί μέσω ενός μείγματος μέτρων που θα δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον για στρατηγικές επενδύσεις με ποσοτική και ποιοτική συμβολή τόσο στην εισροή πραγματικών κεφαλαίων όσο και στη δημιουργία εξειδικευμένων θέσεων εργασίας, με γνώμονα πάντα το δημόσιο συμφέρον και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Το νομοθέτημα που συζητάμε σήμερα είναι ένα πλαίσιο δράσης και σαν τέτοιο πρέπει να κριθεί στις επιμέρους λεπτομέρειές του. Το θετικό ή το αρνητικό πρόσημό θα το λάβει στην εφαρμογή του και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους και αυτοί που θα κληθούν να το εφαρμόσουν και αυτοί που θα παρακολουθούν την εφαρμογή του προκειμένου να αποφευχθούν καταχρήσεις και στρεβλώσεις.
Με την επέκταση του θεσμικού πλαισίου, την δημιουργία υπηρεσίας μιας στάσης για αδειοδοτικά θέματα στο πλάισιο της κεντρικής διοίκησης διευκολύνονται οι επενδύσεις που αναδιαμορφώνουν την θέση της χώρας στον οικονομικό χάρτη της περιοχής μας.
Με το παρόν θεσμοθετούνται τα ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης στρατηγικών επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ), ένα νέο ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τη χωροθέτηση των ιδιωτικών ακινήτων. Με αυτά θα υπάρχει η δυνατότητα έκδοσης προεδρικών διαταγμάτων για τον χωροταξικό προσδιορισμό, την επενδυτική ταυτότητα, τη χρήση γης, τη χωροθέτηση και την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας για τις στρατηγικές επενδύσεις. Έτσι θα μπορεί να διασφαλίζεται η προστασία του περιβάλλοντος, η αειφορία, η προστασία των αρχαιολογικών χώρων ή ευρημάτων καθώς και η σύνδεση των επενδύσεων με τον αστικό και τον κοινωνικό ιστό.
Παράλληλα με την ενίσχυση των επιχειρήσεων στον τομέα των Ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αναπτύσεται μία οικολογική μορφή παραγωγής ενέργειας, με τα προφανή πλεονεκτήματα χρήσης φυσικών πόρων.
Δίνονται κρατικές ενισχύσεις, έτσι ώστε να ενιχύεται η ρευστότητα των επιχειρήσεων, θεσμοθετούνται ευέλικτες διαδικασίες ούτως ώστε να ενοποιούνται διαχειριστικά οι ιδιωτικές επενδύσεις με τις στρατηγικές (fast track), αλλά και εισάγονται μία σειρά από νέα εργαλεία, όπως οι εταιρείες ειδικού σκοπού (SPV) και ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης στρατηγικών επενδύσεων.
Το σχέδιο νόμου προβλέπει, μεταξύ άλλων, 100% προκαταβολή στις επιδοτήσεις εταιρειών αν αυτές έχουν ισόποση εγγυητική επιστολή, εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι προσεχτική ανάγνωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται για εγγυητική επιστολή, αλλά για κάποια αόριστη εγγύηση και καλό θα ήταν να υπάρχει πρόβλεψη για έλεγχο της αξιοποίησής της, επιπλέον κίνητρα, εμπροσθοβαρείς φοροαπαλλαγές και δικλείδες διαφάνειας.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο που αναφέρεται στις αλλαγές του επενδυτικού νόμου οι οποίες αφορούν κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με σκοπό να ενισχυθεί η ευελιξία της χρηματοδότησης αλλά και της ρευστότητά τους.
Με το παρόν νομοσχέδιο όχι μόνο διατηρούνται υπάρχουσες θέσεις εργασίας αλλά δημιουργούνται και νέες συντελώντας ευεργετικά στην κοινωνική ζωή.
Η τόνωση της αγοράς με την διευκόλυνση της ρευστότητας αναμένεται να δώσει πνοή σε νέες επιχειρίσεις, ενισχύοντας ακόμη τη νεανική επιχειρηματικότητα, τις νέες τεχνολογίες, την έρευνα την καινοτομία, τους απασχολούμενους στον τουρισμό και σε ειδικούς του κλάδους ,όπως αυτός του τουρισμού της υγείας ή τον συνεδριακό τουρισμό, κτλ. Να μην ξεχνάμε ακόμη ότι οι ευέλικτες διοικητικές διαδικασίες αδειοδότησης, με την Υπηρεσία μιας στάσης, θα συμβάλλει θετικά τόσο στην αναπτυξιακή δραστηριότητα όσο και στη βελτίωση της σχέσης κράτους πολίτη.
Η σύσταση αυτής της οργανικής μονάδας με εξειδικευμένο πολιτικό προσωπικό από το ήδη υπάρχον μέσα στο δημόσιο, αποτελεί τομή αξιόπιστης λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης όσο και παραγωγικής ενσωμάτωσης ανθρώπινου δυναμικού που πιθανόν δεν αξιοποιούνταν προηγουμένα.
Τέλος περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο σειρά διατάξεων για το θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας υδατοδρομίων.
Είναι βέβαια γνωστό ότι προσπάθεια για ίδρυση υδατοδρομίων έγινε και παλαιότερα άλλα είχε άδοξο τέλος. Ευελπιστούμε ότι σήμερα η κρίση είναι μία ευκαιρία να αποδειχτεί η αναγκαιότητα της ίδρυσης και ένταξής τους στο κύριο μεταφορικό ιστό των παράκτιων , παραλίμνιων και απομακρυσμένων περιοχών.
Το σαφές πλαίσιο που ορίζει ο νόμος έιναι φανερό ότι μπορεί να εντάξει δυναμικά στην αναπτυξιακή ώθηση της χώρας, περιοχές που μέχρι τώρα είχαν προβληματικό τρόπο επικοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία κ συνακόλουθα για την εθνική. Τομείς όπως ο τουρισμός ,η παραδοσιακή γεωργία κ κτηνοτροφία που ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι λόγω έλλειψης κινήτρων αλλά και πόρων θα δημιουργίσουν επιπλέον θέσεις εργασίας αλλά και δυναμικές στρατηγικών επενδύσεων πχ σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε νέες πιστοποιήσεις παραδοσιακών προϊόντων , νέων δυναμικών μορφών ιχθυοκαλλιέργειας κλπ.
Ωστόσο θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο που συνοδεύει την θέσπιση της «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.», είναι αρκετά χαλαρό σε βαθμό που να μην εξασφαλίζεται η αειφόρος ανάπτυξη. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το εν λόγω άρθρο «ο αναπτυξιακός χαρακτήρας των πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης εξειδικεύεται σε νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως η προτεινόμενη, η οποία, στηριζόμενη στις επιταγές του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 106 παρ. 1, επιδιώκει να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο το κοινωνικό σύνολο λαμβάνοντας μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου και σεβόμενη παράλληλα κάθε άλλη συνταγματική πρόβλεψη, καθώς και το κοινοτικό κεκτημένο».
Το Σύνταγμα της Ελλάδας, στο άρθρο 24, υπογραμμίζει με έμφαση την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης θέτοντας ως βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής τον χωροταξικό σχεδιασμό, και με γνώμονα την κατοχύρωση της παραγωγικής και κοινωνικής συνοχής καθώς και την προσέλκυση βιώσιμων επενδύσεων. Και επειδή τα άρθρα του Συντάγματος δεν ιεραρχούνται ούτε αλληλοσυγκρούονται, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και είναι ισότιμα και ισάξια, η Δημοκρατική Αριστερά κατέθεσε σχετική τροπολογία, ούτως ώστε η λειτουργία της προαναφερθείσας εταιρείας να διέπεται από τις αντίστοιχες ισχύουσες διατάξεις και με σεβασμό στον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της χώρας.
Ο ρόλος των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, ως καθοριστικός παράγοντας μεγέθυνσης και ανάπτυξης έχει αναλυθεί πολλάκις. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει εκ νέου αναφορά στην ανάγκη ύπαρξης αυτών, αφού στην ουσία η άποψη αυτή αποτελεί κοινό τόπο.
Η κατασκευή και η λειτουργία του Διαδριατικού αγωγού αποτελεί μία τέτοια περίπτωση, την οποία οφείλουμε να προωθήσουμε. Τα οφέλη που θα προκύψουν για την χώρα μας έχουν τόσο οικονομικά όσο και γεωπολιτικά χαρακτηριστικά.
Συγκεκριμένα, η κατασκευή του αγωγού θα δημιουργήσει έες θέσεις εργασίας σε μία περιοχή με έντονο το στοιχείο της ανεργίας. Όπως ισχύει και για κάθε ανάλογο έργο, θα υπάρξουν θετικές εξωτερικότητες, καθώς ενισχύεται η συνεργασία με τοπικές επιχειρήσεις.
Οι εξωτερικότητες είναι ακόμα μεγαλύτερες αν συνυπολογίσουμε την επιθυμία της Ελληνικής πλευράς για τόνωση της ενεργειακής αγοράς. Η δημιουργία του αγωγού θα δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα και την αύξηση της εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα σαν έναν αξιόλογο γεωγραφικό χώρο για αξιοποίηση παρόμοιων επενδύσεων και σαν ένα αξιόπιστο επενδυτικό εταίρο. Ειδικότερα, δε, στο πεδίο της γεωπολιτικής, η χώρα μας θα αποκτήσει έναν σημαντικό ρόλο ως ενεργειακός κόμβος και άξονας. Η ελληνική διαδρομή θα ενισχύσει τον στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας στην ασφάλεια του εφοδιασμού της Ευρώπης και η υλοποίησή της θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή, επενδυτικής δαπάνης 1,5 δισεκ. ευρώ.
Επιπροσθέτως, θα υπάρξουν σημαντικά δημοσιονομικά οφέλη από τα τέλη μεταφοράς φυσικού αερίου, ενώ η εκμετάλλευση του αγωγού συνεπάγεται φθηνότερη προμήθεια φυσικού αερίου.
Επίσης, θα πρέπει να τονιστεί ότι το μεγαλύτερο μερίδιο χρηματοδότησης του έργου το αναλαμβάνει η κατασκευάστρια εταιρεία. Το ανωτέρω αποτελεί συνέπεια του ανταγωνισμού μεταξύ των κατασκευαστριών εταιρειών αγωγών. Συγκεκριμένα, η διαχειρίστρια εταιρεία του αγωγού Nabucco West, προσέφερε το 50% του κεφαλαίου της για την κατασκευή του αντίστοιχου έργου, αναγκάζοντας την TAP να πράξει αναλόγως.
Ο αγωγός έχει ιδιαίτερη σημασία και για το σύνολο της ΕΕ, αφού θα συντελέσει στην απεξάρτηση ενεργειακής προμήθειας από Ρωσικές πηγές, οι οποίες ανέρχονται στο ¼ του συνόλου. Η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του Αζερμπαϊτζάν θα αποτελέσει μία εναλλακτική που επιπλέον θα μειώσει και τα κόστη προμήθειας.
Ο ΤΑΡ είναι ο λεγόμενος Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου, μήκους 520 χλμ., με προοπτική να αυξηθεί στα 570χλμ. Θα ξεκινά την πορεία του από την Κομοτηνή, διασχίζοντας την Αλβανία και μέσω της Αδριατικής θα φθάνει στο Brindisi της Ιταλίας. Είναι σχεδιασμένος να επεκτείνει τη δυνατότητα μεταφοράς αερίου από 10 σε 20 δισεκ. κυβικά μέτρα ετησίως, ενώ υπολογίζεται ότι θα τεθεί σε λειτουργία το 2017.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να κάνουμε μια άτυπη ιστορική αναδρομή για να εξετάσουμε τις αιτίες της τελικής εκβάσεως για την πορεία του αγωγού και μερικά προβλήματα που ίσως ανακύψουν στο μέλλον.
Η κοινοπραξία Shaz Deniz η οποία εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κασπία θάλασσα, είχε την δυνατότητα επιλογής μεταξύ τεσσάρων εναλλακτικών. Την διασύνδεση Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας, την TAP, την South-East Europe Pipeline και την διασύνδεση Nabucco. Να σημειωθεί ότι οι δύο τελευταίες δεν διέρχονται από το Ελληνικό έδαφος. Η προαναφερθείσα κοινοπραξία απέρριψε την πρώτη διασύνδεση και εστίασε στην δεύτερη. Επί της ουσίας στοχεύει στην μεταφορά φυσικού αερίου από την Κασπία στην Ιταλία και κατ'επέκταση στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Παράλληλα, σχετικά με την βόρεια διαδρομή η Shaz Deniz εξετάζει τις επιλογές μεταξύ Nabucco και South-East Europe Pipeline, με την δεύτερη να προτιμάται και από την BP, που συγχρηματοδότησε το έργο. Η τελική απόφαση αναμένεται στα μέσα του ερχόμενου καλοκαιριού.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με δηλώσεις του εκπροσώπου της ΒΡ, κ. Odone, θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολο αν η κοινοπραξία Shaz Deniz μπορεί να εξυπηρετεί παράλληλα και τους 2 αγωγούς. Αναγκαστικά θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ Νότιας διαδρομής, ήτοι Ιταλίας, ή βόρειας, δηλαδή μέσω Αυστρίας.
Στο δεύτερο σενάριο, η Ελλάδα τίθεται εκτός της διαδρομής του φυσικού αερίου. Φυσικά θα πρέπει να συνυπολογιστεί το γεγονός πως η Τουρκία, από την οποία περνούν όλοι οι προαναφερθέντες αγωγοί, δεν φαίνεται πρόθυμη να υποστηρίξει την διασύνδεση Nabucco. Πέρα από τις όποιες δηλώσεις της κοινοπραξίας σχετικά με οριστική επιλογή αναφορικά με την χρήση του αγωγού TAP, θα πρέπει να υπάρξει και αντίστοιχη έγγραφη δέσμευση.
Θα θίξω ορισμένα σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, αφού θυμήσω ότι η σημερινή συζήτηση ουσιαστικά αφορά στην κατ΄αρχήν συμφωνία της Βουλής προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στις διαπραγματεύσεις για την υλοποίηση της συμφωνίας, άρα εκ προοιμίου, πολλά σημεία είναι ρευστά.
Στο άρθρο 7 της παρούσας συμφωνίας μεταξύ των τριών ενδιαφερόμενων χωρών, υπάρχει δέσμευση για μη διακοπή του έργου χωρίς την ύπαρξη συγκατάθεσης όλων των συμβαλλομένων μερών. Η διάταξη αυτή είναι ιδιαίτερα δεσμευτική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εύλογη. Θα πρέπει όμως να συνοδεύεται και από αντίστοιχη δέσμευση του Επενδυτή του έργου.
Δυστυχώς ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνω στο άρθρο 5, το οποίο είναι απίστευτα κακομεταφρασμένο σε σημείο που κάποιος αδυνατεί να βγάλει νόημα και πρέπει να ανατρέξει στο αγγλικό κείμενο. Και, κύριε Υπουργέ δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά. Πολλάκις έχουν φτάσει στην Επιτροπή μας συμβάσεις για επικύρωση, οι οποίες είναι πολύ πρόχειρα μεταφρασμένες με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγχύσεις και παρερμηνείες. Το ότι το επίσημο κείμενο είναι αυτό της γλώσσας στην οποία υπογράφεται η Σύμβαση δεν εξηγεί επαρκώς και δεν δικαιολογεί την προχειρότητα με την οποία μεταφέρεται στην γλώσσα μας και που θα αποτελέσει επίσημο έγγραφο του κράτους.
Σχετικά με τα δημοσιονομικά οφέλη της συνεργασίας, όπως αναφέρεται στην συμφωνία, στο άρθρο 5, τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν ήδη υπογράψει ή πρόκειται να υπογράψουν συμφωνία με τον Επενδυτή αναφορικά με το φορολογικό καθεστώς του τελευταίου. Θα πρέπει να έχουμε μια ενημέρωση από τον αρμόδιο Υπουργό, σε σχέση με το αν έχει υπογραφεί η συμφωνία, αν όχι πότε προβλέπεται η υπογραφή της και φυσικά ποιοι είναι ή ΘΑ είναι οι όροι. Να σημειωθεί επίσης ότι, στο ίδιο άρθρο, στην Ελληνική μετάφραση έχει αφαιρεθεί από το αρχικό κείμενο ο όρος «προβλέψεις» για το φορολογικό καθεστώς, αλλοιώνοντας το νόημα του κειμένου. Επίσης στο γλωσσάρι αναλύονται όροι που δεν υπάρχουν στο κείμενο της συμφωνίας, που ευλόγως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν και άλλοι όροι ή προβλέψεις στο αρχικό κείμενο που αργότερα αφαιρέθηκαν.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ζήτημα το οποίο ενδέχεται να προκύψει ως συνέπεια της λειτουργίας του αγωγού. Προσφάτως, το Αλβανικό Κοινοβούλιο απέρριψε πρόταση σχετική με την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Χωρίς να εισέλθω στους λόγους αυτής της απόρριψης θα πρέπει να τονίσω ότι η κατασκευή και λειτουργία του διαδριατικού αγωγού αποτελεί μοναδική ευκαιρία, ώστε η Ελληνική πλευρά να ασκήσει πιέσεις προς την Αλβανική για την ουσιαστική επίλυση του ζητήματος της ΑΟΖ.
Κατόπιν αυτών των παρατηρήσεων, οι οποίες ενώ φαίνονται τεχνικής φύσης δύνανται να αποβούν ουσίας, η Δημοκρατική Αριστερά ζητά απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσε και διόρθωση του κειμένου, εκφράζει επιφυλάξεις και κάνει χρήση του δικαιώματός της να τοποθετηθεί στην Ολομέλεια.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Κορυδαλλού, κ. Κασιμάτη, όπως και τον Εντεταλμένο Σύμβουλό για Θέματα Παιδείας και πρόεδρο του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών, κ. Μακρυνό, για την θαυμάσια αυτή πρωτοβουλία η οποία άπτεται του σκληρού πυρήνα της Δημοκρατίας και του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ας ξεκινήσουμε ξεκαθαρίζοντας μια σύγχυση που είναι προφανής ήδη από το 2010 και η οποία δεν είναι καθόλου αθώα: αυτή που ισχυρίζεται ότι άλλο πράγμα "ιθαγένεια" και άλλο "υπηκοότητας". Ότι υπάρχουν διαφορές. "η ιθαγένεια δεν δίνεται, την έχεις" ενώ "η υπηκοότητα μπορεί να δοθεί".
Η ιθαγένεια και η υπηκόοτητα είναι το ίδιο πράγμα. Και οι δύο δηλούν τη σχέση του ανθρώπου με το κράτος στο λαό του οποίου αυτός ανήκει, είναι δηλαδή πολίτης. Υπηκοότητα λέγαμε πιο παλιά όταν, επί βασιλείας, χρησιμοποιούσαμε τον όρο "υπήκοος" και όχι "πολίτης". Στη νομική και διοικητική γλώσσα της Ελλάδας, το "ιθαγένεια" καλύπτει αυτήν τη σχέση: το να είναι κάποιος πολίτης ενός κράτους. Την ιθαγένεια την αποκτάς, όπως την υπηκοότητα, με τη γέννηση, με δήλωση, με πολιτογράφηση κλπ. Ακόμη πιο απλά: αν ένας αλλοδαπός πολιτογραφηθεί θα αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, δηλαδή την ελληνική υπηκοότητα.»
Κάθε χώρα είναι πολύ διστακτική να παραχωρήσει την ιδιότητα του πολίτη στον «ξένο». Θυμίζω το άρθρο του Γεώργιου Βλάχου, τον Ιούλιο του 1928, το οποίο αναφερόταν στους πρόσφυγες του 1922. Σε αυτό έλεγε: «Δεν τους θέλομεν ούτε ως ψηφοφόρους, ούτε ως εκλογείς, ούτε ως εκλέξιμους, ούτε ως πολίτας δικαιουμένους να κυβερνούν την Ελλάδα»
Όποτε διευρύνεται η πολιτική κοινότητα (δικαίωμα ψήφου σε Εβραίους, γυναίκες κλπ), υπάρχουν μερίδες που αντιδρούν στο άνοιγμα αυτό. Απλά το πρόσωπο του Άλλου αλλάζει κατά περίσταση και ιστορική συγκυρία
Συχνά η έννοια του μετανάστη και των δικαιωμάτων του συγχέεται με αυτή του πρόσφυγα και της χορήγησης ασύλου, η οποία είναι συμβατική υποχρέωση μίας χώρας όπως αυτή ορίζεται από τις Διεθνείς Συνθήκες, Συμβάσεις κλπ
Κάθε χώρα έχει ακολουθήσει διαφορετική πολιτική απόδοσης ιθαγένειας
Μεγάλη Βρετανία: χορηγεί σε διαφορετικά στάδια και διαφορετικές περιπτώσεις τα κριτήρια των οποίων δεν είναι ούτε σταθερά ούτε απολύτως σαφή διαφορετικά επίπεδα ιθαγένειας και διαφοροποιεί την πολιτική της και ανάλογα με τη σχέση που έχουν οι αιτούντες με την Βρετανική Κοινοπολιτεία.
Γαλλία: μέχρι πρότινος η Γαλλία ήταν η χώρα που ακολουθούσε αυτό που ονομάζω επιδοματική μεταναστευτική πολιτική. Χορηγούσε την ιθαγένεια ως στοιχείο ένταξης και κοινωνικής ενσωμάτωσης και παρέχοντας επιδόματα ουσιαστικά τους απομόνωνε κοινωνικά στοιβάζοντάς τους στα προάστεια. Αποτέλεσμα; Τα γεγονότα του Νοέμβρη του 2005
Ενδιαφέρον ιδιαίτερο παρουσιάζει η Γερμανία, μία χώρα που στήριζε την χορήγηση ιθαγένειας στο δίκαιο του αίματος, όπως και η Ελλάδα και η τροποποίηση του νόμου το 1999.
Από 1.1.2000 παιδιά αλλοδαπών που γεννιούνται στη Γερμανία, με βάση το δίκαιο του εδάφους, λαμβάνουν υπό προϋποθέσεις τη γερμανική υπηκοότητα και εγγράφονται στα ληξιαρχεία. Οι προϋποθέσεις είναι: α) ο ένας γονιός να ζει ήδη οκτώ χρόνια στη χώρα (από 15 που ίσχυε πριν το 1999) και β) να έχει άδεια παραμονής. Στην περίπτωση που το τέκνο διαθέτει και δεύτερη υπηκοότητα, αυτή των γονέων, τη διατηρεί μέχρι τα 18 έτη και κατόπιν, εντός πενταετίας, έως το 23ο έτος του, οφείλει να αποφασίσει αν θα κρατήσει μόνο τη γερμανική αποποιούμενο την άλλη (άρθρο 29 παρ. 3), υποβάλλοντας σχετική αίτηση στις αρμόδιες αρχές. Σύμφωνα με το άρθρο 40β του γερμανικού Κώδικα Ιθαγένειας, σε παιδιά ηλικίας ως 10 ετών που γεννήθηκαν πριν από την 1.1.2000, παραχωρείται ειδική προθεσμία ενός χρόνου, μέχρι 31.12.2000 προκειμένου να πολιτογραφηθούν.
Η γερμανική περίπτωση δεν προϋποθέτει τη νομιμότητα και των δύο γονέων, δεν περιλαμβάνει την εξαντλητική περιπτωσιολογία του δικού μας άρθρου 5α του Κώδικα και τους όρους ποινικών κωλυμάτων, δεν περιέχει φαιδρές ρυθμίσεις περί συστατικών επιστολών, αλλά ούτε και ακατανόητα υψηλά παράβολα. Οι ενήλικοι αλλοδαποί μπορούν να πολιτογραφηθούν εκεί μετά από οχτώ χρόνια μόνιμης και νόμιμης κατοικίας (όντως μεγαλύτερο διάστημα απ' ό,τι στην Ελλάδα), αποδεικνύοντας επαρκή γνώση της γλώσσας (να μπορούν π.χ. να στείλουν καρτποστάλ στη γερμανική γλώσσα), δηλώνοντας σεβασμό στις συνταγματικές αρχές της χώρας, έχοντας λευκό ποινικό μητρώο και ικανούς πόρους να ζήσουν την οικογένειά τους. Μπορούν όμως να λάβουν την υπηκοότητα πιο σύντομα (7 χρόνια), με πιστοποιητικό συμμετοχής τους σε σεμινάρια ενσωμάτωσης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης.
Στην αιτιολογική έκθεση του γερμανικού νόμου –πρωτοβουλίας του συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων– αναφέρεται ότι το 1998 ζούσαν στη Γερμανία 7,3 εκατ. αλλοδαποί — 30% εξ αυτών πάνω από είκοσι χρόνια. Από το 1,63 εκατ. τέκνα αλλοδαπών που γεννήθηκαν στη χώρα, τα 2/3 ήταν το 1998 ανήλικα: «Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι από τις αρχές του 1970 έχει δημιουργηθεί στη Γερμανία ένα μη αναστρέψιμο μεταναστευτικό ρεύμα ανθρώπων που εγκαταστάθηκαν εδώ, οι οποίοι ουσιαστικά είναι Γερμανοί, για τους νόμους, ωστόσο, λογίζονται ως ξένοι». Σημειώνεται ότι, ήδη από το 1988, η κυβέρνηση Κολ εξέφραζε τη θέση ότι «δεν είναι επιθυμητό ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ως μειονότητα αλλοδαπών να παραμένει γενιά προς γενιά αποκλεισμένο από την ομοσπονδιακή κοινότητα, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του γερμανού πολίτη».
Η Μεταναστευτική πολιτική, όπως και άλλα ευαίσθητα πεδία-μειονότητες/Ρομά κλπ, αποτελούν, διαχρονικά, πεδία δοκιμασίας και «εξετάσεων» για την Αριστερά.
Στην Ελλάδα η μετανάστευση μέχρι το 1989 ήταν εντελώς περιφερειακό φαινόμενο, όπως φαίνεται και από την απογραφή 1981 και τον πολύ περιορισμένο αριθμό αλλοδαπών διαμενόντων στη χώρα μας. Ήταν απόρροια, κυρίως, διακρατικών σχέσεων και συμφωνιών, και αφορούσαν πολύ συγκεκριμένες επαγγελματικές κατηγορίες. Σε αυτό το σημείο θυμίζω τις συμφωνίες της 7ετίας με Πακιστάν για εργαζόμενους στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.
Μετά το 1991 και τις αλλαγές που συνέβησαν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, η Ελλάδα βρέθηκε εντελώς ανέτοιμη κοινωνικά και νομοθετικά να υποδεχθεί τα μεταναστευτικά κύματα.
Η πρώτη νομοθετική απόπειρα να αντιμετωπιστεί η νέα πραγματικότητα είναι ο καθορισμός του καθεστώτος του «ομογενούς» και αυτό είναι μία ακόμη ελληνική μοναδικότητα παγκοσμίως. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει ανάλογη νομοθετική ρύθμιση.
Μία πρώτη πιο συγκροτημένη προσπάθεια γίνεται το 1998, με νόμο που κυρίως στοχεύει στην καταγραφή των μεταναστών. Παράλληλα βρίσκουμε διάσπαρτα άρθρα που αφορούν στη μετανάστευση διάσπαρτα σε Νόμους της εποχής όπου ο νομοθέτης αποτυπώνει την άποψη που κυριαρχούσε τότε στην ελληνική κοινωνία «Οι μετανάστες έχουν έρθει να δουλέψουν κάποια χρόνια και μετά θα φύγουν για την πατρίδα τους»
Αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στο Ν.2910/2001 για δύο λόγους:
1. Περιέχει μεταβατικές διατάξεις που προέβλεπαν τη δυνατότητα της νομιμοποίησης των ευρισκόμενων στην ελληνική επικράτεια.
2. Αναγνωρίζει το «πρόβλημα».
Ο Νόμος για την ιθαγένεια Ν 3838/2010 είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να ρυθμιστούν τα θέματα που προέκυψαν από την εγκατάσταση αλλοδαπών στη χώρα μας. Μια βασική καινοτομία του νόμου 3838/2010 και η τροποποίηση του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας αποτέλεσε η καθιέρωση ιδιαιτέρων διαδικασιών κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών, τη λεγόμενη «δεύτερη γενιά».
Τα παιδιά αυτά μπορούν να αποκτούν την ιθαγένεια είτε από τη γέννησή τους και εφόσον οι γονείς τους κατοικούν μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα επί πέντε τουλάχιστον συνεχή έτη, είτε κατόπιν επιτυχούς φοίτησης έξι τουλάχιστον τάξεων ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα. Από καμιά πρόβλεψη του ισχύοντος νόμου δεν προκύπτει η δυνατότητα κτήσης της ιθαγένειας από άτομα που διαβιούν χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα στην ελληνική επικράτεια. Σύμφωνα με το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών, η Ελλάδα δεν προχωρεί σε αθρόες πολιτογραφήσεις αλλοδαπών και σε «μαζικές ελληνοποιήσεις» όπως ανακριβώς και κατά κόρον διακινείται. Μετά τον Ν.3838 πραγματοποιούνται οι μισές πολιτογραφήσεις συγκριτικά με το 2009 και μάλιστα με διαφανείς διαδικασίες, καθώς οι αιτήσεις εξετάζονται από επιτροπές που έχουν ειδικά συσταθεί.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2009 (πριν το νόμο 3838) χορηγήθηκε η ελληνική ιθαγένεια σε 17.019 ανθρώπους, το 2010 (μετά την εφαρμογή του νόμου) σε 9. 387 και το 2011 σε 17.533. Παρατηρούμε δηλαδή ότι ο νόμος δεν επηρέασε τη χορήγηση της ιθαγένειας.
Η συντριπτική πλειονότητα χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας αφορά ομογενείς, ενώ σε ό,τι αφορά στους οικονομικούς μετανάστες, ο αριθμός είναι ελάχιστος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι λοιπόν μάλλον η ανεπαρκής εφαρμογή του νόμου και οι ελλείψεις στις απαιτούμενες δομές παρά η καταχρηστική παροχή ιθαγένειας.
Παράλληλα έδωσε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις αυτοδιοικητικές εκλογές, επιχείρησε να αλλάξει τα πληθυσμιακά δεδομένα της ελληνικής πολιτικής κοινότητας συμπεριλαμβάνοντας έναν αριθμό του μεταναστευτικού πληθυσμού στην ελληνική πολιτική κοινότητα. Πόσοι ήταν όσοι έκαναν χρήση του δικαιώματος εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους; Μέχρι τον Νοέμβριο του 2010, μόλις 12.574 άτομα, εκ των οποίων ομογενείς ήταν 2.647 άτομα και υπήκοοι τρίτων χωρών 9.927!
Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας εντάσσεται σε μια «αμυντική πολιτική» έναντι της μεγάλης παρουσίας ξένων πολιτών στη χώρα μας και τροφοδοτείται από την απουσία ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής.
Εξ' αντικειμένου, επίσης, αντιστοιχείται με αντιλήψεις που εισηγούνται και διεκδικούν τον λαό ως άθροισμα των πολιτών με «κοινή καταγωγή αίματος» και όχι ως έκφραση της δυναμικής των πολιτών που γεννιέται και προκύπτει ως κοινή συνείδηση με όρους κοινωνίας.
Το όλο ζήτημα, στις πολλαπλές του διαστάσεις, εντάσσεται πλέον στην πολιτική αντιπαράθεση, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται για να υπηρετήσει ψευδεπίγραφα κομματικές σκοπιμότητες. Η έκβαση της αντιπαράθεσης θα εξαρτηθεί σημαντικά από την αντίδραση της ίδιας της κοινωνίας, που την πιέζουν φοβίες και προβλήματα που δημιουργεί η απουσία ουσιαστικής και ολοκληρωμένης πολιτικής. Ωστόσο, η απόφαση του ΣτΕ δεν αναιρεί τη δυνατότητα από τα κόμματα που συγκροτούν τον κυβερνητικό συνασπισμό μέσα από εξαντλητικό διάλογο και διαπραγμάτευση να φτάσουν στην εκπόνηση ενός νέου νόμου που θα απηχεί το πνεύμα και το γράμμα του ν. 3838. Σε αντίθετη περίπτωση, η εμμονή κύκλων της ΝΔ σε αντιμεταναστευτικές θέσεις, θα οδηγούσε σε ένα παγκόσμιας πρωτοτυπίας αποτέλεσμα: Την ψήφιση ενός αυστηρού, σκληρού νόμου περί ιθαγένειας με «δανεικές» ψήφους από ένα ναζιστικό κόμμα.
Δίκαιο αίματος υπάρχει σε όλα τα κράτη. Αυτό που σηματοδοτεί την προοδευτικότητα είναι το μείγμα του με το δίκαιο του εδάφους, τις Αρχές του ανθρωπισμού και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο η απονομή υπηκοότητας δεν αρκεί για την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία. Αν δεν υπάρξει μεταναστευτική πολιτική και οργανωμένο και εμπνευσμένο πλέγμα πολιτικών κοινωνικής ενσωμάτωσης, η ιθαγένεια παραμένει ένα χαρτί στο συρτάρι. Μην ξεχνάμε ότι τα επεισόδια στα γκέτο των γαλλικών πόλεων έγιναν από Γάλλους πολίτες, όπως Βρετανοί πολίτες ήταν και αυτοί που έκαναν τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Λονδίνο.
Η οικονομική, η κοινωνική, η ατομική ασφάλεια σε μια δημοκρατία είναι απαραίτητα στοιχεία για την εμπέδωση της προεξάρχουσας ελευθερίας. Αν δεν υπάρχουν τα παραπάνω, τότε ο κάθε διαφορετικός και ειδικά οι μετανάστες ανεξάρτητα από τον αριθμό τους είναι τα στοχοποιημένα κοινωνικά θύματα. Από την άλλη, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι μια κοινωνία με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, όσα αποθέματα αλληλεγγύης κι αν έχει, είναι καταστροφικό και για την κοινωνία και για τους ίδιους τους μετανάστες να θεωρείται ότι μπορεί να υποδέχεται απεριόριστο αριθμό εξαθλιωμένων ανθρώπων.
Το λόγο πάλι έχει ο κυρίαρχος λαός δια των αντιπροσώπων του: εκεί που πρέπει να λαμβάνονται οι αποφάσεις για την ιθαγένεια
Να επιμείνει και να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την απόφασή της με την οποία αναγνώρισε δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες. Οι όποιες αλλαγές στο νόμο για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας πρέπει να είναι συμβατές με τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τα ισχύοντα σε χώρες της Ε.Ε.
Απαγορευτικές διατάξεις, οι οποίες περιστέλλουν ή και εξαφανίζουν το δικαίωμα θα μας βρουν αντίθετους. Αντίθετους θα μας βρουν και διατάξεις που υποβαθμίζουν τα αντικειμενικά τυπικά κριτήρια – χρόνια παραμονής, εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης – υπέρ αδιευκρίνιστων, όσο και επικίνδυνων «υποκειμενικών» αξιολογήσεων.
Ιδιαίτερα πρέπει να αναγνωρίζεται και να εξασφαλίζεται το δικαίωμα στην ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στη χώρα μας.
Πέρα όμως από την ανθρωπιστική διάσταση του θέματος, η απόδοση ιθαγένειας στους ανθρώπους με αποδεδειγμένα ισχυρούς δεσμούς με την Ελλάδα, έχει μέγιστο όφελος πρώτιστα για το σύνολο των Ελλήνων και κατόπιν για τους πολιτογραφηθέντες. Η ισότητα δικαιωμάτων ανάμεσα στους κατοίκους της χώρας, θα ωφελήσει όλους τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τη νέα γενιά η οποία αντιμετωπίζει φαινόμενα ανασφάλιστης ή επισφαλούς απασχόλησης, εκμετάλλευσης, ολιγαρχίας και κρίσης της δημοκρατίας».
Είναι αναγκαίος ένας νόμος που θα διαμορφώσει έναν κώδικα ιθαγένειας, με έναν τρόπο που θα ανταποκρίνεται, όχι γενικά και αόριστα σε κάποιον ανθρωπισμό ή σε κάποια ανθρώπινη αλληλεγγύη, αλλά απόλυτα στην πολιτική ουσία του δεσμού του πολίτη με το κράτος, δηλαδή την ιθαγένεια.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών συνδέεται άρρηκτα με την εμβάθυνση της δημοκρατίας, εδράζεται σε οικουμενικές αξίες, την ελευθερία του ατόμου, τη δυνατότητα να απολαμβάνει ο κάθε πολίτης από κοινού και ισότιμα τα αγαθά του παραχθέντος κοινωνικού πλούτου.
Εκ μέρους της Δημοκρατικής Αριστεράς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παραστώ στις εργασίες του Συνεδρίου σας και την ιδιαίτερη τιμή να απονείμω ένα από τα βραβεία σας
Ξεχωριστά ευχαριστώ τους συνδιοργανωτές, φίλους και συναπόφοιτους από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, Διπλωματικούς υπαλλήλους Εμπορικών και Οικονομικών Υποθέσεων.
Είναι πραγματικά παρήγορο και ελπιδοφόρο σε τόσο ζοφερούς καιρούς όπου τα μηνύματα για την οικονομία, όχι μόνο σε επίπεδο Ελλάδας, αλλά και συνολικότερα Ευρώπης, είναι τόσο αποκαρδιωτικά, να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις όχι μόνο υγιείς και κερδοφόρες, αλλά που διαπρέπουν στο εξωτερικό και κυριαρχούν σε ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς σε προϊόντα όχι μόνο παραδοσιακά, αλλά και στην τεχνολογία.
Η οικονοµική θεωρία δείχνει ότι η επέκταση των εξαγωγών προάγει την
οικονοµική ανάπτυξη διαµέσου δύο σταδίων: Βελτιώνοντας την αποδοτικότητα στην κατανοµή των παραγωγικών πόρων και αυξάνοντας την ποσότητά τους διαµέσου της συσσώρευσης του κεφαλαίου. Όμως θα ήθελα να σταθώ σε ένα άλλο σημείο:
Σε μία περίοδο κατά την οποία η εγχώρια ζήτηση έχει υποστεί καθίζηση σε όλους τους τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας και η ανεργία βρίσκεται σε υψηλότατα επίπεδα, η τόνωση της εξωστρέφειας αποτελεί μονόδρομο για το ελληνικό επιχειρείν.
Το ρεκόρ εξωστρέφειας που πέτυχαν τα ελληνικά προϊόντα το 2012, για δεύτερη συνεχή χρονιά, και το οποίο οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, είναι ένα από τα στοιχεία που μπορούν να συμβάλλουν με καθοριστικό τρόπο στην ανάκαμψη της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό που τόσο έχει βληθεί τα τελευταία χρόνια.
Εύχομαι από καρδιάς, ο θεσμός των βραβείων που εγκαινιάζεται σήμερα να συνεχιστεί και να αποτελέσει ένα κίνητρο ευγενούς άμιλλας.
Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σας
